Η γενιά που απέρχεται

Του Τάσου Τασιόπουλου

Με όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας φαίνεται πως η πολιτική, η οικονομία και η κοινωνιολογία έδιωξαν την παραδοσιακή ερμηνεία της ιστορίας και έφεραν στο προσκήνιο ανθρώπινες υπάρξεις που κατά κανόνα έκοψαν όλα τα περιθώρια για νέες προσδοκίες.

Ως πρώτο επακόλουθο ήταν η ψευτοεπαναστατική μέθη της υποτιθέμενης ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ να εξατμιστεί όπως εξατμίζεται η πάχνη στον πρωινό ήλιο.

Ως δεύτερο ήταν στην ψεύτικη συνείδηση να μην περισσέψει κανένα περιθώριο για καινούριες παραστάσεις.

Όπως είναι γνωστό στην ιστορία, αυτή που διατηρεί τα πρωτεία, είναι η πραγματικότητα την οποία βέβαια δεν αλλάζουν οι ψευτοα γανακτισμένες συνειδήσεις.

Έτσι σήμερα είτε πρόκειται για συνειδητοποιημένη μεταστροφή, είτε για κυνική προσαρμογή, είτε για ανομολόγητη αποδοχή της ήττας, είναι βέβαιο ότι μια γενιά πήρε το τρένο της αποχώρησης.

Μια γενιά λοιπόν απέρχεται.

Η αποχώρηση αυτή ευτυχώς δεν χαρακτηρίζεται από ηλικιακά κριτήρια γιατί στο τρένο της αποχώρησης συνωστίζονται άτομα κάθε ηλικίας από όλο το πολιτικό φάσμα που συνδέθηκαν με το ηρωικό τίποτα το οποίο αποχώροντας αφήνει πίσω του ερείπια και καταστροφή.

Και είναι καταστροφή επειδή συνδέεται με κόστος που δεν αποτελεί λογιστικό μέγεθος καθώς συνδέεται άμεσα με τους ανθρώπους και τη ζωή τους.

Όμως αλλαγή γενιάς σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας όπως σημαίνει και ότι πρέπει στο προσκήνιο να βγει η γενιά της κρίσης γιατί πολλές φορές ο ζυγός της κοινής γνώμης είναι βαρύτερος από το ζυγό του νόμου και αυτό επηρεάζει την ατομική συμπεριφορά η οποία πρέπει να έχει αναφορά στις γενιές που έρχονται και όχι σ' αυτές που φεύγουν.

Προφανώς την καλύτερη έκφραση μιας τέτοιας κατάστασης μπορεί να υποστηρίξει ένας άνθρωπος της νέας γενιάς, αν και υπάρχουν αρκετά αρνητικά παραδείγματα τόσο του δικού μας πειράματος με τους Τσιπροκαμένους όσο και το πρόσφατο με το παράδειγμα της Αυστρίας όπου ένας νέος μπορεί να είναι είτε υπερσυντηρητικός είτε ανεπαρκέστατος.

Όμως όταν ζητάς αλλαγές πρέπει να είσαι πρόθυμος να αλλάξεις και ο ίδιος.

Να είσαι έτοιμος να αγωνιστείς για να φτιαχτεί ένας νέος φορέας στα θεμέλια της μεγάλης προοδευτικής παράταξης όχι για να ακυρώσει τους παλιούς αλλά για να κινητοποιήσει τους νεότερους με σκοπό να συναντήσουν το μέλλον που ψάχνει να τους βρει.

Ένας νέος ηλικιακά και πνευματικά συνεννοείται καλύτερα με τη γενιά του, κυρίως όταν αυτή καλείται να βγει στο προσκήνιο και όταν αυτός είναι έτοιμος να στηρίξει ένα σύστημα θεσμών που θα εξασφαλίζουν την αξιοκρατία, την διαφάνεια και τις ίσες ευκαιρίες για όλους.

Είναι βέβαιο ότι η αποδοχή της πραγματικότητας αποτελεί βήμα εξέλιξης για την ελληνική κοινωνία.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποδεχτούμε την πραγματικότητα και να κάνουμε πράξη την ρήξη με τον κακό μας εαυτό γιατί διαφορετικά τίποτα δεν θα έχουμε μάθει από την κρίση.

Ήρθε η ώρα να φτιαχτεί μια άλλη δημόσια διοίκηση, να μπει ένα τέλος στο γιουρούσι των κομματικών στο κράτος όταν αλλάζει η κυβέρνηση και καμιά θέση ευθύνης να μην χρησιμοποιείται ως κομματικό λάφυρο, όπως μέχρι τώρα χρησιμοποιούνταν χωρίς βέβαια ηλικιακά κριτήρια.

Ήρθε λοιπόν η ώρα της επιλογής και η έννοια της επιλογής είναι ζήτημα βασικής σημασίας.

