Ο Κορονοϊός και η καθημερινότητα των παιδιών/εφήβων – Ο 13ος άθλος του Ηρακλή

Αλήθεια υπάρχει κάποιο μυστικό, για τον τρόπο που μιλάνε οι γονείς - παππούδες στα παιδιά για τα όσα συμβαίνουν σήμερα;

Τα παιδιά φοβούνται διάφορα πράγματα και καταστάσεις στην παιδική ηλικία. Οι έφηβοι επίσης, παρουσιάζουν φόβους αλλά έχουν πιο αναπτυγμένους μηχανισμούς κατανόησης και επεξεργασίας καθημερινών καταστάσεων.

Παρόλο αυτά, είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι ενήλικες ότι και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά σε καταστάσεις που τους φοβίζουν και τους τρομάζουν. Η φύση έχει μεριμνήσει και έχει εγκαταστήσει και στον παιδικό εγκέφαλο έναν μηχανισμό αυτοπροστασίας.

Αν  θέλουμε να βοηθάμε τα παιδιά να παραμείνουν ανθεκτικά, οφείλουμε να τα ενδυναμώνουμε και αυτό το πετυχαίνουμε κυρίως με την ορθή και ειλικρινή  ενημέρωση - συζήτηση.

Σήμερα αλλά και όσο υπάρχει ανάγκη, όσο δηλαδή επικρατούν οι  συνθήκες της απομόνωσης όλων  στα σπίτια μας λόγω του κορονοϊού, χρειάζεται να παραμείνουμε εμείς πρώτα  ψύχραιμοι, για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά-έφηβους να διατηρήσουν και αυτά την ψυχραιμία τους και την αναγκαία υπομονή.

Προτείνω κάποιες χρήσιμες οδηγίες για το πώς ενημερώνουμε τα παιδιά- έφηβους:

Αρχικά ξεκαθαρίζουμε στα παιδιά ότι: ναι, μένουμε όλοι σπίτι, αλλά δεν είναι καιρός διακοπών, το κάνουμε γιατί αυτό μας συστήνουν οι ειδικοί, και κάπως έτσι αρχίζουμε…

• Ορθή ενημέρωση: μιλάμε μαζί τους για όσα συμβαίνουν με ηρεμία και όσες λεπτομέρειες μπορούν να αφομοιώσουν, δηλ. «τόσο-όσο» (Προσέχουμε την ηλικία τους, την συναισθηματική τους ωριμότητα, την ψυχική τους υγεία, και τον βαθμό ανάγκης για πληροφορία που ζητάνε τα ίδια… μην υπερβάλλετε).
• Τους βοηθάμε να διατηρήσουν ένα καθημερινό πρόγραμμα με μια ρουτίνα… έτσι θα διατηρήσουν την ισορροπία τους.
• Οι ενήλικες να μην δείχνουμε τον δικό μας «πανικό» για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, σαν να μην υπάρχουν τα παιδιά κοντά (Τα παιδιά έχουν οξύ ακουστικό σύστημα).
• Όλα τα μέλη της οικογένειας αποφεύγουμε την υπερβολική έκθεση στις ειδήσεις για να υπάρχει μια σχετική ηρεμία στο σπιτικό. Να δοθούν στα παιδιά και κάποια θετικά μηνύματα με τα όσα συμβαίνουν. Δηλ. η αλληλεγγύη μεταξύ χωρών, οι γείτονες βοηθάνε ο ένας τον άλλον, οι επιστήμονες συνεργάζονται για το καλό όλων, τα νέα φάρμακα που θα αναπτυχθούν για ένα καλύτερο μέλλον, κτλ.
• Τα παιδιά- έφηβοι να συνεχίσουν τις επαφές τους με τους φίλους, μέσω της τεχνολογίας αλλά με ένα πρόγραμμα… όπως εμείς οι ενήλικες  θέλουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας γιατί μας ανακουφίζει αυτές τις δύσκολες ώρες, αυτό έχουν ανάγκη να κάνουν και τα παιδιά.

Οι γονείς των παιδιών  με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) να γνωρίζουν τα παρακάτω:

Τα παιδιά σας έχουν τις ίδιες ανάγκες για ενημέρωση και ψυχραιμία. Βέβαια, οι τρόποι επικοινωνίας χρειάζεται να είναι στο επίπεδο κατανόησης και επεξεργασίας πληροφοριών του παιδιού σας.

