Βέροια: Θερινός κινηματογράφος στο πάρκο Αγίων Αναργύρων

Θερινό σινεμά στο πάρκο Αγίων Αναργύρων θα πραγματοποιήσει η ΚΕΠΑ Βέροιας. Οι προβολές θα ξεκινήσουν στις 20 Ιουλίου και θα ολοκληρωθούν στις 14 Αυγούστου. Θα προβληθούν Γαλλικές,  Ιταλικές και Ισπανικές ταινίες με ώρα έναρξης 9.15μμ. Αναλυτικά το πρόγραμμα:

 Ένας μήνας προβολών , με ελεύθερη είσοδο

20 /7 - 14/8
ώρα έναρξης: 21:15 , πάρκο Αγ. Αναργύρων

Γαλλικές ταινίες σε συνεργασία με την Ένωση Καθηγητών Γαλλικής Δ. Ε. Ημαθίας

ΔΕ 20/7 Les choristes /τα παιδιά της χορωδίας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Kristophe Barratier
Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου της Αθήνας
ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ: Ο Κλεμέντ Ματιέ (Ζεράρ Γινιό), ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Εκεί, μένει έκπληκτος από τη σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ρουτίνας και κυρίως, από τις ακραίες και αναποτελεσματικές μεθόδους που μέχρι τώρα εφάρμοζε ο διευθυντής Ρασίν (Φρανσουά Μπερλάν). Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, διδάσκοντας στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής, αλλάζοντας έτσι τις ζωές τους για πάντα...
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΤΡ 21/7 La Fille Du 14 Juillet /Το κορίτσι της επανάστασης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αntonin Peretjako
Είναι καλοκαίρι, στο Παρίσι έχει αφόρητη ζέστη και λίγο πριν από τους εορτασμούς της 14ης Ιουλίου για την επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, ο Εκτόρ γνωρίζει την Tρικέτ. Θέλοντας να την σαγηνεύσει, την προσκαλεί σε ταξιδάκι αναψυχής μαζί με έναν φίλο του και μία φίλη της, αλλά τα σχέδιά τους χαλάνε καθ' οδόν, επειδή η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει να περικόψει τις καλοκαιρινές διακοπές κατά ένα μήνα λόγω οικονομικής κρίσης.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΤΕ 22/7 La Grande Illusion / Η μεγάλη χίμαιρα
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Jean Renoir
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το αεροπλάνο του λοχαγού de Boeldieu (Pierre Fresnay) και του υπολοχαγού Maréchal (Jean Gabin) καταρρίπτεται από το Γερμανό αξιωματικό von Rauffenstein (Erich von Stroheim). Οδηγούνται σ'ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, όπου μαζί με μια παρέα συμπατριωτών τους, οργανώνουν την απόδραση. Όμως, λίγο πριν την υλοποίηση του σχεδίου, μεταφέρονται σε μία φυλακή-κάστρο υπό τη διοίκηση του von Rauffenstein, ενώ μία σχέση σεβασμού και εκτίμησης συνδέει τους αριστοκρατικής προέλευσης von Rauffenstein και de Boeldieu. Άραγε οι ήρωες του Renoir θα καταφέρουν να αποδράσουν, δεν θα τα καταφέρουν ή πώς ένα «παιδικό» (σύμφωνα με το σκηνοθέτη) σενάριο, στα χέρια ενός μαιτρ, μετατρέπεται από αδιάφορη πολεμική περιπέτεια σε αριστούργημα της πιο μεγάλης κινηματογραφικής χίμαιρας. Διανύοντας τη ρεαλιστική περιπέτεια, ο δημιουργός της ζωής που μας ανήκει (La vie est à nous, 1936) ακολουθεί το ίδιοToni σημείο εκκίνησης: η ιστορία του φιλμ προέρχεται από τις περιπέτειες του στρατηγού Pinsard, προσωπικού φίλου του Renoir, χωρίς να ξεχνάμε ότι ο γιος του διάσημου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου ξεκίνησε την επαγγελματική του ζωή ως αξιωματικός του γαλλικού ιππικού.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΕ 23/7 De Bon Matin / Νωρίς το πρωί
