Τα σημάδια του Μάρτη

Του Τάσου Τασιόπουλου

Όταν κάποτε στην αρχαία Ρώμη ρώτησαν τον ΙΟΥΛΙΟ ΚΑΙΣΑΡΑ με ποιο τρόπο θέλει να πεθάνει, ο αυτοκράτορας απάντησε: “ προτιμώ έναν απροσδόκητο θάνατο”.

Όπως φαίνεται λίγα πράγματα έχουν τη δύναμη από μόνα τους να διαμορφώσουν την ιστορία και να βάλουν σε στέρεα βάση τα θεμέλια μιας καινούργιας εποχής, και ασφαλώς για την αρχαία Ρώμη ένα από αυτά ήταν το ότι ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ αγνόησε τις προειδοποιήσεις που προέρχονταν από τους “ειδούς του Μαρτίου” δηλαδή “τα σημάδια του Μάρτη” και το όνειρο της γυναίκας του, ΚΑΛΠΟΥΡΝΙΑΣ – το οποίο αναφερόταν στην δολοφονία του – το οποίο επίσης δεν έλαβε υπ' όψη του.

Σύμφωνα με τα τρέχοντα είναι πολύς χρόνος το ένα λεπτό για να πάει χαμένος, πόσο μάλλον όταν ο χρόνος αφορά το μέσον μιας θητείας, μιας κυβέρνησης, μιας Νομαρχίας ή ενός δήμου οι οποίοι δεν πήραν υπ' όψη τους καμιά παραίνεση, καμιά προτροπή φίλων, καμιά παράκληση συζύγου, καμιά προειδοποίηση παρόμοια με αυτή “των ειδών του Μαρτίου”.

Σήμερα λοιπόν είναι καιρός να ανοίξει για κάθε δήμο μια συζήτηση για να καταγραφούν τα υπέρ και τα κατά, τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα της δημοτικής περιόδου η οποία ξεκίνησε με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με συγκεκριμένο πρόγραμμα, με συγκεκριμένους αιρετούς, με συγκεκριμένους υπαλλήλους επειδή η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί μέρος της λύσης του προβλήματος της χώρας μας και αναγκαίο πυλώνα στήριξης της Τοπικής Κοινωνίας.

Με ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα είναι βέβαιο ότι θα αποδοθούν “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι” και κυρίως θα υπάρξει ένας προβληματισμός για το τί θα πρέπει να γίνει το υπόλοιπο της θητείας με νέο αίμα, νέες ιδέες και ασφαλώς με νέες ικανότητες, αν βέβαια αποδειχτεί ότι η τροχοπέδη ήταν όσοι αιρετοί μετακόμισαν στα πίσω θρανία και όχι καλοπληρωμένοι αργόμισθοι εξωθεσμικοί που παριστάνουν τους πολύξερους ενώ ουσιαστικά είναι καταστροφικοί συμβουλάτορες.

Φυσικά και τα γεγονότα αλλάζουν, αλλά η θεωρητική τους ανάλυση μένει πιστή στους νόμους της διαλεκτικής, και έτσι ενώ η πραγματικότητα αλλάζει, τείνει να παραπλανήσει αυτόν που την παρατηρεί. Δηλαδή μπορεί κάποιος άλλα να βλέπει και άλλα να πείθεται ότι συμβαίνουν.

Προφανώς και είναι αυταπάτη αν νομίζαμε ότι μέσα σε διάστημα μηνών μισής δημοτικής θητείας όλες οι νόμιμες διεκδικήσεις θα έβρισκαν αμέσως ικανοποίηση, αλλά ασφαλώς και είναι μέγα πρόβλημα αν τίποτα δεν έχει δρομολογηθεί και τα πάντα έχουν μηδενιστεί παρ' ότι έχουν ακριβοπληρωθεί.

Είναι βέβαιο πως μπροστά σε μια απόφαση που δεν έχει παρά την τάση να είναι μονοκόμματη, σκληρή και απάνθρωπη, όλοι είναι υποχρεωμένοι να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας. Είναι νόμιμο να θέλουν οι δημότες να υψώσουν το δήμο και την κοινότητα και είναι υποχρέωση τους να απαιτούν από όλους τους αιρετούς για θεμελιώδεις αλλαγές μακριά από δημαγωγία η οποία μπορεί να προσφέρεται απλόχερα είτε ως εκβιασμός είτε ως συναλλαγή από δημόσια γράφοντες.