Όσα παιδιά- έφηβοι έχουν λόγο  και κατανοούν τον προφορικό λόγο, τους προσφέρετε τόση ενημέρωση όση ζητάνε. Δεν χρειάζεται να υπερβάλλετε γιατί δεν είναι θέμα πολλών λεπτομερειών αλλά όσο χρειάζεται το κάθε παιδί για να νιώσει ασφάλεια και γαλήνη. 

Αν το παιδί δεν επικοινωνεί με την χρήση του προφορικού λόγου, απλώς να δώσετε σημασία στο σταθερό καθημερινό πρόγραμμα με μια ρουτίνα. Επίσης  να τα μιλάτε με λίγα λόγια κοιτάζοντας τα μέσα στα μάτια, γιατί έτσι θα καταλάβουν ότι τους λέτε κάτι σημαντικό και τελειώνετε τα λόγια σας με μία θερμή και ζεστή αγκαλιά.

Αγαπητοί γονείς, η όλη κατάσταση είναι δύσκολή αλλά ας μην σας αγχώνει στο σημείο που δεν θα μπορείτε να αντιμετωπίσετε την καθημερινότητα. Δεν την ελέγχουμε μόνο εμείς ατομικά  αλλά και  πολλοί  άλλοι  παράγοντες. Βέβαια, το θέμα της ενημέρωσης και της ανακούφισης των φόβων των παιδιών σας είναι δική σας μέριμνα.

Η φύση πραγματικά έχει οπλίσει τους γονείς με απίθανες ικανότητες για να διαχειρίζονται απαιτητικές καταστάσεις, γι αυτό απλώς χαμογελάστε στα παιδιά σας και τα απαραίτητα λόγια θα σας έρθουν, γιατί θα τα υπαγορεύσει η αγάπη!!!.

Παρόλο που αυτή η κατάσταση μας φαίνεται απίστευτα δύσκολη, αν ο καθένας από μας ανταποκριθεί στο δικό του ρόλο, θα βγούμε όλοι  πιο ανθεκτικοί και δυνατοί.  

- - - - -

«Ο… δέκατος τρίτος  (13^ος) άθλος του Ηρακλή: Η συνάντηση με τον Κορονοϊό»

(… μια μικρή ιστορία για τα παιδιά… για να καταλάβουν τα όσα ακούνε και βλέπουν αυτό το διάστημα...)

Όπως κάθε μέρα ο μικρός Ηρακλής ξύπνησε με όρεξη να βγει στο δάσος. Πλύθηκε, φίλησε την μητέρα του και έκατσε με ηρεμία να φάει το δυναμωτικό  πρωινό του.

«Καλημέρα μητέρα»,

«Καλημέρα Ηρακλή μου, πως νιώθεις σήμερα;»,

«Δυνατός και ορεξάτος για μια ακόμη μέρα δουλειάς και εξερεύνησης… αχ, που είναι ο πατέρας;»,

«Έφυγε πολύ πρωί για να πάει στο δάσος να φέρει φρούτα και ξύλα».

 Ο Ηρακλής φόρεσε το πάνινο σακίδιο του και βγήκε να βρει τους φίλους του.

Χαιρέτησε τους παππούδες του, που δούλευαν στον μπαξέ, και όλους τους γείτονες. Όλοι αγαπάνε τον Ηρακλή στο μικρό χωριό γιατί είναι ένα ευγενικό και φιλότιμο παιδί.

Σήμερα, αποφάσισε να εξερευνήσει  μια περιοχή λίγο πιο μακριά από το σπίτι του. Άκουσε ότι εκεί υπάρχουν κάποια περίεργα ζώα που σπάνια εμφανίζονται.

Όπως περπατούσε, ξαφνικά, άκουσε ένα δυνατό θόρυβο- σαν να φυσάνε όλα τα δέντρα μαζί,

«φοούύ, βοούύ --- κράάχ».

Ο Ηρακλής πρώτα φοβήθηκε μα δεν τρόμαξε, κρύφτηκε πίσω από έναν βράχο και περίμενε να δει τι ακριβώς είναι αυτός ο « αέρας».

Ξαφνικά βλέπει ένα μεγάλο, πολύ μαύρο σύννεφο να σκεπάζει τον ουρανό και να εξαφανίζεται ο  λαμπερός ήλιος…

«Ποιος είσαι εσύ που κλέβεις τον ήλιο μας», φωνάζει άφοβα ο Ηρακλής.