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Jean-Marc Moutout
Είναι Δευτέρα πρωί κι ο Πολ Βερτρέ πηγαίνει στη δουλειά του. Είναι υπεύθυνος διαχείρισης λογαριασμών σε μια τράπεζα. Φτάνει, όπως το συνηθίζει, ακριβώς στις 8 η ώρα, βγάζει ένα ρεβόλβερ και σκοτώνει δύο από τους προϊσταμένους του. Έπειτα, κλείνεται μέσα στο γραφείο του. Όση ώρα περιμένει την αστυνομία να έρθει, ο Πολ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ξαναβλέπει κάποια κομμάτια της ζωής του καθώς και τα γεγονότα που τον οδήγησαν να διαπράξει το διπλό έγκλημα.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΑ 24/7Comme Un Lion / Το μικρό λιοντάρι
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Samuel Collardey
Ο δεκαπεντάχρονος Mitri ζει σε ένα χωριό στη Σενεγάλη. Όπως όλοι οι συνομήλικοι του, παίζει ποδόσφαιρο και ονειρεύεται την Μπάρτσα και την Τσέλσι. Όταν ένας ατζέντης ποδοσφαιριστών τον ανακαλύπτει, ο Mitri νιώθει τυχερός. Αλλά για να προπονηθεί στις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες πρέπει να πληρώσει. Η οικογένεια του συνδράμει οικονομικά και φορτώνεται με χρέη για να τον βοηθήσει.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΤΡ 28/7 Michel Petrucciani / Μισέλ Πετρουσιάνι
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Michael Radford
Ένα διαφωτιστικό κινηματογραφικό πορτρέτο του πιανίστα-φαινομένου της τζαζ, Μισέλ Πετρουτσιανί που έμεινε στην ιστορία για το ηλεκτρικό του παίξιμο, το εξωγήινα γρήγορο δεξί του χέρι και το μόλις 90 εκατοστών ύψος του. «Μισώ να χάνω χρόνο» δηλώνει ευθαρσώς ο Πετρουτσιανί στην αρχή του ντοκιμαντέρ και στη συνέχεια τον παρακολουθούμε να χτίζει μια μυθική καριέρα και μια ζωή ιλιγγιώδη και ακραία μέχρι και τον χαμό του, σε ηλικία 36 ετών, στη Νέα Υόρκη. Από τους μυθικούς αυτοσχεδιασμούς και τις μαγευτικές συνθέσεις του μέχρι το πάθος του για το φαγητό, τις γυναίκες, το κρασί και τα ναρκωτικά, ο σκηνοθέτης του οσκαρικού «Il Postino» Μάικλ Ράντφορντ χρησιμοποιεί άφθονο αρχειακό υλικό από προσωπικές του στιγμές και συνεντεύξεις με κοντινά του πρόσωπα, για να σκιαγραφήσει το πορτρέτο ενός περφεξιονίστα μουσικού. Και γινόμαστε μάρτυρες της μαγεμένης ζωής ενός ανθρώπου ο οποίος κέρδιζε λίγα λεπτά ζωής κάθε φορά που τα δάχτυλά του άγγιζαν τα πλήκτρα
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ιταλικές ταινίες αφιέρωμα στον Nino Manfredi
ΤΕ 29/7 Operazione San Gennaro / Επιχείρηση Σαν Τζενάρο
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Dino Risi.
Τρεις αμερικανοί απατεώνες, ο Τζακ, η Μάγκυ και ο Φρανκ, φτάνουν στη Νάπολη με στόχο να κλέψουν τον θησαυρό του Σαν Τζενάρο, πολιούχου της πόλης, η αξία του οποίου ανέρχεται στο μυθικό ποσό των 30 δισεκατομμυρίων λιρών. Έρχονται σε επαφή με τον φυλακισμένο Δον Βιτσέντσο, τον επονομαζόμενο και «Το Φαινόμενο», έναν βετεράνο διαρρήκτη θρύλο, που χαίρει μεγάλου σεβασμού από όλους και ο οποίος τους συστήνει για να στήσουν τη δουλειά, και τον Ντουντού, μια «λέρα» του υποκόσμου και