Την παράσταση «Μήδεια»του Μποστ θα ανεβάσει η Ομάδα Ενηλίκων «Έκφραση Β’» του ΔΗΠΕΘΕ

Η Ομάδα «ΈΚΦΡΑΣΗ Β’» (ενήλικες) του Τμήματος Θεατρικής Υποδομής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας παρουσιάζει την παράσταση “Μήδεια”, του Μποστ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αποστολίδη. Θα δοθούν δύο παραστάσεις, το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018 στις 8.00μ.μ. στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, με γενική είσοδο 5€.

Προπώληση εισιτηρίων: γραφεία ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, 3ος όροφος Χώρου Τεχνών, τηλ. 2331078140.

Συντελεστές Παράστασης

Κείμενο: Μποστ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Σκηνογραφία : Ροδούλα Παπαδάκη
Ενδυματολογία: Ροδούλα Παπαδάκη & Ομάδα «ΈΚΦΡΑΣΗ Β’»
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής: Πέτρος Ρίστας
Πιάνο: Πέτρος Φάκας
Φλάουτο: Σίσσυ Γεωργοπούλου
Σαξόφωνο: Δημήτρης Γκατζής
Φωτισμοί: Γιώργος Βέγκος - Κωνσταντίνος Αποστολίδης
Οργάνωση Παραγωγής-Προβολή: Κατερίνα Γρηγοριάδου
Τους ρόλους ερμηνεύουν:
Μήδεια: Χαρά Κοντού, Τροφός Α': Ελευθέριος Κορυφίδης, Τροφός Β': Γαβριήλ Μιχαηλίδης, Καλόγρια: Μαρία Στόκα, Μητέρα καλόγριας: Παρθένα Θεοδωρίδου, Καλόγερος: Γαβριήλ Μιχαηλίδης, Οιδίπους: Αλέξανδρος Μανούδης, Αντιγόνη: Γιώτα Σπυρίδου, Ευριπίδης: Αντώνης Μπιδέρης, Ιάσων: Αλέξανδρος Μανούδης, Κορυφαίες: Ζωή Τσαγκαλίδου, Κατερίνα Σαμαρτσίδου

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Η Μήδεια του Μποστ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα εμβληματικό σατιρικό κείμενο του σύγχρονου ελληνικού δραματολογίου. Ένα έργο που, μέσα από την επεξεργασία του κλασικού μύθου και την παρωδία της τραγωδίας ως δραματικού είδους, φιλτράρει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με τη διεισδυτική πολιτική μάτια του συγγραφέα της, απαλλαγμένη από κομματικές διακρίσεις και στεγανά. Όπως και σε αλλά κείμενά του, ο Μποστ ασχολείται με το μικροαστό Έλληνα της μεταπολεμικής εποχής και καυτηριάζει χαρακτηριστικά του, που τον κρατούν δέσμιο μιας πάσχουσας κοινωνικής και πολιτικής ζωής, όπως ο καθωσπρεπισμός, η ημιμάθεια, ο νεοπλουτισμός, η ξενομανία, οι έντονες ταξικές αντιθέσεις. Ακόμα και η γλώσσα, που χρησιμοποιεί με την παραφθορά των λέξεων και την ανορθόγραφη της απεικόνηση, εξυπηρετεί αυτό το στόχο προσφέροντας στο θεατή το αβίαστο γέλιο, αλλά και τον προβληματισμό. Και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το σκηνοθέτη και τον ηθοποιό, τα έργα του Μποστ να χτίσουν (με βάση το κείμενο) ένα γαϊτανάκι χαρακτήρων και καταστάσεων, έχοντας την ελευθερία να αυτοσχεδιάζουν, να προεκτείνουν, να παραλλάξουν, καθώς το ίδιο το κείμενο τους δίνει αυτήν τη δυνατότητα, χωρίς όμως να κινδυνεύει στο ελάχιστο να παραποιηθεί στο βάθος των νοημάτων του, γιατί ακριβώς αυτή η κειμενική ελαστικότητα αποτελεί το μεγαλείο της τέχνης του Μποστ (που χαρακτηρίζει, άλλωστε όλα τα σπουδαία έργα).

Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, μια φρέσκια Μήδεια που χαίρεται, λυπάται, οικτίρει, απειλεί, καγχάζει, σατιρίζει, καταδείχνει, επαίρεται, θρηνεί αλλά δεν κάνει κανένα μα κανένα σκόντο στη διασκέδαση, που πρωτίστως οφείλει στον εαυτό της...