Σοφόν το σαφές

Του Τάσου Τασιόπουλου

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να εκφράζονται με ρητά. Πίστευαν λοιπόν πως σοφό πράγμα είναι το σαφές, το ξεκάθαρο, το λαγαρό. Οι νεοέλληνες εσχάτως θέλουν να αλλάξουν αυτή την παραδοχή με την γενικότερη στρατηγική της "δημιουργικής ασάφειας" έτσι λέει, για να μην γνωρίζει ο "εχθρός" τι ισχύει.

Το κακό βέβαια είναι ότι δεν ξέρουν ούτε οι Έλληνες τι ισχύει και μέσα στους Έλληνες είναι και οι κυβερνώντες. Τα λεφτά που θέλουν δεν τα παίρνουν και η διορία για τις εναλλακτικές προτάσεις λήγει στα τέλη του Απρίλη. Ζήτησαν λεφτά χωρίς έλεγχο και πήραν έλεγχο χωρίς λεφτά. Γιατί έγινε αυτό;

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δεν αρκεί μόνον να σου προσφέρεται κάτι, πρέπει να υπάρχει και το ενδιαφέρον να παραληφθεί. Όταν μόνον προσφέρεται χωρίς να προσλαμβάνεται, τότε δεν φέρει ευθύνη εκείνος που σου το προφέρει αλλά όποιος αμελεί να ανταποκριθεί σε ό,τι του προσφέρεται.

Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει μια ανορθόγραφη χώρα. Οι τροϊκανοί βλέπουν την ανορθογραφία, παρατηρούν τις λίστες με τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις και τραβούν τα μαλλιά τους. Και απορούν γιατί οι Έλληνες κυβερνώντες αφήνουν το χρόνο να χάνεται, οδηγώντας τα πράγματα σε άτυπη στάση πληρωμών υποσχόμενοι απλώς ότι τον επόμενο μήνα θα πληρώσουν μισθούς και συντάξεις.

Στα μάτια των εταίρων η Ελλάδα φαντάζει σαν ανεπίδεκτη μαθήτρια, που θυμώνει με την διαρροή της λίστας Βαρουφάκη και νομίζει ότι απειλεί πως αν οι εταίροι δεν δώσουν λεφτά "θα μας σπρώξουν προς τη Ρωσία" και δεν περνάει από το μυαλό κανενός πως αν δεν σου δανείζουν λεφτά το κάνουν γιατί δεν σε εμπιστεύονται, και πως στην Ευρώπη κανένας δεν φοβάται κανέναν.

Το σημερινό σύστημα λοιπόν επιδίδεται σε μια διγλωσσία. Τάζει την συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου στην Αμερική. Ένας ξάδερφος, μια σύζυγος, μια συνεταίρος παραπέρα, έχουν διαβατήριο για μια απευθείας θέση εργασίας, πράγμα που ως πελατειακό κράτος καταγγέλθηκε , και σωστά, και ανακοινώθηκε το τέλος του.

Τελικά όμως είτε κυβερνούν σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ και δεξιά είτε για πρώτη φορά η αριστερά το πράγμα δεν αλλάζει. Κάτι οι 4500 προσλήψεις στου Υγείας, συν οι άλλες 3500 των υποθέσεων του Κατρούγκαλου, συν κάτι επιδόματα κάτω από το τραπέζι της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, δείχνουν ότι δεν απομένει ίχνος αισιοδοξίας για την επίτευξη μιας συμφωνίας με την τρόικα καθώς το πρωτογενές πλεόνασμα του Βαρουφάκη θυμίζει μνημονιακή συμπεριφορά αφού ανεβάζει το δημοσιονομικό όφελος στο 6,1 δισ. ευρώ επαναφέροντας στο τραπέζι "μνημονιακούς στόχους".

Είναι λοιπόν προφανές πως είναι "σοφόν το σαφές" καθώς είναι επείγουσα προτεραιότητα να κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές όσο είναι καιρός αφού δεν έχει κανένα νόημα να κλείσει η συμφωνία "μετά θάνατον". Ξαναγράφτηκε πως "είναι διαχρονικό το παραμύθι αυτής της αριστεράς ότι αποτελεί την ελπίδα του λαού. Η αριστερά δεν θέλει να κυβερνήσει. Ιδεολογία πουλάει και δεν θέλει να απομυθοποιηθεί".
Το βασικό όμως ερώτημα παραμένει γιατί φτάσαμε σ'αυτήν την εξέλιξη.

Η ίδια η κοινωνία επέδειξε καρτερικότητα και αντοχή, διαισθανόμενη κατά βάθος ότι η κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα δεν τελειώνει εύκολα, ούτε χωρίς κόπο. Διαισθάνεται ότι η ανάταξη της χώρας θα διώξει τα μνημόνια και αυτό για να γίνει χρειάζεται μια μεταρρυθμιστική συμμαχία, διανοητική , πολιτική και κοινωνική και όχι η κατανάλωση και της τελευταίας κυβέρνησης που προέρχεται από το απόθεμα των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου.

Υ.Γ. 1. είναι προφανές πως η κυβέρνηση εκτίθεται από τα υστερόγραφα του κ. Πανούση περί της "αριστεράς του τίποτα" και το χειρότερο είναι ότι εκθέτει και βασικά κεκτημένα σε μια εποχή που η χώρα έχει περάσει τα χειρότερα.

Υ.Γ. 2. είναι βέβαιο πως σήμερα η ανησυχία έχει ξεπεράσει την ελπίδα και αυτό δεν αφορά μόνον την κεντρική εξουσία, αλλά και τους δήμους και τις περιφέρειες αφού όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι.

"Ρέπος" είναι μια μορφή δανεισμού του κράτους. Τον τελευταίο καιρό το κράτος πληρώνει με "ρέπος", συνεπώς η απάντηση "δεν είναι έτσι ακριβώς", ανεβάζει την ανησυχία στο κατακόρυφο που αγγίζει και τα προγράμματα του ΕΣΠΑ των περιφερειών και των δήμων.

Υ.Γ.3.Οποιαδήποτε χώρα ρυθμίζεται από κακομαθημένες προτιμήσεις μπορεί να έχει μια μάζα ανθρώπων αλλά δεν διαθέτει πολίτες .