Η ανιδιοτέλεια της ιδιοτέλειας

Του Τάσου Τασιόπουλου

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ανιδιοτελείς πολίτες και λίγοι πολιτικοί διεσπαρμένοι σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Με ειλικρινές ενδιαφέρον να πολεμήσουν την αναχρονιστική γραφειοκρατία, να ξεφύγουν από την καθυστέρηση, να υποστούν την βάσανο της μεταρρύθμισης.

Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι επιθυμούν το καλό όλων και θέλουν μια ανοιχτή κοινωνία η οποία θα διαθέτει θεσμούς με κύρος, θα είναι έτοιμη να δεχτεί το καινούριο, θα προσαρμόζεται εύκολα σε νέες συνθήκες, θα ξεπερνάει ανάγκες και θα σηματοδοτεί στοχεύσεις.

Υπάρχουν όμως και άλλοι πάρα πολλοί πολίτες και περισσότεροι πολιτικοί με μοναδικό κίνητρο την ιδιοτέλεια.

Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να φαίνονται μοντέρνοι με ροζ, άσπρα, κόκκινα ή πορτοκαλί μαλλιά, επιθυμούν να τρέχουν πίσω από κάθε τι που γυαλίζει, νομίζουν πως αντλούν σπουδαιότητα από την μίμηση του πρωτοποριακού και του εφήμερου.

Άρα σκόρπια σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα υπάρχουν οι λίγοι ανιδιοτελείς και οι περισσότεροι άλλοι.

Δεν είναι λοιπόν μακριά από την πραγματικότητα αν υποστηρίξει κανένας πως τα δυο αυτά κομμάτια της κοινωνίας και συνυπάρχουν και συγκρούονται σε κάθε έκφανση της ζωής άρα και στις εκλογικές διαδικασίες.

Αν οι ανιδιοτελείς συναθροίζονταν μ' αυτήν τους την ιδιότητα και ανεξάρτητα κομματικής υποστήριξης, είναι βέβαιο, ότι θα σχημάτιζαν ένα κόμμα άτεγκτα συνεπές αλλά σίγουρα μικρότερο από το κόμμα που θα σχημάτιζαν οι ιδιοτελείς που είναι επίσης διεσπαρμένοι σε όλο το κομματικό κατεστημένο.

Είναι βέβαιο όμως πως αν συνέβαινε αυτό θα είχαμε έναν κομματικό στίβο με δύο σχήματα.

Το ένα των ανιδιοτελών της υγιούς διαφορετικότητας και του τίμιου ανταγωνισμού και το άλλο με το αισθητήριο της αυτοπροστασίας που οδηγεί στην απαξίωση και στον αρχηγισμό που επίσης οδηγεί στον διαταγμένο ενδοτισμό.

Το ποιοι θα κέρδιζαν είναι γνωστό και έχει φανερή αιτία, και η αιτία αφορά τις αρχές της λειτουργίας των κομμάτων μας.

Κοντολογίς για να υπάρξει ένα κόμμα που θα συσπειρώνει ανιδιοτελείς που σήμερα είναι εξαπλωμένοι σε όλα τα κόμματα είναι προς ώρας μάλλον ένα ουτοπικό ζητούμενο.

Στις εκλογές για την ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ κάτι πήγε να γίνει, καθώς συνέτρεξαν και ψήφισαν και πολίτες που ανήκουν σε άλλα κόμματα με μοναδικό ίσως κριτήριο να επιλέξουν τον καλύτερο ως αρχηγό “αντιπάλου” καινούριου κόμματος και αυτό είναι μια καλή αρχή, μια μικρή χαραμάδα ελπίδας.

Γιατί συνιστά ελπίδα η παραδοχή λαθών και η σεμνότητα της αμφιβολίας κυρίως όμως το θάρρος να ομολογείται η άγνοια.

Αποτελεί ελπίδα να πλουτίζει ο άνθρωπος με συνεχή αναζήτηση το νέο, το καινούριο που έρχεται.