Και είναι βασικής σημασίας γιατί το ζητούμενο δεν είναι από που προέρχεται μια υποψηφιότητα αλλά που απευθύνεται και κυρίως ποια προοπτική δίνει στην κοινωνία και στον ΝΕΟ ΦΟΡΕΑ της δημοκρατικής παράταξης στις εκλογές της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Το στοίχημα λοιπόν ξεκινάει από την συμμετοχή των δημοτών στις εκλογές της 12ης Νοεμβρίου καθώς οι πολίτες δίνουν δύναμη και οι υποψήφιοι απλά φαίνονται αντάξιοι της εμπιστοσύνης όσων φτάσουν μέχρι την ΚΑΛΠΗ και προπαντός της αποδοχής όσων έχουν διαφορετικές επιλογές.

Όμως η θεωρία υπάρχει για να γίνει πράξη και καταξιώνεται μόνο στη δράση, και τότε μόνον εκπληρώνει το σκοπό της, όταν με την αλλαγή της νοοτροπίας υπάρξουν ρήξεις και ανατροπές και βγει στο προσκήνιο η νέα γενιά της κρίσης.

ΥΓ1. Αποδείχτηκαν δυο πράγματα στο DEBATE των υποψηφίων της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ που έγινε στο περιθωριακό κανάλι της ΕΡΤ2.

Το πρώτο ότι και οι εννιά ήταν υπέροχοι και το δεύτερο γιατί τα κρατικοκρατούμενα ΜΜΕ τους κλείνουν τη φωνή.

Αισθάνονται οι άνθρωποι ότι εκεί υπάρχει ένα αίσθημα υπεροχής, ένας κριτικός λόγος μια άποψη που οδηγεί σε καλύτερα και ασφαλέστερα μονοπάτια.

Άριστοι και οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ΜΜΕ.

Μπράβο σε όλους.

ΥΓ2. Στην κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερες δυνατότητες προσφοράς στον κοινό αγώνα. Αυτές μπορεί να οφείλονται είτε σε προσωπικές ικανότητες, είτε σε γνώσεις και αναδεικνύονται μέσα από συμμετοχή στον μαζικό χώρο.

Αυτές πρέπει να εκμεταλλεύεται ο κόσμος με τον προσφορότερο τρόπο, και η καλύτερη ώρα είναι η ώρα της εκλογής. Την ώρα αυτή έχεις τη δυνατότητα να βγάλεις το κάρο από τη λάσπη αλλάζοντας άλογο. Και όταν αλλάζεις άλογο ψάχνεις το πιο αποδοτικό, το πιο δυναμικό, το πιο υγιές, το πιο ζωηρό, το πιο νέο.

ΥΓ3. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί και όλοι οι οργανισμοί οφείλουν να ανανεώνουν τα κύτταρά τους, όταν και όπως πρέπει.

Αυτό μπορεί να συμβεί όταν οι πολίτες αρνούνται να ξεχάσουν αλλά προσπερνώντας το όποιο παρελθόν ανοίγουν νέα μονοπάτια και προχωρούν.

Γιατί οι αιρετοί πρέπει να είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η κοινωνία και όχι ένα χωνευτήρι ανίκανων προπαγανδιστών οι οποίοι επιφυλάσσονται, υμνούν, εξυμνούν, τσιγγλούν,αγριεύουν και εν τέλει όπως σήμερα ξεσαλώνουν.

ΥΓ4. Ανάλογα με τη δομή και τον τρόπο σκέψης κάθε άτομο δημιουργεί την δική τους πραγματικότητα.

Για να ανατραπεί η σημερινή κατά φαντασίαν πραγματικότητα της χαμένης αλήθειας, της υποκρισίας, της πρανομίας, των πελατειακών σχέσεων, του προσωπικού οφέλους, των συναλλαγών και του παρασκηνίου απαιτείται μαζική συμμετοχή στις εκλογές του ΝΕΟΥ ΦΟΡΕΑ της Δημοκρατικής Παράταξης η οποία θα σημαδέψει την νέα πραγματικότητα τόσο συμβολικά όσο και θεσμικά.

ΥΓ5. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση που έρχεται από το παρελθόν και συμβαίνει στο δήμο μας.

Αφορά υπόθεση αδικαιολόγητου πλουτισμού για την οποία εκδόθηκε δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία ο εργολάβος ΠΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ εκτέλεσε ένα έργο, ο εργολάβος ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ πληρώθηκε 20.000,00 περίπου ευρώ από το δήμο ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ σε προεκλογική περίοδο κατά την οποία ήταν συνυποψήφιος των τότε δημάρχων και δημαρχούντων και τώρα ο δήμος Αλεξάνδρειας ως καθολικός διάδοχος καλείται να πληρώσει και τον ΠΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟ για το ίδιο έργο.

Το δυστύχημα είναι ότι ο δήμος σήμερα χρησιμοποιεί τον ίδιο δικηγόρο με τον αδικαιολογήτως πλουτήσαντα και αντί να στραφεί εναντίον του, κάνει εφέσεις εναντίον του αδικηθέντα από το δήμο που όμως δικαιώνεται δικαστικά.

ΥΓ6. Ένας μπάρμπας στο χωριό έλεγε: τον μακάκα που παριστάνει τον έξυπνο γράψτον στα απίδια σου. Τί κάνεις όμως με τη “νεαρά” που αντιγράφει εξ Αθηνών αμάσητα;