14 Σεπτεμβρίου 1922: Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Του Δημητρίου Τελλίδη

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο νους μου τρέχει στα γεγονότα και τις αφηγήσεις της μαρτυρικής εκείνης περιόδου που σημάδεψε 1,5 εκατομ. Έλληνες { και την οικογένεια μου} που αφού γλύτωσαν από την φωτιά και το μαχαίρι της Τούρκικης θηριωδίας ,άλλοι ξεκληρίστηκαν και άλλοι κατέληξαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.Εκδιώχθηκαν από τον τόπο που γεννήθηκαν- μεγάλωσαν- δραστηριοποιήθηκαν αυτοί και οι προγονοί τους..Έναν τόπο που ήταν λίκνο πολιτισμού και του Χριστιανισμού,παρ' όλο που εκατοντάδες χρόνια βρισκόταν σε Οθωμανική ομηρία και σε περιβάλλον βαρβαρότητας και εχθρότητας.Αξιοθαύμαστοι που διατήρησαν την Ελληνικότητα τους και την θρησκεία τους.

Καθημερινά στην ηλικία των 10-12 χρόνων ,άκουγα από την γιαγιά-Φωτεινή ( τον παππού-Σπύρο δεν τον '' πρόλαβα'' ) ιστορίες από την ΠΑΤΡΙΔΑ. Θύμισες και αναμνήσεις γεμάτες νοσταλγία και πόνο που ήθελε να μεταφέρει στα εγγόνια . Ατέλειωτες ώρες διηγήσεων με τα ''σπασμένα '' της ελληνικά.Θαρρείς και την έτρεφε η διήγηση.!.

Και ο θρήνος για την χαμένη πατρίδα την ΣΑΦΡΑΜΠΟΛΗ γινόταν γλυκιά ανάμνηση και τα μάτια της γεμίζανε δάκρυα.

Με αυτές λοιπόν τις αναφορές στα γεγονότα από τους ξεριζωμένους πρόσφυγες γονείς μου διαμόρφωσα από τότε την γνώμη και την σκέψη για την Μικρασιατική καταστροφή.

Ώστε σήμερα να μην παρασύρομαι από 'πανεπιστημιακές '' διατριβές της ανιστόρητης Ρεπούση που προφανώς ήταν σε διατεταγμένη αποστολή άνωθεν για εξομάλυνση των σχέσεων μας με τους απέναντι.

Δεν είμαστε ρεβανσιστές. Δεν μπορούμε όμως να γίνουμε αρνησιπάτριδες. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις πατρίδες των προγόνων μας.

Η ζωντανή διατήρηση της μνήμης των πατρίδων είναι ιερά παρακαταθήκη, είναι Κιβωτός.Διατηρώντας αυτές τις μνήμες δεν σημαίνει οτι έχεις κατακτητικούς σκοπούς.

Και είναι το ελάχιστο που μπορούμε να αποδώσουμε στην μνήμη τους.ΝΑΙ είμαστε πρόσφυγες, προσφύγων γέννα .ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ -ΠΟΝΤΙΟΙ - ΘΡΑΚΙΩΤΕΣ.

Και είμαστε περήφανοι γι'αυτό. Γιατί καταγόμαστε από γεννιά σκληρά δοκιμασμένη έντιμη εργατική φιλόξενη και φωτοδότρα.Και προς επιβεβαίωση παραθέτω μια φράση του προέδρου ΟΖΑΛ στον δημοσιογράφο ΣΕΡΑΦ. ΦΥΝΤΑΝΙΔΗ σε μια off the record συνέντευξη αναφορικά με τους πρόσφυγες ΄΄ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΜΑΣ!!!

Τα χρόνια πέρασαν.Κοντεύει να συμπληρωθεί ένας αιώνας.Φέτος κλείνουμε 95 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημερομηνία.Η πρώτη γενιά προσφύγων λιγοστεύει ΛΙΓΟΣΤΕΨΕ.

Συνεχίζουμε εμείς.Δεύτερη Τρίτη κ.ο.κ. Οι ρίζες απο την Μικρασιατική Γη είναι βαθιές - γερές και εμείς τα Κλαδιά τους κρατάμε το δέντρο της μνήμης αμάραντο και άφθαρτο.

Κι'αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης και ο ρόλος κάθε πολιτιστικού συλλόγου ,πέραν των μουσικοχορευτικών εκδηλώσεων που κι αυτά χρειάζονται γιά την διατήρηση της παράδοσης.

Θα τελειώσω με μία ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ προς όλους τούς Μικρασιάτες και μή .Την Κυριακή 17 Σεπτ. 2017 επ ευκαιρία της 95ης επετιου ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΕΛΟΥΜΕΝ ΙΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ. Τον πανηγυρικο της ημέρας θα εκφωνήσει ο εκπαιδευτικός--ιστορικός και συγγραφέας ΣΥΜΕΩΝ ΚΟΙΜΙΣΟΓΛΟΥ.

* Ο Δημήτριος Τελλίδης είναι υπεύθυνος εκδηλώσεων του Συλλόγου Μικρασιατών Ημαθίας