προστάτη μιας κακόφημης συνοικίας της πόλης. Όταν όμως εκείνος μαθαίνει το ιερόσυλο του «χτυπήματος» διστάζει και μετά από την συμβουλή του Δον Βιτσέντσο, αποφασίζει να απευθυνθεί στον ίδιο τον Άγιο από τον οποίο παίρνει την «άδεια» να του κλέψει τον θησαυρό, αλλά του υπόσχεται ότι θα μείνει στην Νάπολη και δεν θα καταλήξει στην Αμερική. Μετά από πολλές περιπέτειες η συμμορία καταφέρνει να βάλει χέρι στον θησαυρό, αλλά την τελευταία στιγμή, παρεμβαίνει απρόβλεπτα η Μάγκυ, τον κλέβει και φεύγει για το αεροδρόμιο να πάρει το αεροπλάνο για την Αμερική. Στο παιχνίδι μπαίνει και ο αρχιεπίσκοπος της πόλης και τελικά ο Ντουντού επανακτά τον θησαυρό, αλλά αντί να τον κρατήσει για τον εαυτό του, όπως υπολόγιζε, αναγκάζεται να τον επαναφέρει στην θέση του, ενώ ο λαός της Νάπολης τον επευφημεί θεωρώντας τον λαϊκό ήρωα και σωτήρα της πόλης.
Mε τον σπουδαίο σκηνοθέτη Ντίνο Ρίζι σε μεγάλη φόρμα και τον οργιαστικό Νίνο Μανφρέντι σ' έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, η Επιχείρηση Σαν Τζενάρο είναι μια ναπολιτάνικη εκδοχή του αρχέτυπου Ο κλέψας του κλέψαντος. Διασκεδαστική, απρόβλεπτη, με γρήγορο ρυθμό, γεμάτη σεναριακές ανατροπές και απρόβλεπτες καταστάσεις, ιερόσυλη, με γκροτέσκο χιούμορ και σουρεαλιστικές στιγμές (η σκηνή της έγκρισης της κλοπής από τον Άγιο), η ταινία είναι και μια θαυμάσια τοιχογραφία της Νάπολης: αναδεικνύει την γραφικότητα, την ποικιλομορφία και την ιδιαιτερότητα της μητρόπολης του ιταλικού Νότου, συλλαμβάνοντας την ουσία της ναπολιτάνικης νοοτροπίας και σαρκάζοντας το πιο ιερό της σύμβολο, τον πολιούχο της San Gennaro. Η εμφάνιση, σε πέντε σκηνές, του Τοτό (το άλλο σύμβολο της πόλης) στο ρόλο του «Φαινόμενου», σε μια από τις τελευταίες του κινηματογραφικές παρουσίες, είναι μια από τις υπεραξίες της ταινίας.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΕ30/7 Per grazia ricevuta / Ανάμεσα στα θαύματα
Σκηνοθεσία: Nino Manfredi
Ένας χειρούργος καλείται επειγόντως σε μια μικρή ιδιωτική κλινική, όπου ένας άντρας, ο Μπενεντέτο Παρίζι, βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Στην αίθουσα αναμονής, γεμάτη αγωνία βρίσκεται η έγκυος σύντροφός του Τζιοβάνα, με την οποία συζεί εκτός γάμου, ενώ η θρησκόληπτη μητέρα της μάλλον προσεύχεται για τον θάνατο του άθεου Μπενεντέτο, έτσι ώστε η κόρη της να παντρευτεί κάποιον πιστό καθολικό. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της ζωής του Μπενεντέτο από την παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, ο οποίος μεγάλωσε ορφανός, με μια θεία του μέσα σ' ένα περιβάλλον υποκρισίας, θρησκευτικού φανατισμού και καταπίεσης, στο οποίο κυριαρχούσαν η ενοχή, το αμάρτημα και η τιμωρία. Όταν μάλιστα έφτασε η ώρα της πρώτης θείας κοινωνίας, μια στιγμή πολύ σημαντική για κάθε πιστό καθολικό, ο μικρός θεωρώντας ότι είχε υποπέσει σ' ένα πολύ σοβαρό αμάρτημα για το οποίο δεν είχε εξομολογηθεί για να πάρει άφεση, το σκάει από την εκκλησία και στην διάρκεια της φυγής του πέφτει σ' ένα βαθύ γκρεμό. Όλοι όσοι τον ψάχνουν φοβούνται για το χειρότερο, αλλά ο Μπενεντέτο, ως εκ θαύματος, δεν έχει πάθει απολύτως τίποτα και τότε οι πάντες ξεσπούν δοξάζοντας τον Κύριο: Θαύμα, θαύμα. Θα ξανασυμβεί ένα ακόμα θαύμα και τώρα;

