Εθνικός θρίαμβος ή Εθνική ήττα; Τι δεν καταλαβαίνουμε

Του Κώστα Ασλάνογλου

Με ανησυχία αλλά και αγωνία η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω από το λεγόμενο «Μακεδονικό».
Προσέρχομαι στον δημόσιο διάλογο όχι προφανώς ως ειδικός αλλά ως ενεργός πολίτης με καθαρή πολιτική ταυτότητα και ασφαλώς χωρίς ενοχές ή προκαταλήψεις.

Σπεύδω επίσης να δώσω εξαρχής κάποιες πληροφορίες και συνιστώ στους κακόπιστους όταν αργότερα διαφωνήσουν με την άποψη μου να ξαναδιαβάσουν αυτή την παράγραφο.

Ήμουν ο αντιδήμαρχος Βέροιας με -Δήμαρχο τον Α. Βλαζάκη- στις αρχές της δεκαετίας του’90, που μαζί με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας Γ. Χασιώτη, τον Δ. Βλαχόπουλο και τον αείμνηστο Σ. Παναγιωτίδη διοργανώσαμε στη Βέροια το μεγάλο Διεθνές Συνέδριο για τη Μακεδονία, μετέπειτα την συνάντηση όλων των Δημαρχών της Μακεδονίας, ενώ εκπροσώπησα και την πόλη στην οργανωτική επιτροπή του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης.

Ακόμη θέλω να σημειώσω ότι μαζί με τον Χ. Γιαννακάκη, τον Θ. Λιόλιο και περίπου 7.000 νέους εκείνης της εποχής (ανάμεσα τους και ο Μ. Μπόλαρης) συγκροτήσαμε την Παμμακεδονική Ένωση Ελλάδας, ως πολιτικό και εθνικό αντίβαρο στις κατά βάση ακραίες εθνικιστικές, αντίστοιχες ενώσεις του εξωτερικού.

Ήμασταν εμείς που δεν «τρώγαμε για πρωινό γυφτοσκοπιανούς» αλλά θέλαμε να γίνουμε γέφυρα συνεννόησης ανάμεσα σε δυο λαούς, που η μοίρα και η ιστορία τους ήθελε να ζουν ως γείτονες.

Αρχικά ως Γ. Γραμματέας και μετέπειτα ως Πρόεδρος του Κ.Σ. της Παμμακεδονικής επισκέφτηκα πολλές φορές τα Σκόπια, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Κ.Σ., αποκομίζοντας σημαντικές εμπειρίες και γνώσεις, ενώ αντίστοιχα ήμασταν η πρώτη μη κυβερνητική οργάνωση που υποδεχτήκαμε και φιλοξενήσαμε νέους από τα Σκόπια για να τους δείξουμε τους ιστορικούς χώρους της Μακεδονικής γης και να τους εξηγήσουμε τον τρόπο σκέψης μας.

Μετά από αυτή την εν πολλοίς άχαρη εισαγωγή θα ήθελα να επικεντρωθώ στα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας.

Είναι άραγε εύκολη μια συμφωνία συνύπαρξης με την πλειοψηφούσα σλαβόφωνη ομάδα του γειτονικού κράτους;

Η απάντηση σήμερα είναι δυστυχώς όχι.

Το σλαβόφωνο φύλο που ακολούθησε τα δυο μεγαλύτερα (Σέρβοι, Βούλγαροι) και εγκαταστάθηκε στην κοιλάδα του Αξιού αυτοπροσδιορίζεται ως διαφορετικό. Δεν είναι Σέρβοι, δεν θέλουν να είναι Βούλγαροι. Είναι Σλάβοι χωρίς όνομα. Ολιγάριθμοι, ευάλωτοι, προβληματικοί. Εγκαθίστανται σε μια περιοχή που ήδη κατοικούν Έλληνες, Αλβανοί, Τούρκοι, Ρομά και άλλοι πληθυσμοί.

Όλοι μαζί δημιουργούν μια εύκολη γλώσσα συνεννόησης που αποτελείται από Βουλγάρικα, Σέρβικα, Αλβανικά, Τούρκικα ακόμη και από Ελληνικά. Αυτή η γλώσσα είναι προφορική, δεν γράφεται.

Αργότερα πολιτικές σκοπιμότητες την μετατρέπουν (;) σε γλώσσα που μπορεί και να γράφεται.

Οι ίδιες πολιτικές σκοπιμότητες επιδιώκουν τη δημιουργία μιας εθνότητας με βάση τη γεωγραφική περιοχή διαμονής. Έτσι αρχίζει σιγά σιγά να γεννιέται η «μακεδονική» εθνότητα και με βάση αυτή την σκοπιμότητα μεθοδικά μεγαλώνουν γενιές πολιτών στο γειτονικό κράτος.

Αφήνοντας κατά μέρος τις ανοησίες των εκεί εθνικιστών για Μακεδόνες απόγονους του λαμπρού Μακεδονικού Βασιλείου θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι αναζητούν ένα όνομα – κόλλα για την κοινωνία τους.

Εδώ λοιπόν αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα.

Μπορούν να χρησιμοποιούν ένα όνομα που για τη χώρα μας είναι ιστορικά φορτισμένο; Ξεπερνάει άραγε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού την ιστορική αλήθεια;

Νομίζω πως όχι, όταν μάλιστα αυτός ο αυτοπροσδιορισμός εμποτίζεται και από άλλες σκέψεις ή προθέσεις χωρίς ιστορικό βάθος και σε μια περιοχή του πλανήτη (Βαλκάνια) με ισχυρή εθνικιστική παράδοση.

