Το χρέος μας

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Ηρεμία και ομαλότητα - σύνεση και ψυχραιμία, είναι αυτό που λείπει από την ελληνική κοινωνία στα χρόνια της πρωτοφανούς κρίσης που επιβλήθηκε στη χώρα από την «κοινωνία των αγορών».

Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν επιβλήθηκαν από τους ίδιους κύκλους μετά από ωμό εκβιασμό σε βάρος των ελλήνων πολιτών, η υστερία και η αλαζονική συμπεριφορά από τους λεγόμενους «δανειστές», αναπόφευκτα κυριάρχησε στο υποσυνείδητο των ψηφοφόρων.

Οι εντολοδόχες κυβερνήσεις ευθυγραμμίστηκαν πλήρως στις επιταγές, ψηφίζοντας μια σειρά συμφωνιών που ουδείς μπήκε στον κόπο να μελετήσει, πόσο μάλλον να κατανοήσει.

Το αποτέλεσμα των επιλογών, όταν κυριαρχεί ο φόβος και ο τρόμος - αντί της ελευθερίας και της ψυχραιμίας - δεν μπορεί παρά να είναι η αποτυχία και η υποδούλωση! «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά», μας ορμηνεύει ο εθνομάρτυρας Ρήγας Φεραίος.

Αποτελεί κοινή πεποίθηση, ότι οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι έλληνες πολίτες τα τελευταία πέντε χρόνια, όχι μόνο δεν έβγαλαν τη χώρα από την κρίση, αλλά αντίθετα αύξησαν το χρέος κατά 15 δισεκατομμύρια, εκτίναξαν την ανεργία στο 30%, υπέθαλψαν την μαύρη εργασία, το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία και εφορία, οι δανειολήπτες σε απόγνωση, οι ιδιοκτησίες των ελλήνων στο σφυρί και στις ορέξεις των αρπακτικών – ντόπιων και ξένων! Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια αυστηρής εφαρμογής των μέτρων - που πρότειναν οι «ειδικοί» - προκειμένου να ορθοποδήσει η χώρα.

Οι «δανειστές» απαιτούν κυριολεκτικά «γη και ύδωρ», μια χώρα υπό κατοχή, όλα στο σφυρί από τις παραλίες μέχρι τα κορφοβούνια. Η «πράσινη» ενέργεια αποδεικνύεται «χρυσή μπίζνα» για τις εταιρείες και θηλιά στο λαιμό των καταναλωτών, ο χρυσός της Χαλκιδικής ξεπουλήθηκε χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα της χώρας επί του εξορυσσομένου μεταλλεύματος, αφήνοντας κέρδη και φοροασυλία στους επενδυτές και «κρανίου τόπο» τη Χαλκιδική. Το ΤΑΥΠΕΔ «εκτελεί» τη δημόσια περιουσία σε τιμές υποπολλαπλάσιες των πραγματικών, η περίπτωση του «Ελληνικού» είναι χαρακτηριστική της αντίληψης που κυριαρχεί- η τιμή πώλησης τρεις φορές κάτω από την εκτίμηση του Τ.Ε.Ε.

Δεν αντέχει κανείς να περιγράψει το πλιάτσικο που επέβαλαν στη χώρα οι «δανειστές»!

Το «χρέος» που φορτώθηκε στους έλληνες πολίτες - σχεδιάστηκε έτσι - ώστε ποτέ να μην καταστεί βιώσιμο, προκειμένου να περάσουν τα πάντα στα χέρια ή στο έλεος των «δανειστών» - αυτό αναντίρρητα πρέπει να αλλάξει!

Το έγκλημα που έχει συντελεσθεί σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών στην Ελλάδα, με τέτοιο απάνθρωπο τρόπο και με τέτοια απρόκλητη καταστροφική μανία, εάν περάσει απαρατήρητο και αν δεν αποκαλυφθούν οι εμπνευστές και οι συνεργοί τους, η Ευρώπη κινδυνεύει να πάθει πολύ μεγαλύτερες καταστροφές.

Χρέος μας να απαλλαγούμε από αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, στέλνοντας το μήνυμα ανατροπής σ΄ όλη την Ευρώπη και σε όλους τους ανθρώπους που στενάζουν κάτω απ΄την μπότα των τραπεζιτών - καταχραστών.

Λύσεις υπάρχουν, ο περιορισμός των δημόσιων δαπανών δεν σημαίνει απαραίτητα και υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, το αντίθετο:

● η αναζήτηση ανταγωνιστικού περιβάλλοντος στις προμήθειες του δημόσιου τομέα, δεν πρόκειται να βλάψει κανέναν - παρά μόνο τα συμφέροντα των μεσαζόντων και των πολυεθνικών κολοσσών.

● η αναζήτηση υγιούς ανταγωνιστικού περιβάλλοντος στα δημόσια έργα και ο αυστηρός ποιοτικός έλεγχος, σημαίνει καλύτερο και φτηνότερο κράτος στην υπηρεσία του πολίτη.

● η θέσπιση κινήτρων στην μείωση του υπερκαταναλωτισμού, σημαίνει λιγότερες δημόσιες δαπάνες, αλλά και μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος.

● η κατάργηση των αδρά αμειβόμενων θέσεων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, διοικητικών συμβουλίων, προέδρων και διοικητών υγειονομικών μονάδων της χώρας, δεν πρόκειται να βλάψει κανένα πολίτη - αντίθετα θα δώσει ένα γερό χαστούκι στην δουλοπρέπεια και τον ραγιαδισμό του κομματικού στρατού, που θρέφεται από τις αιματηρές θυσίες του λαού μας.

Αλήθεια περιμένει κάνεις, ότι οι άνθρωποι που δημιούργησαν αυτό το τέρας του ατελέσφορου δημόσιου εκτρώματος, είναι σε θέση να το ακουμπήσουν καν'; Το πολύ – πολύ να το διογκώσουν στο βωμό της πολιτικής τους επιβίωσης.

Το εκπληκτικό είναι, ότι ακόμη και η περίφημη τρόικα, ουδέποτε απέτισε την κατάργηση αυτών των δαπανηρών θέσεων των «ημετέρων» - που δρα παρασιτικά - σε βάρος της κοινωνίας του μόχθου και της παραγωγής!

Όμως το μέλλον...ξεκίνησε, ας το εκμεταλλευτούμε με τρόπο ωφέλιμο και αντάξιο της ιστορίας της χώρας, στην οποία έχουμε την τύχη και την τιμή να ζούμε.