Tαινία που ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στους δραματικούς και στους κωμικούς τόνους, γραμμένη, σκηνοθετημένη και ερμηνευμένη από τον Νίνο Μανφρέντι, το Ανάμεσα στα θαύματα βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Κανών του 1971, κατέκτησε κοινό και κριτική και υπήρξε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην Ιταλία τη χρονιά 1970-71. Ο Νίνο Μανφρέντι αποφεύγοντας τα κλισέ και τις ευκολίες της ιταλικής κωμωδίας θίγει με ευαισθησία και χιούμορ δύσκολα και σύνθετα θέματα: την πίστη, την αθεΐα, την εκκλησιαστική υποκρισία και τα θρησκευτικά ταμπού, την δεισιδαιμονία, και το πώς η καταπιεστική καθολική εκπαίδευση μπορεί να ευνουχίσει το άτομο. Και όλα αυτά με ειλικρίνεια κι ένα ειρωνικό βλέμμα που αποφορτίζει τις δραματικές καταστάσεις. Εξαιρετική η επιλογή των χώρων στα εξωτερικά γυρίσματα και θαυμάσια η ερμηνεία του Λάιονελ Στάντερ στον ρόλο του Ορέστε, φαρμακοποιού-φιλόσοφου-σφόδρα αντικληρικού και μέντορα του Μπενεντέτο.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΑ 31/7 A cavallo della tigre / Καβάλα στην τίγρη
Σκηνοθεσία: Luigi Comencini.
Ο Τζιατσίντο, ένας μικροεκβιαστής, είναι στη φυλακή. Όταν τον μεταφέρουν σ' ένα κελί όπου οι άλλοι τρεις φυλακισμένοι ετοιμάζονται να δραπετεύσουν, ο Τζιατσίντο αναγκαστικά τους ακολουθεί, παρόλο που έχει σχεδόν εκτίσει την ποινή του. Μ' έναν απ' αυτούς κρύβεται σ' ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο και σχεδιάζουν να φύγουν κρυφά από τη χώρα. Όμως του λείπουν τα αναγκαία χρήματα και έτσι ο Τζιατσίντο γυρίζει στο σπίτι του για να μπορέσει να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό. Εκεί θα πρέπει να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η σύζυγός του συζεί με κάποιον άλλο. Παγιδευμένος, αθώος και αφελής, θα πειστεί από τη σύζυγο, τον εραστή και τα παιδιά του, πως πρέπει να τον καταγγείλουν για να εισπράξει η οικογένεια το χρηματικό ποσό με το οποίο είναι επικηρυγμένοι οι δραπέτες...
«Ο Μονιτσέλι, ο Κομεντσίνι, ο Σκαρπέλλι και γω, καταλήξαμε σ΄ αυτήν την ιστορία, αφού είχαμε απορρίψει άλλες ιδέες... Η ταινία μας φαινόταν πολύ διασκεδαστική, με πολλές ευρηματικές στιγμές και ωραίο φινάλε, ενώ και ο Νίνο Μανφρέντι ήταν εξαιρετικός στο ρόλο του πρωταγωνιστή... Τελικά όμως ήταν υπερβολικά πικρή, περισσότερο πικρή παρά κωμική και το κοινό την απέρριψε...», λέει ο Άτζε που μαζί με τον Σκαρπέλι ήταν ένας από τους βασικούς σεναριογράφους και βασικούς συντελεστές της άνθησης της ιταλικής κωμωδίας στη δεκαετία του '60. Η ταινία Καβάλα στη τίγρη, παρά τις αμέτρητες απολαυστικές στιγμές της, επειδή αποτελούσε μια τολμηρή καταγγελία εναντίον του κατεστημένου της εποχής, καθώς δεν επικεντρωνόταν στη ζωή των φυλακισμένων αλλά, πράγμα που γινόταν για πρώτη φορά, στην ανθρώπινη υπόσταση του κρατουμένου όταν αυτός βγαίνει από το κελί, μας αφήνει με μια πικρή γεύση. Είναι φανερό ότι η ταινία μπορούσε να θεωρηθεί εξίσου κωμωδία αλλά και κοινωνική σάτιρα... Ο Τζιατσίντο Ρόσι είναι φυλακισμένος ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενους κόσμους: τον κόσμο της φυλακής που δεν του ανήκει και στον οποίο είναι υποταγμένος και τον κόσμο της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας στον οποίο ουσιαστικά δεν ανήκε ποτέ και που τον απορρίπτει, στέλνοντάς τον για δεύτερη φορά στη φυλακή».
(Απόσπασμα από την έκδοση Commedia all' italiana του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος στην ιταλική κωμωδία που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2002)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ισπανόφωνες ταινίες Ισπανία • Αργεντινή • Ισημερινός
ΔΕ 3/8 Blancanieves / Χιονάτη
Σκηνοθεσία: Pablo Berger
Ισπανική ταινία, σκηνοθεσία Πάμπλο Μπέργκερμε τους: Μαριμπέλ Βερντού, Ντάνιελ Χιμένες Κάτσο, Άντζελα Μολίνα, Μακάρενα Γκαρσία