Είναι σαφές ότι για την κατάσταση αυτή μεγάλη ευθύνη φέρει η αθηνοκεντρική αντίληψη των πραγμάτων.

Είναι αυτή η αντίληψη που αγνοεί τη ζώσα πραγματικότητα στον ελληνικό βορρά, αυτή η αντίληψη που παλαιότερα κατέτασσε στους μη Έλληνες όσους στην εδώ ευρύτερη περιοχή δεν ομιλούσαν την ελληνική γλώσσα, αλλά είχαν ισχυρή εθνική συνείδηση (Τέλος Άγρας κ.α.).

Είναι αυτή η αντίληψη που με τον μανδύα του «προοδευτισμού» συμπράττει σε μια συμφωνία – κόλαφο για το μέλλον της περιοχής.

Όχι δεν είναι καλή η «συμφωνία των Πρεσπών» και δεν είναι καλή όχι μόνο γιατί την επιβάλλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Γερμανία και όλοι όσοι έχουν συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, αλλά γιατί διευρύνει και δεν γεφυρώνει το ρήγμα ανάμεσα στους δυο λαούς. Γιατί παράγει ένα αδιανόητο αποτέλεσμα. Τους «Μακεδόνες» και τους Έλληνες. Αυτή είναι η προβολή της «συμφωνίας» στο μέλλον και αυτή η «συμφωνία» θα χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από όσους και όταν θέλουν να δημιουργούν προβλήματα στην περιοχή.

Φυσικά και δεν περιμένει κανείς από αυτή την αντίληψη να κατανοήσει τι πραγματικά πρόκειται να συμβεί. Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τους «χρήσιμους ηλίθιους» που σπεύδουν στο όνομα της προοδευτικότητας να βάλουν πλάτη σε ένα ακόμη εθνικό έγκλημα.

Ωστόσο διαφεύγει σε όσους κάνουν σήμερα πολιτική ότι προοδευτικό είναι πρωτίστως το πατριωτικό και όχι η μυωπική ή ακόμη χειρότερα η ιδιοτελής προσέγγιση των πραγμάτων.

Ο πολιτικός χώρος που ανήκω και που αυτή τη χρονική στιγμή έχω την τιμή να εκπροσωπώ σε τοπικό επίπεδο έχει ενσωματωμένο το ιστορικό βάθος της προοδευτικής παράταξης της χώρας.

Η μη ψήφιση της «συμφωνίας» είναι το ελάχιστο. Η προσπάθεια συγκρότησης της εθνικής γραμμής είναι η πρόκληση. Η συγκεκριμένη «συμφωνία» δίχασε, για άλλη μια φορά την ελληνική κοινωνία γιατί είναι προϊόν μιας διχαστικής και πολωτικής πολιτικής. Είναι η εικόνα ενός πολιτικού φορέα που επένδυσε στην πόλωση και στον διχασμό. Ενός πολιτικού φορέα που «εκτοξεύτηκε» με τον συγχρωτισμό του στις πλατείες με τους φιλοναζιστές, τους ακροδεξιούς και τους ψεκασμένους. Που είπε ψέματα σε όλους και για όλα και που επενδύει για άλλη μια φορά –σίγουρα την τελευταία- στους «χρήσιμους ηλίθιους».

Είναι αυτή η πολιτική που έθρεψε το «αυγό του φιδιού», όλα αυτά τα φασιστοειδή που τώρα σηκώνουν κεφάλι. Τους πατριδοκάπηλους τους δημιουργούν εκείνοι οι οποίοι έχουν ανάγκη έναν «εχθρό» για να υπάρχουν και οι ίδιοι.

Σύντομα η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές και καθήκον όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών είναι να καταδικάσουν αυτές τις πολιτικές με όποια «προβιά» και εάν εμφανιστούν.

Η ιστορικά μεγάλη προοδευτική παράταξη της χώρας με σημερινή έκφραση το «Κίνημα Αλλαγής» θα έχει και πάλι τη μεγάλη ευθύνη για την συγκρότηση της εθνικής γραμμής για μια Ελλάδα ισχυρή στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Θα συγκρουστούμε με τις δυνάμεις της συντήρησης και του απομονωτισμού, αλλά και με τις δυνάμεις του λαϊκισμού και της υποτέλειας.

Υ.Γ. Εννοείται ότι καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο χωρίς αστερίσκους και προαπαιτούμενα τις επιθέσεις στους τοπικούς κυβερνητικούς βουλευτές, όσο και στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ από τα κάθε λογής φασιστοειδή. Εμείς το κάνουμε με θάρρος και ειλικρίνεια σε αντίθεση με κάποιους που πριν από λίγα χρόνια έκαναν ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια στους δικούς μας εκπροσώπους.

Αυτή άλλωστε είναι και η διαφορά μας. Η προοδευτική παράταξη της χώρας είχε πάντα το ήθος και τη δημοκρατική παιδεία. Οι παρεπιδημούντες σε αυτήν δεν την είχαν ποτέ.

Ασλάνογλου Κώστας
Γραμματέας Ν.Ε. Ημαθίας
«Κίνημα Αλλαγής»