Η «αριστερά» του Πάνου Καμμένου

Του Στέργιου Καλπάκη

Από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις πολιτικές διαφορές είχα ταυτίσει την αριστερά με την ειρήνη, την ύφεση των εθνικιστών παθών και τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Η υπεράσπιση του ορθού λόγου απέναντι στις θεωρίες συνωμοσίας, ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, η ανοχή στο διαφορετικό και η πολιτισμένη πολιτική συμπεριφορά συμπληρώνουν ένα σύστημα ιδεών και αξιών τις οποίες ανέκαθεν θεωρούσα αριστερές ή προοδευτικές.

Γνωρίζοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες υλοποίησης κοινωνική πολιτικής εν μέσω κρίσης, πίστευα ότι η διακυβέρνηση της χώρας με κορμό ένα αμιγώς αριστερό κόμμα θα έθετε στο προσκήνιο τέτοια ζητήματα. Όμως η στάση του Πάνου Καμμένου απέναντι στο Θανάση Θεοχαρόπουλο, στη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του δεύτερου για την προμήθεια νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι ο εθνικιστικός λαϊκισμός έχει αλώσει ό, τι απέμεινε από εκείνη την αριστερά.

Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να αξιολογήσουμε την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη διατήρηση των εξοπλιστικών δαπανών σε υψηλά ποσοστά (τα δεύτερα υψηλότερα μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ) και στην αύξησή τους για το 2017, την ώρα που η υγεία και η παιδεία υποχρηματοδοτούνται; Στο λεκτικό τραμπουκισμό «Κάτσε κάτω ρε» υπουργού της κυβέρνησης σε βουλευτή; Στην ανεύθυνη, εν θερμώ αντίδραση στην προκλητικότητα της Τουρκίας; Στη διαρροή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, με πρόβλεψη για θερμό επεισόδιο το καλοκαίρι στην Κύπρο, την οποία διέψευσε η κυπριακή πλευρά και η οποία προκάλεσε την οργή των κυπριακών μέσων ενημέρωσης; Αλλά και παλιότερα, την κοινή παρουσία στελεχών της κυβέρνησης με χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο; Την υποχώρηση στο ζήτημα του εκσυγχρονισμού των θρησκευτικών, μετά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας, που οδήγησε στην απομάκρυνση του Νίκου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας και στην δήλωση του Πάνου Καμμένου, ότι θα έριχνε την κυβέρνηση, αν του το ζητούσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος; Τις -χουντικής αισθητικής- φιέστες σε εθνικές επετείους; Ο κατάλογος είναι μακρύς...

Ορισμένοι «καλοπροαίρετοι» πιστεύουν ότι αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα απεμπλακεί από τη συμπόρευση με τους ΑΝΕΛ. Κατά την άποψή μου όμως, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να διαφυλάξει αυτή τη συνεργασία ως κόρη οφθαλμού. Μάλιστα, γνωρίζω ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πρόσκεινται στο πρωθυπουργικό περιβάλλον προτρέπουν συντρόφους τους να μη δυσανασχετούν. «Χάρις στον Καμμένο βρισκόμαστε στην εξουσία» τους λένε χαρακτηριστικά. Με λίγα λόγια, η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία περνάει μέσα από την ανεξέλεγκτη δράση του Καμμένου, στην προσπάθειά του να αποκομίσει εκλογικά οφέλη από το μέσο Ελληνάρα.

Πολύ φοβάμαι ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.