Το σύστημα να ταρακουνηθεί

Του Τάσου Τασιόπουλου

Σε όλα τα αναπτυγμένα και δημοκρατικά κράτη ψηφίζουν κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την λειτουργία του κράτους.

Μόνο στη χώρα μας ψάχνουμε στις εκλογές να βρεθεί ένας αρχηγός που να φτιάξει το κράτος, και τον ψάχνουμε περίπου εδώ και διακόσια χρόνια.

Και τί βρίσκουμε;
βρίσκουμε συνδικαλιστικά παράσιτα, εκβιαστές του πολίτη, στίφη κομματικών ημετέρων που κρυφοκοιτούν να διαγουμίσουν ό,τι υπάρχει.

Προφανώς το φαινόμενο αυτό μας ακολουθεί από την εποχή του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και λόγο ως πολύ όλοι το περάσαμε.

Την Κυριακή όμως δεν ψηφίζουμε για κυβέρνηση
ψηφίζουμε για επικεφαλής του ΝΕΟΥ ΦΟΡΕΑ της δημοκρατικής - Παράταξης που θα πρέπει να είναι τέτοιος, που δεν θα λειτουργεί μόνον με τη λογική να στρέξει να συγκροτηθεί ένα ακόμα διάδοχο κομματικό και μεταπρατικό κράτος.

Ο νέος αρχηγός της νέας παράταξης ένα πρέπει να έχει στο νου του. Ότι θα πρέπει να κτίσει ένα κόμμα-θεσμό με καινούργιο καταστατικό χάρτη που θα είναι αναιρετικός των προϋποθέσεων της κομματοκρατίας.

Το νέο κόμμα θα πρέπει να επαγγγελθεί τη σύγκλιση ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ- ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με προσφυγή των μελών τους στις κάλπες, με τον τρόπο και την εγγύηση όσων έγιναν και όπως έγιναν από την επιτροπή ΑΛΕΒΙΖΑΤΟΥ έτσι ώστε τίποτα να μην γίνει όπως παλιά παρεϊκά και εντελώς αφερέγγυα.

Είναι εντελώς απαραίτητο να ξεχωρίσουν ποιότητες, να εκτιμηθεί η ανθρώπινη αξιοσύνη και η ωριμότητα.

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά η κοινωνία βυθίζεται ανελέητα στο αδιέξοδο καθώς το πολιτικό σύστημα έχει προ πολλού καταρρεύσει και οι κυρίως υπαίτιοι παραμένουν με ποταπή αυταρέσκεια στα πόστα τους και επειδή αυτή κατάσταση δεν φαίνεται να μοιάζει για συγκυριακό φαινόμενο είναι ανάγκη το σύστημα να ταρακουνηθεί.

Δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα το ότι θα αρκούσε ίσως μια και μόνη σοβαρή πρόταση για να στρέψει την προσοχή της κοινωνίας στις δυνατότητες της και στις προϋποθέσεις μέσα από τις οποίες μπορεί να αυτενεργοποιηθεί με στόχο την ανάσχεση της κατηφόρας.

Και προφανώς η δυνατότητα και η ευκαιρία μιας τέτοιας περίπτωσης έρχεται με εκλογές και δεν προαπαιτεί τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από σοβαρότητα, ρεαλισμό, επίγνωση και κυρίως μια ομάδα φωτισμένων νέων ανθρώπων που θα λειτουργούν συλλογικά και με ανιδιοτέλεια ως πρώτοι μεταξύ ίσων, συμπεριλαμβανομένου και του επικεφαλής.

Σ' αυτό το στάδιο είναι πρώτη ανάγκη να εκδιωχθούν οι ανίκανοι.

Αν σε χρόνο ρεκόρ ένας αρχηγός δεν έμαθε να συγκροτεί το επιτελείο του και αν επενδύει σε ψυχολογικές ανασφάλειες, όσα χρόνια και αν περάσουν ΔΕΝ πρόκειται να γίνει αρχηγός.

