Δασικοί Χάρτες, Πρωτογενής Τομέας και λοιπές διατάξεις

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Τη Δευτέρα ψηφίζεται στην Βουλή των Ελλήνων, το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Τροποποιήσεις διατάξεων της δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις», αφορά σε ένα ρεαλιστικό νομοσχέδιο, που λύνει προβλήματα που έχουν ανακύψει από την ανάρτηση των δασικών χαρτών και επηρεάζουν κατά κύριο λόγο τον πρωτογενή τομέα.

Επιλύονται χρόνια ζητήματα, που επί σειρά ετών η πολιτεία απέφευγε να ρυθμίσει. Είναι αδιανόητο οι αγρότες να συνεχίζουν να είναι έρμαια της όποιας πολιτικής ανευθυνότητας. Αντίστοιχα, είναι αδιανόητο οι δασικές υπηρεσίες να απασχολούνται επί δεκαετίες με την έκδοση πράξεων χαρακτηρισμού, κατά κύριο λόγο σε βάρος του σπουδαιότερου καθήκοντος τους, που είναι η προστασία και η φροντίδα του δασικού πλούτου της χώρας.

▲ Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι σε καμία περίπτωση, σε αντίθεση με την πρωτογενή παραγωγή ή την ανάπτυξη.

▲ Θέλουμε ή όχι; Oι αγρότες που κάποτε υπό αντίξοες συνθήκες, εκχέρσωσαν δασική γη, για να καλλιεργήσουν και να επιβιώσουν, να την κατέχουν νομίμως και να την αξιοποιούν με σκοπό την παραγωγή;

Είναι η πρώτη φορά, που μια Κυβέρνηση τολμά να προχωρήσει στην ανάρτηση των δασικών χαρτών, διασφαλίζοντας τη δημόσια περιουσία και την προστασία της φύσης, αλλά και την εξασφάλιση δικαίου για τους πολίτες και την απαλλαγή τους από τις παθογένειες του παρελθόντος.

Η αποτύπωση λοιπόν της δημόσιας περιουσίας και κατ' επέκταση της ιδιοκτησίας του ελληνικού δημοσίου, εν προκειμένω των δασών και των δασικών εκτάσεων, ήταν πολύ βολικό να είναι ασαφής. - Βολική για την εξυπηρέτηση της διαπλοκής και των καταπατήσεων – Αυτό ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ.

Παραθέτω τη θέση μου, κατά τη συζήτηση στην διαδικασία επεξεργασίας του νομοσχεδίου, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΥΡΣΟΥΖΙΔΗΣ:
«Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι, σήμερα κάνουμε το αυτονόητο, δηλαδή, άνθρωποι, οι οποίοι με τα ίδια τους τα χέρια εκχέρσωσαν εκτάσεις προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να επιβιώσουν, εδώ και πάρα πολλά χρόνια - στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες- που ήρθαν από την παλιά πατρίδα στη νέα τους πατρίδα - όχι πάντα ευπρόσδεκτοι - δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να ζήσουν, να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, και ξαφνικά η Ελληνική Πολιτεία, μετά από πολλές δεκαετίες τους καλούσε να απολογηθούν για αυτή τους την πράξη, επειδή οι συγκεκριμένες εκτάσεις ήταν χαρακτηρισμένες ως δασικές.

Τέτοια προκλητική συμπεριφορά από πλευράς της Ελληνικής Πολιτείας, αντιμετώπισαν και οι πολίτες του Νομού Ημαθίας, αναφέρομαι ειδικότερα στο χωριό Συκιά (και αλλού), όπου εκτός των αγροτεμαχίων που είναι μια εντελώς ήπια μορφή ενασχόλησης και δραστηριότητας, αντιμετώπιζαν πριν την ψήφιση αυτού του νόμου να χάσουν και τα σπίτια τους, γιατί και τα ίδια τους τα σπίτια έχουν οικοδομηθεί πάνω σε εκτάσεις με παρόμοιο χαρακτηρισμό.

Έρχεται, λοιπόν, η Πολιτεία σήμερα να πράξει το αυτονόητο. Να αποτυπώσει την πραγματικότητα πάνω σε ένα χαρτί, που λέγεται νόμος, που κατοχυρώνει ουσιαστικά το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να συνεχίσουν να ζουν, χωρίς η Πολιτεία να τους προξενεί προβλήματα.

Δεν θα μπω καθόλου στο κομμάτι που αφορά στο τίμημα. Κάθε νόμος πρέπει να έχει την έννοια της προστασίας των ανθρώπων που δικαιούνται του ευεργετήματος, αλλά και των ανθρώπων που σκέφτονται πονηρά και προσπαθούν να τον καταστρατηγήσουν. Υπ' αυτή την έννοια, λοιπόν, εάν στο μέλλον προκύψουν ζητήματα, προφανώς και θα διευκολυνθούν, (εξάλλου σύντομα εισάγεται προς ψήφιση νομοσχέδιο, που αφορά στους ανθρώπους που δημιούργησαν υπέρογκα χρέη και έρχεται η Πολιτεία να καλύψει αυτή την ανάγκη για συνέχιση της βιοποριστικής τους δραστηριότητας και να καλύψει σε μεγάλο βαθμό αυτό το πρόβλημα, το οποίο δημιουργήθηκε στα χρόνια της κρίσης).

Αυτά όμως, είναι λάθη ή παραλείψεις, οι οποίες είναι αναστρέψιμες και αυτός ο νόμος αυτό κάνει. Κάνει αναστροφή μιας άδικης συμπεριφοράς απέναντι σε αυτούς τους πολίτες, προκειμένου να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Το πρόβλημα είναι, όταν οι συνέπειες της Πολιτείας παράγουν μη αναστρέψιμες βλάβες - και δεν μπορώ, παρά να κάνω αναφορά σήμερα - με ανάμικτα συναισθήματα, σε αυτή τη μεγάλη μέρα, που ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε, μετά από δεκατέσσερα χρόνια, από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, το τούνελ των Τεμπών, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα τούνελ προς τη ζωή, γιατί εκεί θρηνήσαμε πάρα πολλά θύματα.

Αν λοιπόν, αυτές οι παραλείψεις που ενδεχομένως υπάρχουν σε αυτό το νομοσχέδιο, όπως καταγγέλλεται από συναδέλφους της Αντιπολίτευσης, συνιστούν μια πράξη επιπόλαια, τι θα μπορούσε να πει κανείς, όταν επί σειρά ετών, η Πολιτεία ανεχόταν να υλοποιούνται δρόμοι ανά την επικράτεια, αγνοώντας την οδυνηρή πραγματικότητα που αφορά, στη Ζεύξη του Μαλλιακού και στην παράκαμψη των Τεμπών.

Θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια και το αίσθημα ευγνωμοσύνης που νοιώθω, στους ανθρώπους που ασχολήθηκαν και ολοκλήρωσαν αυτό το έργο, γιατί πιστεύω, ότι δικαιώθηκε η μνήμη των παιδιών και των οικογενειών τους, που άφησε ανεξίτηλη πληγή πάνω στο υπόλοιπο της ζωή τους, αυτή η αβελτηρία, που επί σειρά ετών επέδειξε η Ελληνική Πολιτεία.
Ευχαριστώ.»