Στα αλαμπουρνέζικα

Του Τάσου Τασιόπουλου

Είναι βέβαιο ότι από τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ απουσιάζει η πολιτική – τί πολιτική τώρα να κάνεις στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ – και στην ΚΟΛΑΣΗ το μόνο που δεν μπορείς να πετύχεις είναι η πολιτική – ποιά πολιτική τώρα να πετύχεις στην ΚΟΛΑΣΗ -πράγμα που σημαίνει ότι η πολιτική δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ΗΘΙΚΗ και άρα η κάθε κυβέρνηση που “σέβεται τον εαυτό της “ δικαιούται να μιλάει στους “υπηκόους της” αλαμπουρνέζικα.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο πιο συνεπής πολιτικός – Θεός να τον κάνει πολιτικό- είναι ο συγκυβερνήτης καημένος ο οποίος ομολογεί, παραδέχεται και βεβαιώνει πως θα έστρεγε με τη χρήση του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ από την FYROM ( πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ) μόνον αν το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν θα γράφεται στα Ελληνικά.

Στην καλύτερη περίπτωση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι να σκεφτεί κανένας πως η πολιτική καλών προθέσεων – δηλαδή της παραμονής στην καρέκλα του Υπουργού- είναι ένα προσωπείο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ που επιτρέπει το κακό αντί να το εμποδίζει, και να σκεφτεί επίσης πως μια κακή κυβέρνηση σχεδόν πάντα καταντάει χειρότερη και από την απουσία μιας κυβέρνησης. 

Δυστυχώς βέβαια, γιατί η διεθνής προοπτική είναι συχνά τυφλή στην στενά εθνική βάση στην οποία ζούμε οι περισσότεροι από εμάς.

Βέβαια τώρα είναι ώρα να μιλήσουμε στα Ελληνικά.

Στις 17 Δεκεμβρίου 2017 λοιπόν – πριν κανένα μήνα δηλαδή ο Αλεξάντερ Βούτσιτς πρόεδρος της ΣΕΡΒΙΑΣ επισκέφτηκε στη ΜΟΣΧΑ τον ΠΟΥΤΙΝ,μαζί με μια κυβερνητική κουστωδία όπου μεταξύ άλλων ήταν και ο υπουργός εξωτερικών και στην κοινή συνέντευξη τύπου αναφέρθηκε ότι “επετεύχθη κάποιο είδος συμφωνίας με τη Ρωσία για την περίπτωση που οι Αλβανοί του Κοσόβου ζητήσουν τη διεύρυνση της σύνθεσης των μελών στο διάλογο Βελιγραδίου – Πρίστινας με τη συμμετοχή Αμερικανών”, ότι “τα εξοπλιστικά συζητήθηκαν λεπτομερώς και ο κ. Βούτσιτς ευχαρίστησε τον κ. Πούτιν για τα δώρα” και ότι “παρέχεται το δικαίωμα στη Σερβία να εξάγει φυσικό αέριο σε τρίτες χώρες μέχρι πέντε δις κυβικά μέτρα”.

Επειδή στην πολιτική κάτι που θα κάνεις είναι βέβαιο ότι θα γυρίσει να σε δαγκώσει, ας θυμηθούμε μερικές τέτοιες δαγκωματιές.

Τα Σκόπια τα αναγνώρισαν με το όνομα σκέτο – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-, 134 χώρες με πρώτες και καλύτερες την ΑΜΕΡΙΚΗ και την ΡΩΣΙΑ.

Στο όνομα των Σκοπίων – ως FYROM – που η ΕΛΛΔΑ δέχεται εδώ και χρόνια, εμπεριέχεται το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Τα γεωπολιτικά με όσα έδειξε το ταξίδι Βούτσιτς στη ΡΩΣΙΑ φαίνεται ότι αλλάζουν, και CIA το γνώριζε πριν αμνημονεύτων χρόνων και ίσως γι' αυτό οι Αμερικάνοι πίεζαν και τον ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ στο Βουκουρέστι.

