Μουσικό αφιέρωμα στην ξενιτιά παρουσίασε ο "Προμηθέας" (φωτογραφίες, βίντεο)

Μουσικό αφιέρωμα στην ξενιτιά παρουσίασε ο Πολιτιστικός Γυμναστικός Σύλλογος «Ο Προμηθέας», το βράδυ της Δευτέρας 3 Ιουνίου, στην κατάμεστη αίθουσα του Χώρου Τεχνών Βέροιας.

Η εκδήλωση με τον τίτλο «Μιλώ για τα παιδιά μου: ένα ηθογραφικό λυρικό άσμα για την ξενιτιά με χορωδία, ορχήστρα, ποίηση και χορό», εστίασε στην μετανάστευση ως σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο (δείτε απόσπασμα από την εκδήλωση)

Ο ικανότατος πιανίστας και συνθέτης Αλέξανδρος Ιωσηφίδης επιμελήθηκε ένα πρόγραμμα το οποίο με το συνδυασμό χορωδίας, ορχήστρας, ποίησης και χορού, ανέδειξε τις συνέπειες της μετανάστευσης τόσο γι' αυτούς που φεύγουν, όσο και γι' αυτούς που μένουν στην πατρίδα.

«Η μετανάστευση είναι, για μια χώρα, ό,τι είναι η αιμορραγία για το ανθρώπινο σώμα. Η αφαίμαξη αυτή δεν έγκειται τόσο στα ποσοτικά μεγέθη, όσο στο ότι αυτοί που ξενιτεύονται ανήκουν, κυρίως, στα νιάτα, δηλαδή, στον ενεργό πληθυσμό της Ελλάδας.

Η μετανάστευση, ιδίως για σπουδές, δεν είναι αρνητική, αλλά δεν πρέπει να ενδύεται και με τον μανδύα της ουτοπίας. Τα ιστορικά δεδομένα μας δείχνουν ότι οι ουτοπίες βρίσκονται πάντα οίο μυαλό των ανθρώπων, ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και βέβαια συχνά πολύ σκληρή. Μετανάστευση σημαίνει ότι πηγαίνεις ξένος συχνά μεταξύ ξένων, χωρίς κοινωνικά δίκτυα και δεσμούς, αφήνοντας πίσω σου οικογένεια, φίλους, ενδιαφέροντα και τόπους - βασικές προαπαιτήσεις για ουσιαστική ποιότητα ζωής. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια μορφή βίας καθώς ματαιώνει ένα μέρος των προσδοκιών των νέων ανθρώπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η παραμονή τους δεν ματαιώνει ένα άλλο μέρος, ιδίως εν μέσω κρίσης.

Με μια βαλίτσα όνειρα λοιπόν οι νέοι της χώρας μας και όχι μόνο οι νέοι επιζητούν όχι μια θέση στον ήλιο, αλλά μια θέση στο φως. Ποιος όμως ξέρει τι τους περιμένει και εκεί; Πουθενά δεν . υπάρχει στρωμένο έδαφος. Η φυγή αυτή εξάλλου από μόνη της είναι μια ψυχοφθόρα διαδικασία.

Και όμως μέσα στο καταθλιπτικό σκηνικό της σύγχρονης πραγματικότητας φαντάζει π ιδανική λύση, η τελευταία ίσως ελπίδα. Ένας λόγος ύπαρξης. Η απαγκίστρωση του νέου από τα πλοκάμια του εξολοθρευτικού πλέον κοινωνικού συστήματος. Η φυγή και η μετανάστευση ίσως είναι ικανές να αποτρέψουν τον αφανισμό του ως προσωπικότητα, ως ατομικότητα, την εξαφάνιση της αξιοπρέπειας του.

Όμως η νέα γενιά είναι η κινητήριος δύναμη μιας χώρας. Με τη σοφία των παλιών και με την καινούρια γνώση και ορμή των νέων μπορούμε να αλλάξουμε πλεύση, να αυξήσουμε ταχύτητα και να βγούμε από το τέλμα και το αδιέξοδο. Οι νέοι θα μείνουν στην Ελλάδα αν τους δώσουν φως, λόγο να υπάρχουν στη χώρα που γεννήθηκαν.

Να φυτρώσει η ελπίδα που τόσο επιζητούν μέσα τους από πράξεις και όχι από λόγια που μένουν στα χαρτιά. Ας αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν, αλλιώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Οι επιπτώσεις του μεταναστευτικού κάματος των νέων στις μέρες μας θα είναι ασύλληπτες. Δεν είμαστε έρμαια της μοίρας μας, εμείς την ορίζουμε όπως και την καταστροφή μας. Αν η πληγή δεν επουλωθεί θα αποβεί μοιραίο.

Ελλάδα μη διώχνεις τα παιδιά σου».

Το πρόγραμμα περιλάμβανε έντεχνα και παραδοσιακά τραγούδια από την Ελλάδα και όχι μόνο.

