Αβεβαιότητες και συναίνεση

Του Τάσου Τασιόπουλου

– Μπροστά σε μια απόφαση που έχει την ισχυρή θέση να είναι μονοκόματη, σκληρή και απάνθρωπη, πρέπει να υψώνεται μια φωνή διαμαρτυρίας, γιατί όσοι καταπνίγουν αυτήν την φωνή χαρακτηρίζονται εκ προοιμίου αφελείς ή δυνάστες.

– Από την άλλη μεριά η αμφισβήτηση σε όλα τα επίπεδα πρέπει να αναγνωρίζεται, ίσως και να ενθαρρύνεται, αλλά μέχρι του σημείου που δεν δημιουργεί καθολική αβεβαιότητα.

– Φυσικά και η ατομική ελευθερία χωρίς όρια δεν είναι σωστό να υπάρχει, αντίθετα μάλιστα η ατομική ελευθερία οφείλει να είναι προσανατολισμένη στις απαιτήσεις μιας ανθρώπινης κοινωνίας, ως διαθέσιμη.

– Επομένως η μάζα οφείλει να καθοδηγείται από τις συμβουλές μερικών που είναι πιο ικανοί, πρέπει όμως ο δρόμος να είναι ανοιχτός στον καθένα να μπει σ'αυτον τον κύκλο των μερικών.

– Προφανώς όμως σήμερα μέσα σε αυτόν τον κύκλο των μερικών κανένας δεν μπορεί να υπολογίζει τους συμμάχους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

– Ως ιδέα η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε σαν η ΕΥΡΩΠΗ των ΛΑΩΝ, μεταπήδησε στην ΕΥΡΩΠΗ των ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ και τελικά κατήντησε οίκος εμπορίου.

– Έτσι στην μαγική κοινωνία μας τείνουμε να επιρίπτουμε τις αποφάσεις σε έναν γείτονα, σε μια εξουσία, σε μια συλλογικότητα, σε μια πλειοψηφία.

– Προτιμούμε να μας επιβληθεί μια κατάσταση παρά να εκλέξουμε έγκαιρα και ελεύθερα την απαιτούμενη λύση με το θάρρος των εθνών της, και όταν η κατάσταση μας ξεπερνάει δηλώνουμε: «δεν γινόταν αλλιώς», με άλλα λόγια επικαλούμαστε τον εξαναγκασμό και όχι την ελευθερία ενός μυαλού που μπορούσε να προβλέψει.

– Δηλαδή δεχόμαστε ανικανοποίητους συμβιβασμούς που πρόσκαιρα καθησυχάζουν.

– Προϊόντος του χρόνου και ελλείψει ηγέτη, οι τρεις ισχυρότερες του ευρώ οικονομικά χώρες, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ τράβηξαν η κάθε μια τον δικό της συμφερότερο δρόμο αγνοώντας ότι στην ΕΝΩΣΗ συνυπάρχουν και άλλοι λαοί.

– Η Γερμανία προσκολημένη στους χρόνους του μεσοπολέμου δεν κάνει με τίποτα πίσω από του να χαϊδεύει τους απόγονους των νεοτούρκων.

– Αν κάποιος αναζητάει αποδείξεις δεν χρειάζεται να πάει μακριά.

– Η επιμονή στο μνημόνιο, το μεταναστευτικό, όπλα και εξοπλισμοί, οικονομικές διευκολύνσεις, δουλειές και εργοστάσια στην γείτονα και στράγγισμα και πολιτικοί υποκλεισμοίτης χώρας μας τύπου συνάντησης στο Βερολίνο με συμμετοχή ακόμα και του ΚΟΓΚΟ, είναι αυταπόδεικτα.

– Η ανημποριά της πάλαι ποτέ ισχυρής Ιταλίας και η διπλωματία των εξοπλισμών της Γαλλίας μας σπρώχνουν να καταλάβουμε ότι ο ελεύθερος κόσμος, είναι τελικά ένας κλειστός κόσμος, που δημιουργεί αβεβαιότητες.

