Το καινούργιο

Του Τάσου Τασιόπουλου

Η καθημερινή πρακτική έτσι όπως κατάντησε τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, κυρίως όμως στα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , που αν εξαιρέσει κανένας το 2%, ως υπόλοιπο των “αυθεντικών” ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, δεν είναι τίποτα άλλο – από ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών λαϊκιστών του ψεκασμένου και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι πρώην ΠΑΣΟΚΩΝ , ληγούρια της εξουσίας, τύπου γνωστής υπουργίνας που πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιμνημονιακή ενώ είναι η μόνη που ψήφισε ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΜΟΝΙΑ ,δείχνει ότι τίποτα δεν μπορεί να γιατρέψει τα πράγματα εκτός αν παρουσιαστεί κάτι καινούριο και κάτι καινούριο μπορεί να προκύψει σήμερα μόνον από ένα σενάριο, το σενάριο της εκλογικής διαδικασίας για τον ΝΕΟ ΦΟΡΕΑ της ΚΕΝΤΡΟαριστεράς.

Σήμερα βέβαια προτάσσονται στο προσκήνιο δέκα προσωπικότητες για την εκλογική διαδικασία και παραγκωνίζονται η πολιτική, η οικονομία και η κοινωνιολογία αλλά αυτό από μία άποψη είναι το σωστό, καθώς όπως έλεγε ο ΜΙΕΤΡΑΝ “οι σοσιαλιστές έχουν όλοι μια θρησκεία, τη θρησκεία του γεγονότος”.

Βέβαια τα γεγονότα αλλάζουν, αλλά η θεωρητική τους ανάλυση μένει πιστή στην εκ των υστέρων ασφαλή κριτική, η οποία όμως δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω και άρα δεν μπορεί να παρακολουθήσει την πραγματικότητα αφού αυτή ανανεώνεται διαρκώς και τείνει να παραπλανήσει εκείνον που την παρατηρεί.

Όμως το εξαιρετικό γεγονός σήμερα είναι το γεγονός των εκλογών για την ανάδειξη του επικεφαλής στον ΝΕΟ ΦΟΡΕΑ της ΚΕΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και του γεγονότος αυτού αρχικός λόγος είναι να φτάσει ως το αυτί και του τελευταίου Έλληνα όπου γης, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή αν δεχτεί να συμμετέχει στη διαδικασία, και πρωταρχικός σκοπός για όποιον φτάσει μέχρι την ΚΑΛΠΗ είναι να τοποθετηθεί αβίαστα στην επιλογή του.

Μια επιλογή που εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα , τα οποία στο πλέγμα της διεθνούς κατάστασης, προστατεύονται αποτελεσματικά στο κρίσιμο γεωπολιτικό περιβάλλον που βρισκόμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή με κάποιες αλλαγές που ήδη προτείνονται και που πρέπει να επιδιώξουμε, αυτή μπορεί να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, και τις όποιες τέτοιες αλλαγές μόνον συνειδητοποιημένοι ευρωπαϊστές μπορούν να επιδιώξουν και μαζί με άλλους – άλλων λαών δημοκράτες σοσιαλιστές – να απαιτήσουν να εφαρμοστούν.

Αυτός είναι ο βασικός κορμός.

Υπάρχουν όμως κλωνάρια που τείνουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Όλα όμως ξεκινούν από τον ίδιο κορμό και για να δώσουν προοπτική πρέπει να είναι όλα δεμένα ως το τέλος, έτσι ώστε να προκύψουν τα αγαθά της συλλογικής χρήσης τα οποία επιτρέπουν να μην μείνουν οι κοινωνικές εγγυήσεις στο στάδιο των προθέσεων.

Βέβαια η έννοια της επιλογής είναι πράγμα βασικής σημασίας.

Θα ήταν αυταπάτη αν νομίζαμε ότι με την επιλογή του ενός ή του άλλου θα γινόταν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών ο χώρος γη της επαγγελίας, όπου τα πάντα θα έβρισκαν τη λύση τους και όπου όλες οι νόμιμες διεκδικήσεις θα έβρισκαν αμέσως ικανοποίηση.

