Αυτοί που μας κουνάνε το δάχτυλο

Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης, Δικηγόρος

Έχει παγιωθεί σε όλους η αντίληψη ότι η Ελλάδα αποτελεί από άποψη οικονομικών δεικτών το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Τηλεοπτικά δίκτυα και εφημερίδες σε παγκόσμιο επίπεδο ασχολούνται επισταμένα με το πιθανό Grexit στέλνοντας ανταποκριτές στην Αθήνα, ώστε να έχουν άμεση εικόνα και αντίληψη των γεγονότων.

Όμως μια προσεκτικότερη ανάλυση των επιμέρους δεδομένων αποδεικνύει ότι η συντριπτική πλειονότητα των εταίρων μας, αυτών δηλαδή που μας κατηγορούν και μας κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο, αντιμετωπίζουν παρόμοια, αν όχι σημαντικότερα, προβλήματα στο να διατηρούν τα οικονομικά τους στοιχεία εντός των αυστηρών ορίων που καθορίζουν οι Διεθνείς Συνθήκες.

Για του λόγου το αληθές και με βάση τα στοιχεία Ιανουαρίου 2016 που δημοσιεύθηκαν από το οικονομικό πρακτορείο Bloomberg τουλάχιστον 5 κράτη της Ε.Ε και συγκεκριμένα η Γαλλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Κροατία δεν μπορούν να τηρήσουν τον περιορισμό του δημοσιονομικού τους ελλείμματος εντός του 3 % του ΑΕΠ και συνάμα να μειώσουν το χρέος του σε ποσοστό κάτω του 60 % επί του ΑΕΠ τους.

Αντίστοιχα προβλήματα και πολύ κοντά το κατώφλι της μη τήρησης του δεσμευτικού κανόνα του 3 % βρίσκονται η Φινλανδία, η Πολωνία και η Ρουμανία.

Από το 1998, οπότε υπεγράφη από όλα τα μέλη της Ένωσης το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και οριοθετήθηκαν τα αυστηρά κριτήρια για την πρόοδο και ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών, μέχρι και σήμερα κάποια στιγμή στην πορεία των ετών, τουλάχιστον 25 από τα 28 κράτη – μέλη έχουν παραβιάσει το όριο του ελλείμματος. Παρά ταύτα δεν τέθηκε ζήτημα επιβολής προστίμου ενόψει των κατ’ επανάληψη υπερβάσεων. Μόνο η Σουηδία, η Εσθονία και το Λουξεμβούργο σέβονται και τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες της συνθήκες του Μάαστριχτ.

Πρωταγωνιστές στην κατηγορία των προβληματικών παιδιών της Ευρώπης είναι εκτός από την καταχρεωμένη Ελλάδα, η Γαλλία και κυρίως η Ιταλία, η οποία έχει μακράν το μεγαλύτερο κατ’ αναλογία χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν δικαιολογούν την Ελλάδα, ούτε ελαχιστοποιούν την αναγκαιότητα και τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η οικονομία μας. Το ζητούμενο είναι να υλοποιηθούν μέσω συνεννόησης και ευρύτατης συναίνεσης, που όμως σε αδιέξοδες συνθήκες, όπως οι σημερινές θεωρώ πολύ δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να επιτευχθούν, όταν μάλιστα η εμπιστοσύνη των ελλήνων πολιτών προς τα κόμματα και τους πολιτικούς έχει προ πολλού απολεσθεί.

ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