– Γυρνώντας στο εσωτερικό βλέπουμε ότι τα κόμματα κινούνται μεταξύ εσωτερικής αφωνίας, δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και αρχηγικής συγκρότησης ανάλογα με την παράδοση και την ιδεολογική ταυτότητα του καθενός.

– Η αντίληψη περί γενικού συμφέροντος μέσα από τον πολυμερισμό και την πολυδιάσπαση μιας κοινωνίας η οποία είναι πολύπλοκη, αντιφατική, συγκρουσιακή και ανασφαλής, δηλαδή άδικη και άνιση δεν κάνει τίποτα άλλο από του να γενά αβεβαιότητες.

– Αβεβαιότητες οι οποίες μεγαλώνουν από την αφελειά μας να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ — δηλαδή της Μέρκελ — στο ζήτημα της 

αναγνώρισης των ΣΚΟΠΙΩΝ ως "ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της ΡΩΣΙΑΣ περί του αντιθέτου, που σήμερα επιτρέπουν την Τουρκία να επιδίδεται σε πράξεις που αν τις έκανε ένας ιδιώτης θα τις πλήρωνε με καταδίκες για απάτες.

– Επειδή τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε με τη βία και επειδή είναι εγκληματικό να παρουσιάζεται αυτό το τρέξιμο προς την περιπέτεια σαν υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, δεν μένει τίποτα άλλο στα δύσκολα που έρχονται να υπάρξει μια πραγματική εθνική συνεννόηση, μια υπερκομματική συνέναιση γιατί οτιδήποτε άλλο θα είναι λάθος αν και τα λάθη ξεκίνησαν από τον κατακλυσμό του Νώε.

ΥΓ1. Οι συνθήκες δημιουργούν. Γι'αυτό και η πρόταση για τη θέση του προέδρου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ λειτουργώντας ως τέτοια συνθήκη, είναι ευκταίο ότι οδήγησε σε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ και στην πρώτη πραγματική και τόσο αναγκαία, σχεδόν καθολικά, υπερκομματική ΣΥΝΕΝΑΙΣΗ.

– Είναι όμως δίκαιο να αποδίδουμε στον καθένα τα οφειλόμενα.

Και αυτό είναι μια μικρή συνέναιση.

ΥΓ2. Είναι προφανές ότι οι κάθε είδους μπαχαλάκηδες και κυρίως οι πατρωνές τους, θεωρούν ότι η αστυνομία είναι της δικτατορίας και όχι μιας δημοκρατικής πολιτείας. Έτσι είναι;

ΥΓ3. Με την εφαρμογή του "ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ" υπάρχει η απορία σε ποια ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ανήκουν κάποιοι.

– Αν είναι στην συμπολίτευση ή την αντιπολίτευση, ιδιαίτερα οι εκτελούντες χρέη ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ παρ'ότι δεν ανήκουν στην πλειοψηφούσα παράταξη.

– Γιατί ότι δωρίζει η μοίρα σε ανταλλαγή ευτελών υπηρεσιών, φέρνει απάνω του την τιμή του κόστους.

ΥΓ4. Οι κηπουροί Ραγκούσηδες που κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ σήμερα, ότι κατέστρεψε τη χώρα, είναι αυτοί που ως υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έβαζαν την σφραγίδα.

– Αν λένε αλήθεια πρέπει να καταδικαστούν ως αυτόχειρες.

– Το βέβαιο είναι ότι οι κοντόφθαλμοι προσπαθούν να συμμαχίσουν με εκείνον που ελπίζουν ότι θα κερδίσει.

– Φρούδες ελπίδες.

ΥΓ5. Υπάρχουν βέβαια και κατά τόπους Ραγκούσηδες που ούτε βλέπουν ούτε ακούν πως οι δημότες των δήμων τους, αναγκάζονται να περπατούν σε δρόμους με βοθρόνερα και να κουβαλούν ηπατίτιδες στα σαλόνια τους.

– Αλλά ποιος δίνει σημασία τους Ραγκούσηδες, μετά το τέλος της υπηρεσίας που προσφέρουν!!!