Θα ήταν όμως επίσης μεγάλη πλάνη αν νομίζαμε ότι η διαφορετικότητα δεν διακρίνεται, ότι τα ηγετικά προσόντα δεν αναδεικνύονται στην κάθε ηλικία – άρα και στην πιο απαιτητική που είναι η μικρή – ότι τέλος “αρχή άνδρα δείκνυσι” και θα ήταν ευκταίο αυτό να χρησιμοποιηθεί έλλογα και ενσυνείδητα στο ζήτημα της οργάνωσης και της πολιτικής αμεροληψίας, για την εκπλήρωση της πρώτης αποστολής που είναι η ανάδειξη του πρώτου προέδρου της δημοκρατικής παράταξης με όποιον τρόπο και αν προκριθεί να γίνει αυτό, παραμερίζοντας διαδικαστικά ζητήματα, τεχνικές πολώσεις, ψευτοδιλήμματα και φοβικότητες, πράγματα που εγκυμονούν – για όποιον τα απεργάζεται – δυσάρεστα αποτελέσματα.

Εξάλλου η οργάνωση της πολιτικής αμεροληψίας στην εκπλήρωση της αποστολής, ελέγχεται από μια επιτροπή που με απόλυτο κύρος ανταποκρίνεται στο ρόλο της, απέναντι όχι μόνον στους υποψηφίους, αλλά απέναντι στο έθνος, καθώς σιγά -σιγά το ενδιαφέρον της διαδικασίας λίγο – λίγο γίνεται αντιληπτό ότι αρχίζει να αφορά όλο το έθνος.

Έτσι μπροστά σε μια απόφαση – σχετικά με τον τρόπο ψηφοφορίας- που δεν έχει παρά την ισχυρή τάση να είναι μονοκόμματη, είναι νόμιμο να απαιτηθεί να ισχύσει η άποψη της αμερόληπτης επιτροπής, όποια και αν είναι αυτή, με όποια πλειοψηφία και αν παρθεί.

Πολλές φορές ο ζυγός της κοινής γνώμης είναι βαρύτερος από οποιονδήποτε ζυγό, και αυτό επηρεάζει την ατομική συμπεριφορά, επειδή η πιθανότητα να αντιληφθούν οι πολλοί την ιδιοτέλεια του ενός εντάσσεται μέσα στα θεμιτά όρια του ελέγχου , σε τέτοιο βαθμό ώστε το λαϊκό αίσθημα να αντιληφθεί την όποια ιδιοτέλεια και να στραφεί εναντίον αυτού που βρίσκεται εν αδίκω.

Λένε πως η αλήθεια είναι κάτι το μαχητικό που πολεμάει όχι μόνον την ψευτιά αλλά και όποιον την διαδίδει, άρα στις σημερινές περιστάσεις προέχει η συνευθύνη της συνδιαμόρφωσης μιας πλατφόρμας καθήκοντος που εντοπίζει τα κακώς κείμενα , τα επισημαίνει, τα προβάλλει και πιέζει να αλλάξουν, για να μην προκύψει μια προσωρινή και λόγο συγκυρίας εξουσία αλλά μια σταθερή δύναμη σε βάθος χρόνου για αστικοδημοκρατικές ααλλαγές, για δημοκρατική αναγέννηση και κυρίως για κοινωνικό εκσυγχρονισμό.

ΥΓ1. Κάποτε η ονομαζόμενη αριστερά έσχιζε τα ρούχα της για τις παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Σήμερα πόσα κόκαλα πραγματικών αριστερών δεν τρίζουν επειδή οι συγκυβερνήτες του ΚΑΜΜΕΝΟΥ , τάχατες αριστεροί, τρέχουν προς ΑΜΕΡΙΚΑ για οδηγίες ή στάζουν μέλι για την παρέμβαση τριτοκλασάτου υπαλλήλου ονόματι ΝΤΑΪΖΕΜΠΛΟΥΝΤ !!!

ΥΓ2. Στο δήμο μας κάτι δεν πάει καλά σε υπόθεση αδικαιολόγητου πλουτισμού, για την οποία εκδόθηκε η υπ'αριθ' 100/2017 δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία ο ΠΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ εκτέλεσε ένα έργο ο ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ πληρώθηκε 20.000,00 ευρώ περίπου από το δήμο Αντιγονιδών σε προεκλογική περίοδο και ο δήμος Αλεξάνδρειας ως καθολικός διάδοχος καλείται σήμερα να πληρώσει και τον ΠΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟ για το ίδιο έργο.

Είναι απορίας άξιο πως όσα προκύπτουν από έγγραφα και μαρτυρικές καταθέσεις ενώπιον δικαστηρίου ο δήμος τα θεωρεί “δήθεν”.

Και είναι να απορεί κανένας πως κοιμούνται μερικοί, δεν έχουν θεό; Τι ψυχή θα παραδώσουν;

Στην υπόθεση αυτή προβλέπεται να προκύψουν και ποινικά ζητήματα καθώς είναι βέβαιο θα κληθούν και άλλοι μάρτυρες σε τυχόν επανάληψη της δίκης και μάλλον θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.