Λένε πως η ψυχή μιας οργανωμένης κοινωνίας – κράτος, δήμος – είναι οι νόμοι και στήριγμα των νόμων είναι οι δημότες. Οι καλοί νόμοι και οι σωστοί άρχοντες κάνουν τους καλούς πολίτες, οι δε κακοί τους κακούς. Είναι μεγάλη ανάγκη να αποδειχτεί ότι εμείς δεν είμαστε με την πλευρά που ούτε καλή πολιτεία έχουμε, ούτε καλούς νόμους.

Γιατί δεν είναι τυχαίο που οι “προοδευτικοί”που κάποτε μονοπωλούσαν τη μαρξιστική ουτοπία, τώρα έχουν μετακομίσει σε εξουσιαστικά πόστα της καθημερινότητας στην καμαρίλα της εξουσίας.

Δύσκολη υπόθεση η δημοκρατία γιατί πρωτίστως δημοκρατία σημαίνει διαφωνία.

Δεν συζητάμε -λέει η ΚΕΔΕ- καμιά αλλαγή του εκλογικού νόμου για την ανάδειξη των Δημάρχων και των δημοτικών συμβούλων.

Γιατί άραγε;

Απαιτούμε – λέει ξανά η ΚΕΔΕ – την θέσπιση συγκεκριμένων πολιτικών για την ενίσχυση της καταστατικής θέσης των αιρετών της Αυτοδιοίκησης , όπου καταστατική θέση, σημαίνει προνόμια.

Γιατί άραγε;

Είμαστε αντίθετοι με τη μείωση της θητείας από 5 σε 4 χρόνια.

Γιατί άραγε;

Δεν θέλουμε απλή αναλογική, ούτε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο για την εκλογή Δημάρχου και ξεχωριστό για την εκλογή Δημοτικών συμβούλων.

Γιατί άραγε;

Όλα τα παραπάνω γιατί, ίσως απαντηθούν αν θυμηθεί κανένας την ρήση του Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης ΄Ανθιμου που έλεγε ότι : “ η εκκλησία δεν είναι κολέγιο των αγίων αλλά το σπίτι των αμαρτωλών” ή το άλλο που έλεγε ο Λένιν : “τον χορτασμένο μην το φοβάσαι, το γιο της πλύστρας να φοβάσαι”.

ΥΓ1. Εγγράφως ενημερώθηκα ότι ύστερα από καταγγελία εις βάρος μου, έγινε αρμοδίως οικονομικός και φορολογικός έλεγχος από τον ΣΔΟΕ για μια δεκαετία. Οφείλω να ευχαριστήσω δημόσια τόσο το φυσικό πρόσωπο που προέβη στην καταγγελία όσο και τους ηθικούς αυτουργούς, επειδή δόθηκε η ευκαιρία να αποδειχτεί για μια ακόμα φορά και να ξαναπώ ότι “καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται”.

ΥΓ2. Είναι βέβαιο όπως έμαθα ότι άλλοι δυο – τρεις που το κρύβουν πρέπει να τρέμουν. Ας πρόσεχαν.

ΥΓ3. Ποτέ στο τέλος της ημέρας δεν αποδείχτηκε ότι φταίει κάποιος αμειβόμενος ή μη “εξωθεσμικός” γιατί πριν από αυτόν ή αυτήν, πάντα υπάρχει κάποιος θεσμικός που παίρνει τις αποφάσεις.

Το ότι ο θεσμικός αργά καταλαβαίνει το σύνηθες λάθος του, δεν απέχει από αυτό που λέει ο κόσμος για τον απατημένο σύζυγο, ότι δηλαδή το μαθαίνει ή το καταλαβαίνει τελευταίος.

ΥΓ4. Σε μια τέτοια περίπτωση τα “σημάδια του Μάρτη” μοιάζουν με τους “ειδούς του Μαρτίου” και τις 23 δολοφονικές μαχαιριές στον Γάϊο Ιουλίο Καίσαρα που σημάδεψαν τόσο συμβολικά όσο και θεσμικά το μέλλον της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

ΥΓ5. Ο οιωνοσκόπος Σπουρίννας είχε προβλέψει ότι στις 14 Μαρτίου θα συνέβαινε κάτι κακό στον Καίσαρα.
Το μεσημέρι όταν αντάμωσε ο Καίσαρας τον Σπουρίννα του είπε:
« που είναι οι ειδοί του Μαρτίου αφού ακόμα δεν μου έχει συμβεί τίποτα» και ο Σπουρίννας του απάντησε «ναι, αλλά δεν έχουν περάσει ακόμα».
Σε λίγη ώρα ο Καίσαρας ήταν δολοφονημένος από το τέκνον του , τον Βρούτο.
Αυτά παθαίνουν ακόμα και σήμερα όσοι εμπιστεύονται αργυρώνητους «Βρούτους».
Κακά τα σημάδια του Μάρτη.