Ακούστηκαν:

Ο τόπος | στίχοι: Ηλίας Κατσούλης / μουσική: Παντελής θαλασσινός

Τώρα που πας στην ξενιτιά | στίχοι: Νίκος Γκάτσος / μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Μη μου θυμώνεις μάτια μου | στίχοι / μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Σαν πας στα ξένα | παραδοσιακό Μ. Ασίας

Με μια βαλίτσα | στίχοι / μουσική: Στράτος Βαλλιάνος

Τα τρένα που φύγαν | στίχοι: Βασίλης Ανδρεόπουλος / μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Τζιβαέρι | παραδοσιακό Δωδεκανήσων

Χαιρετισμοί | στίχοι / μουσική: Νίκος Ζούδιαρης

Σαν το μετανάστη | στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος / μουσική: Zulfi Livaneli

Θάλασσα λυπήσου | παραδοσιακό Μ. Ασίας

Να 'μαν πουλί να πέταγα | παραδοσιακό αγνώστου προελεύσεως

Αυτές οι ξένες αγκαλιές | στίχοι: Μάνος Ελευθερίου / μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος

Μιλώ για τα παιδιά μου | στίχοι: Γιώργος Σκούρτης / μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Ξενιτιά | στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος / μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ

Το τραγούδι της ξενιτιάς | στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός / μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Βαριά είναι τα ξένα | παραδοσιακό Μακεδονίας

Η φλαμουριά | στίχοι: Wilhelm Muller / μουσική: Franz Schubert

Παράπονο - Ξενιτιά | στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου / μουσική: Ara Dinkjian

Ο μέτοικος | στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου / μουσική: Ζωρζ Μουστακί

Φεγγάρι μου λαμπρότατο | παραδοσιακό Πωγωνίου

Συντελεστές εκδήλωσης:

Τα κείμενα επιμελήθηκαν η Χαρούλα Καρολίδου και ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης, ενώ ερμήνευσαν οι ηθοποιοί Όλγα Απαζίδου, Σοφία Γκότση και Αντώνης Καρολίδης.

Χόρεψαν οι Βάσω Μιχαηλίδου, Ιορδάνης Μπεκτασιάδης, Μάτα Αφεντούλη, Γιάννης Γαλιάτσος και παιδιά από το Φυτώριο του ΑΟΡΓ Βέροιας.

Χορωδία

Λίτσα Γαλανομάτη, Σοφία Γούτα, Δώρα Ευστρατιάδου, Μάγδα Ζήση, Ελένη Ηλωρίδου, Μαρία Ιορδανίδου, Τζην Ιωσηφίδου, Δημήτρης Καζαντζίδης, Άννα Καμπίσιου, Αριστείδης Καραγιάννης, Χαρούλα Καρολίδου, Μανώλης Κατεργιαννάκης, Αναστασία Κόγια, Μαρία Κόγια, Νίκος Κόγιας, Σμαρούλα Κουικόγλου, Ζωή Μάντζου, Γεωργία Μανζουλά, Ελένη Μπαλτατζίδου, Ελένη Μπαλτζή, Χρύσα Μπαντή, Ελένη Μπουκόνη, Σεβαστή Μυρίδου, Ελένη Ορδουλίδου, Όλγα Παπαδοπούλου, Μαίρη Περηφανοπούλου, Σοφία Πραπαβέση, Κώστας Πραπαβέσης, Άννα Ταμπακοπούλου, Νίκος Τρομπούκης, Σοφία Τσιομπάνογλου, Μαρία Υφαντίδου, Σοφία Χριστοφορίδου

Σολίστ

Ζωή Μάντζου, Νίκος Τρομπούκης, Ελένη Ορδουλίδου, Σοφία Πραπαβέση, Μέρκος Κούτρας, Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου, Μανώλης Κατεργιαννάκης, Αριστείδης Καραγιάννης

Ορχήστρα

Ελευθερία Ματσεντίδου – Πιάνο
Γιάννης Γεωργουδάκης – Κιθάρα
Νίκος Λολίδης – Μπουζούκι
Γιάννης Πούλιος – Βιολί Ι
Αλεξάνδρα Τσιάρα – Βιολί ΙΙ
Ελισάβετ Ριζοπούλου – Τσέλο
Χρήστος Κουτσίδης – Φλάουτο / Νέυ
Λάζαρος Μπίντσης – Σαξόφωνο
Δημήτρης Δούτσης – Ούτι
Κυριάκος Γερασιμίδης – Κανονάκι
Δημήτρης Τσιγιάννης – Τρομπέτα
Αντώνης Βιγκάτο – Γαλλικό Κόρνο
Θωμάς Αναγνωστόπουλος – Κοντραμπάσο
Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου – Κρουστά
Δημήτρης Δημάκος – Τύμπανα