Την θεατρική παράσταση «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» παρουσίασε το 5ο Γυμνάσιο Βέροιας (φωτογραφίες, βίντεο)

Την θεατρική παράσταση «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» του Αλέκου Σακελλάριου, παρουσίασε η Θεατρική Ομάδα του 5ου Γυμνασίου Βέροιας, την Τετάρτη 15 Μαΐου στο γεμάτο από θεατές κινηματοθέατρο ΣΤΑΡ.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο διευθυντής του σχολείου, Χρήστος Πούλος και η Σιδηροπούλου Τριανταφυλλιά, μία εκ των υπευθύνων του προγράμματος. Στο πολιτιστικό πρόγραμμα συμμετείχαν και οι καθηγητές Καρυπίδου Δέσποινα και Παπαδόπουλος Αντώνης.

Η υπόθεση γνωστή από την ταινία, αλλά εδώ αποδόθηκε θεατρικά από τους ταλαντούχους μαθητές.

Ένας νεαρός φτωχός καθηγητής προσλαμβάνεται δοκιμαστικά ως φιλόλογος σε ένα ιδιωτικό σχολείο θηλέων και έρχεται αντιμέτωπος με τα κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα. Μια όμορφη μαθήτρια, η Λίζα Παπασταύρου, ταλαιπωρεί διαρκώς τον νεοφερμένο καθηγητή και εκείνος αναλαμβάνει - πάντα με την άδεια του λυκειάρχη - να την συμμορφώσει. Η Λίζα προσπαθεί να εκδικηθεί τον καθηγητή με διάφορες μικροαπάτες, αλλά ένα ειδύλλιο μεταξύ τους θα περιπλέξει την κατάσταση...

Πήραν μέρος οι μαθητές:

Παπαγιάννη Ευγενία : Λίζα Παπασταύρου

Βράνας Γιώργος: Πάνος Φλωράς

Ανανιάδης Μιχάλης: Γυμνασιάρχης

Καθηγητές

Ακριβόκουλος Άγγελος: Γυμναστής

Κολοκοτρώνης Παναγιώτης: Μαθηματικός

Κυριάκου Γαλάτεια: Θεολόγος

Παπαδημητρίου Χρήστος: Φυσικός

Mαμά

Μυλωνά Μαρία- Αθηνά

Μαθήτριες

Γκάτζι Αλεξία: Βάσια

Κουκουτέγου Μαρίλια: Λένα

Λαζεκίδου Αναστασία: Λαζάρου

Μουρατίδου Αγγελική : Μίκα

Μουρατίδου Γεωργία : Φράπα

Παπαδοπούλου Κων/να : Αλίκη

Χατζηγεωργίου Φαίη : Γιαδικιάρογλου

Δεληγιαννίδου Αγγελική :Μαρία

Σκηνικά

Γαλανίδης Νίκος

Ορφανίδης Αλέξανδρος

Κοστούμια

Μακρής Γιώργος

Μακιγιάζ

Παπαδοπούλου Δάφνη

Σιδηροπούλου Χρυσάνθη

Κομμώσεις

Σαλασίδης Χάρης

Υποβολέας

Λαζεκίδης Γιώργος

Υπεύθυνοι καθηγητές

Σιδηροπούλου Τριανταφυλλιά

Καρυπίδου Δέσποινα

Παπαδόπουλος Αντώνιος

Ακολουθούν αντιπροσωπευτικοί διάλογοι:

ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ : Αύριο θα φέρεις στον κύριο Γκίκα, αντιγραμμένους, 100 στίχους από το Ζ' της Ιλιάδος.

ΓΚΙΚΑΣ: Τι να τους κάνω τους 100 στίχους κύριε Γυμνασιάρχα. Να μου φέρει 4 πήχεις και τρία όγδοα να κάνω ένα κοστούμι. Ακούς εκεί να μου βάλει φωτιά! Ολοκαίνουργιο κοστούμι... Προπέρσινο κοστούμι...

ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Μμμμμου.

ΦΛΩΡΑΣ: Είπες τίποτα, παιδί μου;

ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Όχι, απλώς εμούγκρισα. Στα διαλείμματα μουγκρίζω. Δικαίωμα

μου δεν είναι;

ΦΛΩΡΑΣ: Βεβαίως. Και δικαίωμά σου είναι και υποχρέωση σου, να θυμάσαι που και που την μητρική σου γλώσσα.

ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ζαλίστηκα και ύστερα από μισή ώρα, έβλεπα πεταλούδες. Πράσινες, κόκκινες και κίτρινες

ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ: Και κίτρινες; Καημενούλα μου!

ΦΛΩΡΑΣ: Ούτε κι εσύ πρόσεξες, Λαζάρου;

ΛΑΖΑΡΟΥ: Ούτε κι εγώ, κύριε καθηγητά. Εγώ, εγώ πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μίλαγε με τη Γιαδικιάρογλου.

Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ” υπερπόντιος εν τ” αγρονόμοις αυλαίς· καί σ” ούτ” αθανάτων φύξιμος ουδείς ούθ” αμερίων σέ γ” ανθρώπων. Ο δ” έχων μέμηνεν. Σύ καί δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα,...