Η «Αντιγόνη» στη Βέροια: Μια τραγωδία που μίλησε στη συνείδηση

Γράφει η Μαρία Σιακαβάρα

Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, ζωντάνεψε το βράδυ της Πέμπτης στο Θέατρο Άλσους στη Βέροια και φώτισε, με τρόπο σχεδόν ανελέητο, τις σκοτεινές γωνιές της εξουσίας, της συνείδησης, του Έρωτα και του Θανάτου.

Με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο και τον Μελέτη Ηλία ως Κρέοντα, η παράσταση συγκλόνισε το κοινό, που δεν άφησε ούτε έναν ψίθυρο να διαταράξει την τελετουργική ένταση της τραγωδίας. Οι θεατές, παρόντες και σιωπηλοί, σαν χορός που ανασαίνει μαζί με τους ήρωες, παρακολούθησαν ένα θέαμα σπάνιας συνοχής και δύναμης.

Ο φωτισμός – σμιλεμένος με λεπτομέρεια – και η καθηλωτική μουσική επένδυση λειτουργούσαν ως πλοηγοί στο σκοτεινό τοπίο των αποφάσεων και των παθών. Όταν ο Κρέοντας αποφάσισε να θάψει ζωντανή την Αντιγόνη, η μουσική κορύφωση συνοδεύτηκε από την ιαχή «Έρως ανίκατε μάχαν», θυμίζοντας τις Ερινύες: εκείνες τις φωνές μέσα μας που δεν σιωπούν, τις τύψεις που επιστρέφουν πιο έντονες όταν πια δεν υπάρχει επιστροφή.

Ο Μελέτης Ηλίας ενσάρκωσε τον Κρέοντα με μια σπάνια εσωτερικότητα: από τη σκληρότητα του ηγεμόνα, πέρασε στην τρωτότητα του πατέρα που βλέπει το λάθος του, αργά, οδυνηρά. Η Λένα Παπαληγούρα, από την άλλη, έδωσε μία σπαρακτική ερμηνεία ως Αντιγόνη. Ιδιαίτερα στον μονόλογό της πριν την ταφή, στάθηκε κάτω από ένα εκτυφλωτικό κίτρινο φως – σαν τον ήλιο που αντικρίζει για τελευταία φορά – μιλώντας όχι μόνο για τη μοίρα της, αλλά για κάθε φωνή που αντιστέκεται στο άδικο.

Η παράσταση τελείωσε, αλλά το θέατρο δεν άδειασε αμέσως. Καθώς ο κόσμος αποχωρούσε, η πλατεία γέμιζε με συζητήσεις, συγκρίσεις με παλαιότερες παραγωγές, θαυμασμό για τις ερμηνείες, αλλά και προβληματισμό. «Είδες τον Κρέοντα;», ακουγόταν από κάποιον∙ ένας άλλος μιλούσε για τις τύψεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις που γεννούν τα μεγαλύτερα λάθη. Η σκηνή είχε σβήσει, μα ο απόηχός της έμενε ζωντανός.

Γιατί αυτή η «Αντιγόνη» δεν περιορίστηκε στο μύθο. Ξεγύμνωσε τις σκληρές πραγματικότητες του σήμερα: την εμμονή με την εξουσία, τη διαχρονική σύγκρουση μεταξύ νόμου και ηθικής, την ανθρώπινη ευθύνη. Ο πόλεμος, είδαμε, δεν τελειώνει με τη μάχη. Συνεχίζεται εκεί όπου παίρνονται οι αποφάσεις.

Ένας προβολέας χτύπησε για λίγο τη συνείδηση. Και αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο κατόρθωμα μιας παράστασης τραγωδίας.

Έπαιξαν: Λένα Παπαληγούρα, Μελέτης Ηλίας, Μιχάλης Οικονόμου, Θανάσης Δόβρης, Ιφιγένεια Καραμήτρου , Λίλα Μπακλέση, Λένα Μποζάκη, Γιώργος Νούσης, Βαγγέλης Σαλευρής , Ιώβη Φραγκάτου

Συντελεστές

Μετάφραση: Παναγιώτα Πανταζή

Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης

Σκηνικό: Μικαέλα Λιακατά

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Κίνηση: Πατρίσια Απέργη

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστικά: Mike Rafail

Makeup artist Olga Faleichyk

Hair styling: Θωμάς Γαλαζούλας

Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού

Διεύθυνση Παραγωγής: Σταμάτης Μουμουλίδης