Θύματα και δράστες

Του Τάσου Τασιόπουλου

Η Ελλάδα είναι γεγονός ότι είναι η γέφυρα των δύο ηπείρων, της Ασίας και της Ευρώπης.

Είναι επίσης γεγονός ότι την μεγαλύτερη φτώχεια και την μεγαλύτερη συχνότητα πολέμων με δικτατορικά καθεστώτα έχει η Ασία. Συνεπώς τα κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα είτε από τη φτώχεια είτε από τους πολέμους και τις δικτατορίες βρίσκουν το πρώτο καταφύγιο στη χώρα μας.

Υπάρχει συνεπώς μια κατηγορία ανθρώπων στους οποίους ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι έκδηλος γιατί οι παράγοντες που περιορίζουν τα κοινωνικά δικαιώματα είναι η φτώχεια και η αδυναμία πρόσβασης στην δουλειά.

Συνήθως αυτή η κατηγορία μετανάστευσης δεν γίνεται ειρηνικά ούτε ελεύθερα αλλά γίνεται παράνομα και στην περίπτωση αυτή έχουμε το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης.

Οι λαθρομετανάστες λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως θύματα αλλά και δράστες εγκλήματος και η προσπάθεια γι αυτούς πρέπει να κατατείνει στον περιορισμό των κινδύνων που διατρέχουμε από αυτούς, αλλά και για την προστασία τους ως κατατρεγμένων ατόμων που υποφέρουν.

Υπάρχουν βέβαια και κατηγορίες ανθρώπων όπου ο τριχοτομημένος κόσμος δεν είναι μόνον άδικος αλλά και βίαιος αφού μέσα στις εμπόλεμες ζώνες γεννιούνται συνθήκες ώστε ο τεμαχισμένος άνθρωπος να είναι αυτός που χάνει την αίσθηση του να “ζούμε μαζί”, και έτσι παίρνοντας των ομματιών του γίνεται πρόσφυγας.

Γι αυτούς τους τελευταίους -τους πρόσφυγες -η απώλεια ελπίδας για το μέλλον είναι η γενεσιουργός αιτία ώστε να χάνουν την κοινωνική τους ταυτότητα μέσα από την παγκοσμιοποίηση της αθλιότητας.

Μια από τις συνέπειες του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η έλλειψη σχολικής παιδείας με όλες τις σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων αλλά και των κοινωνιών.

Όμως σε κάθε δημοκρατικό κράτος λειτουργεί η αρχή της παροχής ίσων ευκαιριών σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκεύματος, φύλου κοινωνικής προέλευσης και καταγωγής.\

Τα προσφυγόπουλα ανήκουν στην κατηγορία αυτή και η έλλειψη σχολικής παιδείας μπορεί να αποβεί σαν η κύρια αιτία κοινωνικού αποκλεισμού.

Η δράση της μαθησιακής στήριξης για τέτοια παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να κινείται σε δύο επίπεδα.

Το πρώτο πρέπει να απευθύνεται σε προσφυγόπουλα, υποστηρικτικά σε συνεργασία με εξειδικευμένες δομές που προωθούν την μαθησιακή διαδικασία και στα ελληνικά.

Το δεύτερο, παράλληλα με τις ομάδες παιδιών πρέπει να σχεδιαστεί και η δημιουργία μιας ομάδας γονέων αυτών των παιδιών, στα πλαίσια της οποίας θα γίνεται επεξεργασία θεμάτων που αφορούν την οργάνωση μελέτης, το ρόλο τους στη σχολική επίδοση, την πειθαρχία και την συνεργασία τους με το σχολείο.

Απέναντι σε όλα αυτά ένας φόβος υπάρχει και για την κοινωνία της Αλεξάνδρειας. Ο φόβος μήπως απέναντι στις αρχές της αλληλεγγύης της ανεκτικότητας και της μη διάκρισης να προκύψει μια εξάπλωση φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού.

Η επιλογή σχολικής στέγης προφανώς και θα καταδείξει αν ήδη υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα ρατσισμού, αν και σχολική στέγη μπορεί με μηδαμινή δαπάνη από την πλευρά του φορέα διαχείρισης να διαμορφωθεί σε κάποια από τα κτίρια του καταυλισμού,ή η στέγαση να γίνει σε κάποιο αχρησιμοποίητο διδακτήριο (π.χ. Παλιοχώρι), λύνοντας πλείστα άλλα προβλήματα.

Πέρα λοιπόν από τα γενικότερα προβλήματα που αφορούν την κυβέρνηση από τον τρόπο εισόδου στη χώρα, την διαχείριση των λαθρομεταναστών και των προσφύγων, την ανικανότητα της κεντρικής διαχείρισης, το μπαταξιλίκι πολλών ΜΚΟ, το ότι πολλοί αξιωματούχοι θησαυρίζουν από την κατάσταση που διαμορφώνεται, η τοπική κοινωνία οφείλει να δει ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι προεκτάσεις του πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ όψη και να ληφθεί υπ όψη ότι η πρώτη συνέπεια του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η έλλειψη σχολικής παιδείας.

ΥΓ1. Δυστυχώς η αξιοπρέπεια στην συμπεριφορά σήμερα δεν σφραγίζει την όψη του κράτους, γιατί η Ελλάδα φαίνεται αρτηριοσκληρωτική, αρχαϊκή και πεδικλωμένη. Η τοπική κοινωνία ας αποδείξει το αντίθετο.

ΥΓ2. Από πολύ παλιά όλοι οι κομπλεξικοί κεντρικά και τοπικά φέρονταν χυδαία και με το απύθμενο μίσος τους στηρίζονται σε αυταπόδεικτα και χοντροκομμένα ψέματα, γι αυτό, ως εξαίρεση κακότητας κανένας δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Ας γαβγίζουν γιατί κανένας δεν τους ακούει.