Στη Σεβίλη του '20 η μικρή Καρμενσίτα, κόρη ενός διάσημου ταυρομάχου ο οποίος έχει μείνει ανάπηρος, υποφέρει στα χέρια της μητριάς της. Όταν η τελευταία βάλει να τη δολοφονήσουν, εκείνη θα καταφέρει να ξεφύγει και να βρει καταφύγιο στην παρέα επτά νάνων/ταυρομάχων
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

TΡ 4 /8 Bienvenido Mr. Marshall / Καλώς ορίσατε Κ. Μάρσαλ
Σκηνοθεσία: Luis Garcia Berlanga
Bienvenido Mr. Marshall (Καλώς ορίσατε Κ. Μάρσαλ), 1953, 75'
Οι κάτοικοι του Βιγιάρ ντελ Ρίο, ενός χωριού της Καστίλλης, περιμένουν την άφιξη της επιτροπής του Σχεδίου Μάρσαλ και διοργανώνουν μια λαμπρή γιορτή για την υποδοχή της στο χωριό, που συμπίπτει με την παρουσία μιας διάσημης λαϊκής τραγουδίστριας. Φοράνε τα καλά τους, συνθέτουν ένα τραγούδι προς τιμή της επιτροπής και, πριν το συνειδητοποιήσουν, καταλήγουν να φτιάξουν ένα νέο χωριό από χαρτόνι εμπνευσμένο από την Ανδαλουσία.
Η ταινία παρωδεί την αγροτική ζωή της μεταπολεμικής Ισπανίας και συγκαταλέγεται μεταξύ των αριστουργημάτων του ισπανικού κινηματογράφου. Παρά τη σατιρική κριτική της στον αποκλεισμό της Ισπανίας από το σχέδιο Μάρσαλ, είχε λάβει την έγκριση της φρανκικής λογοκρισίας, κομμένη ωστόσο κατά περίπου 20´.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

TE 5/8 Pa negre / Μαύρο Ψωμί

Σκηνοθεσία: Agustν de Villaronga
Η ταινία βραβεύτηκε με 9 βραβεία Γκόγια 2011 μεταξύ των οποίων καλλίτερης ταινίας και καλλίτερου σκηνοθέτη, 15 βραβεία Gaudí 2011 και το Αργυρό Κοχύλι καλλίτερης ηθοποιού του Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν 2010.
Η ταινία, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα και σε άλλα έργα του συγγραφέα Έμιλι Τεϊσιδόρ, αποφεύγει την ηθογραφία και το χρονογράφημα για να επικεντρωθεί στους χαρακτήρες των ηρώων και τα αισθήματά τους, μέσω των οποίων σκιαγραφούνται οι τρομακτικές συνέπειες του ισπανικού εμφύλιου πολέμου.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΕ 6/8 Mama cumple cien a³os / Η μαμά κλείνει τα 100
Σκηνοθεσία: Carlos Saura
Η μαμά κλείνει τα 100 (Ισπανία, 1979, 95'), του Carlos Saura με τους Geraldine Chaplin, Amparo Muñoz, Fernando Fernán-Gómez, Rafaela Aparicio, Norman Brisky, Caro Soriano, José Vivo.
Στο παλιό σπίτι μιας οικογένειας θα γιορταστούν μ' ένα οικογενειακό δείπνο, τα εκατοστά γενέθλια της γιαγιάς. Με αυτή την αφορμή, καταφθάνουν όλα τα μέλη της οικογένειας, εκτός από ένα, που έχει πεθάνει, αλλά διατηρεί τη θέση του στο τραπέζι. Μετά από τις πρώτες εκδηλώσεις χαράς, η ατμόσφαιρα στο σπίτι αρχίζει να φορτίζεται. Πάθη, θυμοί, μίση και νευρώσεις δημιουργούν ένα κλίμα που θα οδηγήσεις στο σημείο κάποια από τα μέλη της οικογένειας να συνωμοτήσουν για να σκοτώσουν την γιαγιά και να την κληρονομήσουν.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΑ 7/8 EL SUR / Ο Νότος
Σκηνοθεσία: Victor EriCe
Αργεντίνικη ταινία, σκηνοθεσία Φερ.Σολάναςμε τους: Σούσου Πεκοράρο,Μίγκουελ Ανχελ Σόλα, Φιλίπ Οτάρ