Ίσως βέβαια λίγοι να καταλαβαίνουν ότι μια κοινωνία που έχει θεσμικά εξαφανίσει την κριτική αξιολόγηση και την άμιλλα είναι με μαθηματική ακρίβεια χωρίς μέλλον.

Αν αυτό ισχύει για μια ολόκληρη κοινωνία ασφαλώς και ισχύει δυο φορές για κομμάτια αυτής της κοινωνίας όπως είναι ένα κόμμα που τώρα δημιουργείται και συνεπώς η εκλογή της Κυριακής είναι επιλογή που πρέπει να θεωρεί αυτονόητο ότι θα έχει θλιβερό προνόμιο αν δεν απομακρύνει κάθε επαγγελματία της εξουσίας από όλα τα ράφια.

Το νέο λοιπόν κόμμα, ως κόμμα – θεσμός πρέπει να προβλέψει εκτός των άλλων και θητείες σε όλα τα επίπεδα ώστε να μην γελάει ο κάθε πικραμένος στη θέα της επαναλαμβανόμενης κωμικής ανεπάρκειας κάποιων αξιωματούχων.

Τί πρέπει λοιπόν να περιμένει κάποιος από έναν πολιτικό που έχει συλλογική συνείδηση;
θα περιμένει να αναστήσει μια κοινωνία πεθαμένη και διεφθαρμένη να ξαναστήσει από την αρχή τους θεσμούς και να θωρακίσει αδιάβλητες και με κοινωνικό έλεγχο διαδικασίες στο κόμμα του, στα συνδικάτα και στην δημοσιουπαλληλία.

Να η ώρα της κάλπης να η ώρα της επιλογής.

ΥΓ1. Μόνο μια ριζική πολιτική αλλαγή μπορεί να δώσει ελπίδα επανασύστασης του κοινωνικού γεγονότος και να στρέψει την κοινωνία στις δυνατότητές της.

ΥΓ2. Μόνο μια ΕΝΟΤΗΤΑ της εποχής του 1974 που στηρίχτηκε σε ανθρώπους νέους και άφθαρτους που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους δίνει προοπτική και όχι μια επίπλαστη ΕΝΟΤΗΤΑ που στηρίζεται σε μοίρασμα Υπουργείων.

ΥΓ3. Ο κυριολεκτικός λόγος και σίγουρη πρακτική προστίθενται στην προσωπικότητα του ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ και ψάχνουν να εξαντλήσουν τις πιθανότητες να πραγματοποιήσει με την εκλογή του το κόμμα- θεσμό, την ριζική πολιτική αλλαγή και την ενότητα των πολιτών και όχι των αξιωματούχων.

ΥΓ4. Κάτι θα τρέξει στο εγγύς μέλλον στο δήμο μας σχετικά με όσους σήμερα παριστάνουν τους “Ηρακλείς του στέμματος” ή υπάρχει λάθος ανάγνωση γεγονότων;

Μακάρι να είναι λανθασμένη η ανάγνωση γιατί ο δήμος, τους έχει όλους ανάγκη, πόσο μάλλον κανά δυο αντιδημάρχους που δεν πάει ο νους σου.

ΥΓ5.Το ότι μετά την πέραν κάθε προσδοκίας προσέλευση στις εκλογές της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, από πρωίας της Δευτέρας, η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ mintiokratia θα έδειχνε τις προθέσεις της ήταν βέβαιο καθώς σπάει πια μικρός δικομματισμός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- ΝΔ .

Το προφανές ακαταλαβίστικο είναι γιατί να πολεμάει με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη αυτόν που έχει λιγότερες πιθανότητες- δηλαδή τον δεύτερο. Μήπως είναι εξηγήσιμο; όπως είναι εξηγήσιμο και το άκαιρο και παραπλανητικό διάγγελμα ΤΣΙΠΡΑ περί μοιράσματος του εκ του γδαρσίματος και δικαστικών αποφάσεων προερχόμενου ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ;

Λέτε;