Οι αγωγοί φυσικού αερίου που διέρχονται των περιοχών ξεπερνώντας το γεωπολιτικό είναι βέβαιο ότι αγγίζουν και το οικονομικό.

Τον γεωγραφικό προσδιορισμό ως χώρα τον δεχτήκαμε εδώ και δεκάδες χρόνια την ΘΡΑΚΗ ως ΔΥΤΙΚΗ δική μας και ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ της Τουρκίας.

Με μια ενδεχόμενη ένταξη της FYROM στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ εξαλείφεται και από το μυαλό μας, ο κίνδυνος κατά το πρότυπο του “από βορά κινδύνου” που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, εννοώντας την ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.

Άρα ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι χρονολογικό και για όλες τις χρήσεις εντός και εκτός της FYROM και με δεσμεύσεις συνόρων και αλυτρωτισμού μάλλον θα ήταν μια εφικτή περίπτωση, η οποία θα πρέπει βεβαίως να είναι συνολική κυβερνητική πρόταση και όχι αποσπασματική.

Συνεπώς εδώ έχουμε δυο πλευρές της πολιτικής ζωής που έχουν ένα κοινό σημείο. Και οι δυο συνδυάζουν την επιλογή με τους περιορισμούς.

Η επιλογή χάθηκε με το πακέτο “ΠΙΝΕΪΡΟ” μπροστά από χρόνια , κοντά σε ένα “μεγαλειώδης συλλαλητήριο” στο οποίο βλακωδώς συμμετείχα ως αιρετός εκπρόσωπος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η επιλογή αυτή όμως αφορούσε συλλογικές δεσμεύσεις που απέτρεψαν την επίλυση ενός μείζονος ζητήματος.

Βέβαια χωρίς αληθινή επιλογή δεν υπάρχει πολιτική και κυρίως αυτό πρέπει να καταλάβουν – αν μπορούν οι σημερινοί συγκυβερνώντες.

ΥΓ1. Υπάρχει η πληροφορία ότι ο τετάρτης κατηγορίας ατσίγαρος δημοσια γράφων ΔΕΝ κέρδισε το λαχείο, αλλά βρήκε χορηγό με χοντρό, λέει, πορτοφόλι.

Λέτε;

ΥΓ2. Όταν βάζεις τα δυνατά σου να τα κάνεις μπάχαλο είναι πολύ δύσκολο σε κάθε επίπεδο, δημοτικό, Νομαρχιακό, κυβερνητικό – το πεδίο της αυτοκριτικής και κυρίως τίποτα ΔΕΝ είναι αυτονόητο.

ΥΓ3. Το σταθερό μοτίβο στην αρχή της κρίσης ήταν ότι μας κατέστρεψαν τα χρέη και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι πανηγυρίζουν επειδή “θα βγούμε στις αγορές” για δανεικά.

Τα καινούρια δανεικά ΔΕΝ θα μας καταχρεώσουν;

ΥΓ4. Όταν μιλούν οι Κεντρικοί τραπεζίτες ακόμα και όταν δεν λένε τίποτα, οι αγορές τρέμουν.

Όταν τρέμουν οι αγορές οι πολιτικοί ζαρώνουν στη γωνιά τους εκτός αν διακατέχονται από αυταπάτες ψεύδους.

ΥΓ5. Για όσους καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν η Κεντροαριστερά στο δήμο μας είχε μια υπεροχή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ακόμα και όταν το ΠΑΣΟΚ διαλύονταν.

Συνεπώς γνωρίζει καλύτερα παντός άλλους πως, με ποιον τρόπο, με ποια δεδομένα, με ποιες συμμαχίες, με ποιο ανθρώπινο δυναμικό και κυρίως πότε θα διεκδικήσει ό,τι δικαιούται.

- Τίποτα παραπάνω

- τίποτα λιγότερο.

Έτσι για να ησυχάσουν οι ανησυχούντες και για να ανησυχήσουν οι δραχμοδίαιτοι.

ΥΓ6. Ποτέ πατριδοκάπηλος δεν ήταν με την ΠΑΤΡΙΔΑ.