Το σύννεφο κατέβηκε πολύ χαμηλά, περικυκλώνει τον Ηρακλή και του λέει, «είμαι ο Κορονοϊός και ήρθα να κλέψω τον ήλιο σας»--- γελώντας με έναν τρομακτικό γέλιο, «φουουβουκράάχ»…

«Ποτέ», είπε ο Ηρακλής, «θα φέρω τους φίλους μου και θα σε διώξουμε… εσύ δεν είσαι πιο δυνατός από μένα και τους φίλους μου!!!!!».

Με όλη τη δύναμη του ο Ηρακλής ξέφυγε από τον κύκλο του Κορονοϊού και έτρεξε προς το χωριό.  Πήγε και βρήκε όλους τους φίλους, τους εξήγησε τι συμβαίνει μέσα στο δάσος και με μια κίνηση όλοι τρέξανε προς το δάσος.

Ο Κορονοϊός ήταν ακόμη εκεί γιατί αυτό που ήθελε να κάνει είναι να πάει στο χωριό, να σκεπάσει το χωριό με το μαύρο σύννεφο και να κλέψει όλη τη σοδιά και τα ζώα των ανθρώπων.

Τα παιδιά με μια φωνή του λένε, «δεν θα σε αφήσουμε ποτέ να κάνεις κακό στο χωριό μας και σε όσους αγαπάμε».

Ο Κορονοϊός ξαφνιάστηκε και άρχισε να ζαλίζεται, γιατί ποτέ ξανά δεν του μίλησε κανείς άλλος με τέτοια δύναμη και αποφασιστικότητα.

Τα παιδιά με γρήγορές κινήσεις ένωσαν τα χέρια τους, πήραν μια πολύ βαθιά αναπνοή, κοίταξαν τον Κορονοϊό στα μάτια και φύσηξαν με όλη τους την δύναμη.

Ο Κορονοϊός, σοκαρίστηκε με τη δύναμη των μικρών παιδιών. Διαλύθηκε πρώτα ο κύκλος που είχε κάνει γύρω από τον ήλιο και μετά διαλύθηκε και το μαύρο σύννεφο, πρώτα σε σκούρο γκρι, μετά έγινε γκρι και σιγά - σιγά λευκός!!! Η δύναμη του, δεν υπήρχε πια και ο ήλιος βγήκε ξανά στον ουρανό-- πολύ λαμπερός και χαμογελαστός.

«Κοιτάξτε», φώναξε ο Ηρακλής στους φίλους του…  «ο ήλιος μας χαιρετάει ξανά!!!»…

Τα παιδιά άρχισαν να τραγουδούν το τραγούδι της Δύναμης, «μαζί-, μαζί γίναμε δυνατοί και τον νικήσαμε!!!».

Όλοι μαζί κάθισαν πάνω στον μεγάλο βράχο τρώγοντας από ένα φρούτο και τότε ο Ηρακλής τους είπε,

«αγαπητοί φίλοι μου είδατε ότι όλοι μαζί γίναμε ένας μεγάλος γίγαντας και τον διαλύσαμε τον εχθρό μας, έτσι να είμαστε πάντα καλοί φίλοι σαν μια γροθιά!!!»… όλοι χειροκρότησαν μαζί και ακούστηκε ένας δυνατός ήχος.

Με χαρά και τραγούδι επέστρεψαν στο χωριό και εξήγησαν στους γονείς και παππούδες τους τα όσα έκαναν και έμαθαν.

Ο Ηρακλής λέει στον πατέρα του, «ο δέκατος τρίτος (13^ος) μου άθλος ήταν η δύναμη της ομαδικής συνεργασίας».

Παιδιά ο Ηρακλής τι μας έχει μάθει; Ότι, όταν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο και ενώνουμε τις δυνάμεις μας νικάμε τα πάντα. 

Σήμερα μια τέτοια συνεργασία είναι αυτή που θα δώσει ένα δυνατό χτύπημα που θα  αδυνατίσει, που θα εξαντλήσει και θα εξαφανίσει  αυτό το μαύρο σύννεφό που έχουμε από πάνω μας. 

Ο ίδιος θέλει να τον ονομάζουμε Κορονοϊό.

Δρ. Ειρήνη Αναγνώστου- Κελεπούρη
Εξελικτική και Σχολική Ψυχολόγος
Επιστημονική Σύμβουλός του Μ.α.Μ.Α