Δύο αντιφασιστικά βιβλία παρουσίασε το ΚΚΕ στην Αλεξάνδρεια

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε από το ΚΚΕ Ημαθίας η παρουσίαση των βιβλίων, «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση » και «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ» στην Αλεξάνδρεια στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου το Σάββατο 16 Μαΐου στις 7:00 μ.μ.

Στην αρχή της εκδήλωσης ο γραμματέας της κομματικής οργάνωσης Αλεξάνδρειας του ΚΚΕ, Ηλίας Ιακωβίδης, αφού ευχαρίστησε τους πολίτες που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση έδωσε το λόγο στην Λίνα Χατζηκυριάκου, μέλος της ιδεολογικής επιτροπής της Ο.Π. Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ η οποία ως κεντρική ομιλήτρια παρουσίασε τα βιβλία.

Στην παρουσίαση της επεσήμανε:

"Το πρώτο βιβλίο, «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση», του Ντατ, είναι επίκαιρο λόγω της ανάπτυξης του φασισμού στην Ελλάδα και όχι μόνο. Μελετώντας το έχουμε την ευκαιρία να δούμε τι σημαίνει «φασισμός γέννημα του συστήματος». Σε ποια φάση της εξέλιξής του εμφανίζεται, ποιος είναι ο μόνος δρόμος για την κατάργηση του.

Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και όχι απλώς ως αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης, π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται κι αυτός την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κυβερνητικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που ενσωματώνει λαϊκές δυνάμεις, άνεργους, κατεστραμμένα μικροαστικά στρώματα.
Από όλο το βιβλίο του Ντατ απορρέει το εξής ζήτημα: Με ποια γραμμή προετοιμάζεται το εργατικό κίνημα για ν' αντιμετωπίσει το φασισμό, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ξεκαθαρίζοντας ότι ο πόλεμος δεν είναι αποκλειστική επιλογή του φασισμού, αλλά συνολικά του καπιταλισμού και με τη δημοκρατική του όψη.

Το δεύτερο βιβλίο το «Ποιος βοήθησε το Χίτλερ» του Ιβάν Μάισκι (πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στη Βρετανία την κρίσιμη περίοδο 1932-1943), συμβάλει στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας απέναντι στις αστικές προσπάθειες διαστρέβλωσης και αναθεώρησης της ιστορίας. Απαντά στον ψευδή ισχυρισμό ότι η Σοβιετική Ένωση είναι συνένοχη για το ξέσπασμα του Β παγκοσμίου πολέμου γιατί υπέγραψε το Σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπεντροπ. Αυτός ο ισχυρισμός αποτελεί το βασικό ιστορικό υπόβαθρο της αντιδραστικής θεωρίας των δύο άκρων που επιχειρεί να ταυτίσει τους φασίστες με τους κομμουνιστές και το ταξικό εργατικό κίνημα.

Στο βιβλίο του ο Μάισκι αποδεικνύει τους πραγματικούς στόχους της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, να προσανατολιστεί η γερμανική επίθεση μονομερώς προς την Σοβιετική Ένωση και να διευκολυνθεί η κήρυξη πολέμου μεταξύ Γερμανίας- ΕΣΣΔ. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι τα μη φασιστικά κράτη ανέχτηκαν ως και υποστήριξαν τις συνεχόμενες επιθέσεις και κατακτήσεις χωρών από την Γερμανία και την Ιταλία (πχ η Συμφωνία του Μονάχου το 1938, όπου Αγγλία και Γαλλία παραχώρησαν στην Γερμανία ένα τμήμα της Τσεχοσλοβακίας). Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο ελιγμός της ΕΣΣΔ με την υπογραφή του Συμφώνου Μολότοφ- Ρίμπεντροπ ήταν μονόδρομος για να εξασφαλιστούν 20 κρίσιμοι μήνες για τη σοβιετική πολεμική προετοιμασία, για να δοθούν με καλύτερους όρους οι μάχες της Μόσχας και του Στάλινγκραντ.