Σήμερα λοιπόν που είναι η ώρα που κτίζεται ο νέος ΦΟΡΕΑΣ με πίστη, αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα, είναι προφανές ότι πρέπει να επιβεβαιωθούν μερικές αρετές των δυο μονομάχων της δεύτερης Κυριακής όπως είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΕΣΑ της ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ η οποία αποδέχτηκε να ανοίξει η διαδικασία γνωρίζοντας πως ενίοτε χάνεις κιόλας και η ΣΤΙΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, ο ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ και η ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ του ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ που εστίαζε στην αλλαγή του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ προτείνοντας το σπάσιμο των ΜΑΜΟΥΘ εκλογικών περιφερειών της Αθήνας, την θεσμοθέτηση θητειών σε όλους τους ΑΙΡΕΤΟΥΣ, την κατάργηση των διερευνητικών ΤΡΙΗΜΕΡΩΝ σε περίπτωση μη ύπαρξης αυτοδυναμίας για σχηματισμό κυβέρνησης και κυρίως μέσου ΑΣΕΠ την στελέχωση των υψηλών θέσεων των Υπουργείων με τετραετή θητεία, ώστε η διοίκηση να είναι ένα αυτονόητο πράγμα και να μην μπορεί ο κάθε υπουργός να γεμίζει το υπουργείο με αποτυχημένους κομματάρχες.

Η δυναμική του συμβολικού χαρακτήρα τέτοιων προτάσεων μπορεί σήμερα να μην μπορεί να προωθηθεί ως άμεση λύση, σίγουρα όμως είναι ένας σπόρος που στο μέλλον θα αποδώσει και θα φτιάξει και την Ελλάδα μια κανονική χώρα μιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας με κόμματα – θεσμούς, χωρίς βουλευτικές ασυλίες και άλλες ιδιοτελείς ανιδιοτέλειες.

ΥΓ1. Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ευχαριστεί θερμά όσους και στην ΗΜΑΘΙΑ με περισσή ΑΝΙΔΟΤΕΛΕΙΑ και μέσα από αντίξοες συνθήκες τις οποίες επέτεινε μεταξύ άλλων και η μουγκή εβδομάδα που προηγήθηκε της δεύτερης Κυριακής εξ' αιτίας των ΑΚΡΑΙΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ φαινομένων, ΒΟΗΘΗΣΑΝ από κάθε μετερίζι τον αγώνα και αύξησαν τα δικά του ποσοστά στο νομό κοντά στο 60% πράγμα που πέτυχαν αγωνιζόμενοι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

ΥΓ2. Αν τα κόμματα είχαν ιδεολογική ραχοκοκαλιά, κοινωνικούς στόχους και στελέχη μαχητικής ΑΝΙΔΟΤΕΛΕΙΑΣ δεν θα γινόταν το λειτούργημα της πληροφόρησης έρμαιο καμαρίλας.

Δυστυχώς όμως επειδή ακόμα αυτό δεν συμβαίνει, οι σπαζοχέρηδες υποτακτικοί των ΜΜΕ σε κεντρικό επίπεδο λειτουργούν και ως δυνάστες.

Σε τοπικό επίπεδο προφανώς και δεν υπάρχει καμαρίλα, αφού οι υποτακτικοί είναι της δεκάρας και είναι οι λίγοι λιγούρηδες.

ΥΓ3. Μάλλον πέσαμε μέσα στις προβλέψεις μας σ' ότι αφορά τα ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ για την όπου νά ναι αποχώρηση ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ που ούτε πάει ο νους σου, αλλά μάλλον πρόκειται για ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ και όχι για ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥΣ, καθώς ήδη είχαμε εξελίξεις από πλευράς διακηρύξεων, παρότι πιστεύουμε, ότι ακαίρως διακηρύσσονται τόσο νωρίς τέτοια πράγματα.

ΥΓ4. Προβλέπεται ότι για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων “τω καιρώ τω δέοντι” θα κατατεθούν τέσσερις προτάσεις λύσεων, δηλαδή θα υπάρξουν τέσσερις ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ.

Πρόβλημα για όσους λίγους καρτερούν τις εκλογές για να λαδώσουν το άντερό τους καθώς έρχονται δίσεκτοι καιροί, ιδίως για μερικούς δημόσια γράφοντες που ούτε να αντιγράψουν δεν τα καταφέρνουν καθώς ελάχιστη γραφή γνωρίζουν.

ΥΓ5. Επιτέλους το Γαλλικό Χιούμορ με την εφεύρεση βράβευσης του κ. ΤΣΙΠΡΑ με το ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΘΕΝΟΥΣ δηλαδή της ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΑΣ σώζει όλους τους ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ.

Μένει να καθοριστεί και επίσημα η μέρα της βράβευσης που για τον δικό μας δήμο προτείνεται να είναι διαχρονικά η πρωταπριλιά.

Μεγάλο βέβαια το δούλεμα να βραβεύει όλη η δεξιά ΕΛΙΤ της Ευρώπης έναν που παριστάνει τον ΑΡΙΣΤΕΡΟ.

Α ναι, στο εξής η πρωταπριλιά ορίζεται ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ που θα γιορτάζεται το πολιτικό σθένος πάρα πολλών δημάρχων και των πρωθυπουργών αρχή γενομένης από τον σημερινό.