Η περιπλάνηση ενός πρώην πολιτικού κρατουμένου στο Μπουένος Αιρες, μετά την πτώση της χούντας του 1983, όπου βρίσκεται αντιμέτωπος με τις μνήμες του παρελθόντος και τα φαντάσματα παλιών φίλων που έφυγαν
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΔΕ 10/8 Tapas / Μικρά μυστικά
Σκηνοθεσία: Josι Corbacho & Juan Cruz
Στο μπαρ του Λόλο, σε μια γειτονιά στα προάστια της Βαρκελώνης, διαπλέκονται οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων με «μικρά μυστικά». Μία ηλικιωμένη έμπορος ναρκωτικών, μία μέσης ηλικίας γυναίκα που ερωτεύεται έναν νεότερό της άνδρα, ένας κινέζος μάγειρας και ο απελπισμένος ιδιοκτήτης του μπαρ, συνθέτουν μία ελεγεία για τη ζωή, που περνά και χάνεται, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Κινηματογραφώντας εξαιρετικά την αστική περιφέρεια της Βαρκελώνης, αποκλείοντας από τις εικόνες τους το τουριστικό βλέμμα πάνω στην ισπανική μεγαλούπολη και παίζοντας ανάμεσα στο έξω (η απρόσωπη συνοικία της πόλης) και το μέσα (οι ασφυκτικοί χώροι των διαμερισμάτων), οι δύο ταλαντούχοι σκηνοθέτες διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον της πλοκής, «κρατώντας» τα μυστικά των ηρώων. Η ταινία ουσιαστικά μιλά για τον φόβο της μοναξιάς και του θανάτου και την αδήριτη ανάγκη για επικοινωνία, αγάπη και έρωτα. Απέσπασε βραβείο Γκόγια πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ του Μόντρεαλ και βραβείο σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ της Μάλαγα.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΤΡ 11/8 Viridiana / Bιριδιάνα
Σκηνοθεσία: Luis Bunuelle
VIRIDIANA
Η δόκιμη μοναχή Βιριδιάνα επισκέπτεται τον θείο της, ο οποίος αποπειράται να τη βιάσει και αυτοκτονεί. Εκείνη, γεμάτη τύψεις, εγκαταλείπει το μοναστήρι και αφιερώνεται σε αγαθοεργίες.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

TE 12/8 Las 13 rosas / Τα 13 τριαντάφυλλα
Σκηνοθεσία: Emilio Martνnez Lazaro
Las 13 rosas (Τα 13 τριαντάφυλλα), Emilio Martínez Lázaro, 2007, 100'
Μετά τη νίκη των φρανκικών στρατευμάτων το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια». Δεκατρείς γυναίκες που δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας, και καταδικάζονται σε θάνατο.
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Υποψήφια για 14 βραβεία Γκόγια. Κέρδισε 4 (μουσικής, δεύτερου αντρικού ρόλου, φωτογραφίας και κουστουμιών).

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΕ 13/8 La lengua de las mariposas / η γλώσσα της πεταλούδας
Σκηνοθεσία: Josι Luis Cuerda
Όταν μιλάει η αλήθεια περιττεύουν τα υπόλοιπα. Η σαφήνεια με την οποία μας εξιστορεί ο ισπανός σκηνοθέτης José Luis Cuerda την ζωή σε ένα μικρό χωριό της Γαλικίας, την δύσκολη χρονιά του 1936, η δύναμη και η ειλικρίνεια της εικόνας του, καθώς περιγράφει τον στραγγαλισμό της δημοκρατίας από τις φρανκικές φασιστικές ορδές, του επιτρέπει ακόμα και κάποιες σκηνοθετικές ευκολίες, όπως αυτή που κατά την διάρκεια της υπαίθριας γιορτής, μαζεύονται τα σύννεφα και ξεσπάει η νεροποντή, την ώρα που οι άσπονδοι εχθροί της δημοκρατίας μαζεύουν τις δυνάμεις τους, για να της επιτεθούν. Η άγνοια και ο φόβος, τα διαχρονικά όπλα της αντίδρασης απέναντι στις υγιείς δυνάμεις της προόδου, έρχονται να αποτυπωθούν με όλη τους την σκληρότητα στην μεγαλειώδη τελική σκηνή της ταινίας. Ο μικρός Moncho, το οκτάχρονο σπουργιτάκι, βλέπει να οδηγούν τον δάσκαλό του πάνω στο καμιόνι μαζί με τους υπόλοιπους δημοκρατικούς. Αυτόν τον δάσκαλο που τους διάβαζε στην τάξη ποίηση, τους δίδασκε τον Antonio Machado, αυτόν τον δάσκαλο που τους έλεγε πως «τα βιβλία είναι ο τόπος που δεν παγώνουν τα όνειρα». Όλος ο κόσμος δίπλα του φοβισμένος να βρίζει, ακόμα και η ίδια του η μάνα και ο πατέρας. Δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί το «άθεος» και το «κομμούνι» είναι βρισιές και γιατί αν δεν φωνάξει και ο ίδιος, ο πατέρας του κινδυνεύει να συλληφθεί και αυτός μαζί με τους υπόλοιπους. Αρπάζει τις πέτρες και τρέχει ξωπίσω από το καμιόνι. Από το στόμα του θα βγουν οι λέξεις "tilonorrinco" και «προβοσκίδα» ένα μάντρα, ένας κώδικας επικοινωνίας που σφηνώθηκε βαθιά μέσα στο κεφάλι του μικρού, τις μέρες που η διδασκαλία γινόταν στην ύπαιθρο, τότε που ο δάσκαλος ο Don Gregorio (Fernando Fernán Gómez) προσπαθούσε να φτιάξει την πρώτη ελεύθερη γενιά που χρειάζεται, για να μην λείψει ποτέ από τον κόσμο η δημοκρατία. Μέσα από την αθώα παιδική ματιά του καταπληκτικού Manuel Lozano καθρεφτίζονται οι ταραγμένες σελίδες της απαρχής του Ισπανικού εμφύλιου. Μια ταινία, που θα μπορούσε να είχε προβληθεί στα κυριακάτικα απογεύματα του κινηματογράφου Φιλίπ, στα πλαίσια των ταινιών για παιδιά και εφήβους, αν η κρίση αξιών που μάστιζε εδώ και πάρα πολλά χρόνια την πατρίδα μας δεν μετατρέπονταν σε οικονομική κρίση και όχι μόνο. Μια ταινία τρυφερή σε πρώτο επίπεδο με την αγωνία και την σκληρότητα να υποβόσκουν κάθε δευτερόλεπτο.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΠΑ 14/8 Quι tan lejos / Πόσο πιο μακριά ακόμα;
Σκηνοθεσία: Tania Hermida
Σε συνεργασία με το Προξενείο του Ισημερινού στην Αθήνα.

Qué tan lejos (Πόσο πιο μακριά ακόμα;), Tania Hermida, 2006, 92'
Η Εσπεράνθα, ισπανίδα τουρίστρια και η Τριστέσα, φοιτήτρια από τον Ισημερινό, γνωρίζονται σ' ένα λεωφορείο με προορισμό την Κουένκα, όπου πηγαίνουν για διαφορετικούς λόγους. Στη διάρκεια της διαδρομής όμως, βρίσκονται ακινητοποιημένες εξ αιτίας μιας εθνικής απεργίας. Επειδή έχουν αποκλειστεί οι δρόμοι, οι δυο κοπέλες αποφασίζουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους με ωτοστόπ. Αρχίζουν να γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους, αλλά και να γνωρίζουν αρκετά πιο ουσιαστικά την χώρα του Ισημερινού και τους ανθρώπους της. Έτσι, ο προορισμός τους αποδεικνύεται πως βρίσκεται τελικά πολύ πιο μακριά απ' όσο υπολόγιζαν.