Το βιβλίο του Μάισκι βοηθάει επίσης, στην κατανόηση των ιστορικών συνθηκών, μέσα στις οποίες σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές στη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς σε κρίσιμα ζητήματα όπως η στάση απέναντι στο φασισμό, στην αστική δημοκρατία, στη σοσιαλδημοκρατία που είχε σαν αποτέλεσμα να κυριαρχήσει η γραμμή του λαϊκού αντιφασιστικού μετώπου, της κοινοβουλευτικής διεκδίκησης της αστικής κυβέρνησης σε συμμαχία με τη σοσιαλδημοκρατία, με στόχο την αποτροπή του φασισμού και του πολέμου. Αυτός ο μεταβατικός στόχος συμμετοχής των κομμουνιστών σε διακυβέρνηση σε καπιταλιστικό έδαφος οδήγησε στον εγκλωβισμό του κινήματος κάτω από τη σημαία της αστικής δημοκρατίας. Έτσι παραμερίστηκε και η κλιμάκωση της πάλης για την εργατική εξουσία.

Από τη μελέτη των δύο αυτών βιβλίων αναδεικνύεται, επίσης, το ζήτημα της πάλης του επαναστατικού εργατικού κινήματος απέναντι τόσο στο οπορτουνιστικό – ρεφορμιστικό όσο και στο φασιστικό – ναζιστικό ρεύμα.

Συνήθως το οπορτουνιστικό- ρεφορμιστικό ρεύμα καλεί σε ένα μέτωπο για τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος από τη φασιστική εκδοχή του. Όμως, ο φασισμός έρχεται πιο κοντά στο ενδεχόμενο να κυβερνήσει, όταν η σοσιαλδημοκρατική πολιτική αδυνατεί να διαφοροποιηθεί από τη φθαρμένη στις λαϊκές συνειδήσεις φιλελεύθερη διαχείριση. Όταν η σοσιαλδημοκρατία υπόσχεται ρυθμίσεις που τελικά αδυνατεί να πραγματοποιήσει, γιατί σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες δεν τις χρειάζεται, δεν τις θέλει το κεφάλαιο. Τότε η απογοήτευση κατεστραμμένων λαϊκών στρωμάτων, αυταπασχολούμενων, αγροτών, ανέργων, ανώριμων τμημάτων της εργατικής τάξης, κυρίως νέων, στρέφεται στο φασισμό.

Σε αυτές τις συνθήκες η πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, του κύριου όγκου της εργατικής τάξης, πρέπει να κρατήσει καλά το τιμόνι, να μην τα διπλώνει, να μην υποχωρήσει στις πιέσεις και τις ταλαντεύσεις των μαζών, με σταθερότητα να τις οδηγήσει στην επαναστατική γραμμή....
Έχοντας στο μυαλό μας τα συμπεράσματα από το παρελθόν ας σκεφτούμε τις εξελίξεις στη χώρα μας, από τις εκλογές του 2012 έως σήμερα.

Σήμερα εξελίσσεται η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με την εκλογική συντριβή του κυβερνητικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ, την εμφάνιση ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, συνέχεια, εμφανίζονται νέα κόμματα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως ΠΟΤΑΜΙ κλπ. Την ίδια στιγμή έχουμε και την απότομη άνοδο και την σταθεροποίηση της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή έχουμε μετακινήσεις από κυβερνητικά φθαρμένα σε νέα κόμματα και με ενίσχυση του φασισμού- ναζισμού.

Επιπλέον, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση εκφράζει την ανάγκη περάσματος από την περιοριστική στην επεκτατική πολιτική διαχείρισης προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι ίδιες οι εξελίξεις με την πολιτική της κυβέρνησης αλλά και τη λεγόμενη διαπραγμάτευση επιβεβαιώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με μια αστική, αντεργατική κυβέρνηση με αριστερό, φιλολαϊκό περιτύλιγμα, αφού δεν αμφισβητείται ο πυρήνας των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αντίθετα σύντομα απ' ότι φαίνεται θα οδηγηθούν σε συμφωνία με επώδυνα μέτρα για το λαό.....

