Η επίδραση των γερμανικών εκλογών στο ελληνικό ζήτημα

Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης, δικηγόρος

Σε λίγες ημέρες, ως γνωστόν, διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία. Εκλογές κρίσιμες, που έχουν πολλάκις χαρακτηριστεί ως ορόσημο για το ελληνικό ζήτημα. Ποικίλες αναλύσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τη συγκαταβατική συμπεριφορά της γερμανικής κυβέρνησης προς τη χώρα μας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η οποία συγκεντρώνει εξαιρετικά πολλές πιθανότητες να σκληρύνει αμέσως μετά τη διεξαγωγή της εκλογικής αναμέτρησης.

Άλλωστε, σκοπός της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ είναι να επιτύχει την πανηγυρική εκλογή της για 4η συνεχή θητεία και προκειμένου να υλοποιήσει τον αντικειμενικό της στόχο είναι διατεθειμένη να εξακολουθήσει να εφαρμόζει στα πειραματόζωα του άκρου της Βαλκανικής το καλοσχεδιασμένο μαρτύριο της σταγόνας, κυρίαρχη παράμετρος του οποίου είναι η μείωση των εισοδημάτων, η άκρατη φορολόγηση και αναπόφευκτα η παύση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας.

Από την άλλη πλευρά καλοπιάνει τους ψηφοφόρους της, αναδεικνύει τα επιτεύγματα της ακμάζουσας γερμανικής οικονομίας, προβάλλει την καταπολέμηση της ανεργίας ,που έχει πλέον περιοριστεί σε μικρά μονοψήφια νούμερα και οδεύει πανηγυρικά προς την εκμηδένιση, και δυναμικά επιμένει να ανοίγει καινούριες αγορές για τη διοχέτευση των προϊόντων παραγωγής της βιομηχανίας.

Περαιτέρω, στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, όπως αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: α) η αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων κατά 25 Ευρώ (ενδεικτικά για ένα παιδί το μηνιαίο ποσό από 200 Ευρώ θα ανέλθει σε 225 Ευρώ), β) φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές συνολικής αξίας 15 δις Ευρώ, και γ) κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.

Όλα τα παραπάνω όσο ιδανικά ακούγονται για τους Γερμανούς πολίτες, τόσο αδύνατα πλέον φαντάζουν για τους εξαρτημένους από τα μνημόνια Έλληνες. Το να τύχουν εφαρμογής κάποια στιγμή στο απώτατο μέλλον είναι ευχής έργον, όμως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν εξαρτάται από εμάς μια τέτοια πιθανότητα.

Πλέον οι εποχές που ως κυρίαρχο κράτος η Ελλάδα μπορούσε να καθορίζει ελεύθερα και ανεμπόδιστα τα του οίκου της έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί τουλάχιστον για τον προσεχή χρονικό ορίζοντα. Οι κυρίαρχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γερμανοί, αφού εξασφάλισαν για τους εαυτούς τους ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, βάλθηκαν να εξασκήσουν την ατελέσφορη δημιουργική λογιστική τους στο «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης.

Η υπομονή των πολιτών της χώρας αποδεικνύεται ιώβειος, κανείς δεν περίμενε ότι θα κυριαρχούσε τόσο εμφατικά η μοιρολατρία και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας του καναπέ. Στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», η μαγική εικόνα της επίπλαστης ηρεμίας τείνει να κυριαρχήσει και να επιβληθεί. Και εκεί που στη Γερμανία εξαγγέλονται φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις, στην πατρίδα μας οι συζητήσεις αναλώνονται στο ύψος των περικοπών και των επιβαρύνσεων, οι οποίες στην κυριολεξία εκμηδενίζουν το όποιο διαθέσιμο εισόδημα κάνοντας δυσεύρετη την αποταμίευση.

Κάτω από αυτά τα δεδομένα η Άνγκελα Μέρκελ κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της κραταιάς Γερμανίας. Φαίνεται ότι δεν την αγγίζει η αναπόφευκτη πολιτική φθορά που συνεπάγεται η πολυετής παραμονή στην εξουσία και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι βαδίζει ολοταχώς προς τη νίκη. Το τι σημαίνει αυτό για τη στάση της απέναντι στη χώρα μας, έχω την αίσθηση ότι η φράση «κάθε πέρσι και καλύτερα» συμπυκνώνει με ακρίβεια το μέλλον, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη τα δεδομένα παρελθόντος και παρόντος.