Κάποιοι κατηγορούν το Κόμμα μας ότι εγκατέλειψε ουσιαστικά τη θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ ή ότι βάζοντας το ζήτημα αποδέσμευση - διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία παραπέμπει την αποδέσμευση στη δευτέρα παρουσία.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι υπέρ της αποδέσμευσης.
Είναι όμως άλλο να γίνει με ηγετική δύναμη το κεφάλαιο, για τα δικά του συμφέροντα κι άλλο να γίνει με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Μόνο στη δεύτερη περίπτωση θα έχει όφελος ο λαός, ενώ στην πρώτη θα είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και πάλι το κεφάλαιο λυσσασμένα θα επιτίθεται στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις.

Την αποδέσμευση την αποφασίζει και τη δρομολογεί ο αποφασισμένος και απελευθερωμένος από τα καπιταλιστικά δεσμά λαός, η εργατική εξουσία, το προλεταριακό κράτος.

Η πρότασή μας είναι: η οργανωμένη αποφασισμένη εργατική τάξη σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα παίρνει την πραγματική εξουσία στα χέρια της, κοινωνικοποιεί τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής εξασφαλίζοντας τα εργαλεία για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη και παράλληλα αποδεσμεύει τη χώρα από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και άρα και από την Ε.Ε.

Η πρόταση μας λοιπόν είναι η μοναδική που δε στοιχίζει τα λαϊκά συμφέροντα κάτω από ξένες σημαίες........

Από τα βιβλία που παρουσιάζουμε σήμερα μπορούμε να κατανοήσουμε και τη σημερινή πρακτική της Χρυσής Αυγής. Δίνεται η εντύπωση ότι έρχεται σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, ενώ στην πραγματικότητα δουλεύει για τον καπιταλισμό.

Η ΧΑ αξιοποίησε τη θολή «αντιμνημονιακή» ρητορεία, που συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και της άγριας επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, το ρόλο της ΕΕ κ.λπ. για να αποκτήσει η φασιστική της δημαγωγία ακροατήριο και υποστήριξη. Πάτησε στα γνωστά συνθήματα για την «κλεπτοκρατία», τους «τοκογλύφους», «τους κλέφτες πολιτικούς». Επίσης, βρήκε χώρο και κάλυψη μέσα στις διάφορες δράσεις όπου η κυρίαρχη λογική ήταν το αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Η ΧΑ ενισχύεται από τον αντικομμουνισμό και το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Ωφελήθηκε από την προβολή της αντιδραστικής θεωρίας των «δύο άκρων».

Οι συλλήψεις και οι δίκες ηγετικών και εκτελεστικών στελεχών της ΧΑ για τις δολοφονικές επιθέσεις δεν πρέπει να εφησυχάσουν το λαό και το κίνημα. Αξιοποιήθηκε και προβλήθηκε έντονα από τα ΜΜΕ στις προσπάθειες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς καλλιεργεί την ανοχή απέναντι στη ΧΑ, με διάφορα κοινοβουλευτικά προσχήματα. Μάλιστα απ' ό,τι φαίνεται θα προσπαθήσουν να βγάλουν λάδι την ηγεσία και να καταδικαστούν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί.

Η ΧΑ και η ναζιστική δράση δεν αντιμετωπίζονται με τις θεωρίες για «συνταγματικά», «κοινοβουλευτικά», «δημοκρατικά» τόξα, μιας δήθεν καλύτερης λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας, που προτείνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άλλες πολιτικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι κ.ά.

Το ναζισμό δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει ριζικά το αντιδραστικό αστικό κράτος, αλλά ούτε η συμμαχία του εργατικού - λαϊκού κινήματος με αστικές πολιτικές δυνάμεις. Μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα".