Ολοκληρώθηκε στη Βέροια το 21ο Τριήμερο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο "Υπομονή και καρτερία"

Ολοκληρώθηκε στη Βέροια το 21ο Τριήμερο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Υπομονή και καρτερία στη σύγχρονη εποχή κατά τον απόστολο Παύλο». Έγιναν συνολικά 17 εισηγήσεις και πλούσιος επιστημονικός διάλογος.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ο Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής των Παυλείων ομ. Καθηγητής ΑΠΘ κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος ανακοίνωςσε στους συνέδρους το θέμα των ΚΒ΄Παυλείων του Ιουνίου 2016 που θα είναι «Απόστολος Παύλος και ΦΙλόσοφοι – 2400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλους».

Ακολούθησαν απονομές τιμητικών διακρίσεων και τις εργασίες του συνεδρίου έκλεισε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύσσοντας τη λήξη τους, ενώ παρουσίασε και τον τόμο των Κ΄Παυλείων.

Κήρυξη Λήξης από τον Μητροπολίτη

«Σύ δέ παρηκολούθησάς μου τῇ διδασκαλίᾳ ... τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασι» (2 Τιμ. 3.10)

Τούς λόγους αὐτούς πρός τόν μα­θητή του ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τι­μό­θεο θά μποροῦσε νά ἐπαναλάβει καί πρός ἐμᾶς σήμερα ὁ οὐρανο­βά­μων ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ἀγά­πη τοῦ ὁποίου μᾶς συνεκάλεσε αὐ­τές τίς ἡμέρες στό εἰκοστό πρῶτο Διε­θνές Ἐπιστημονικό Συνέδριο, τό ὁποῖο ὀργάνωσε καί φέτος ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης καί Καμπανίας στό πλαίσιο τῶν ΚΑ´ Παυλείων.

Mέ τά KA´ Παύλεια εἰσήλθαμε χά­­ριτι Θεοῦ στήν τρίτη δεκαετία τοῦ κύκλου τῶν ἑορταστικῶν καί λα­τρευτικῶν ἐκδηλώσεων τίς ὁ­ποῖ­ες καθιέρωσε ὑπό τόν γενικό τίτλο «Παύλεια» ἡ Ἱερά Μητρό­πο­λή μας πρός τιμήν τοῦ ἱδρυτοῦ της καί καθηγεμόνος της ἐν τῇ πίστει, τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν καί ἀπο­στόλου τῶν Βεροιέων Παύλου, θέλοντας νά ἐκφράσει τήν εὐγνω­μοσύνη της γιά τή ἀκέ­νωτη δωρεά τῆς πίστεως πού τῆς προσέφερε ὁ μέγας ἀπόστολος μέ τήν ἐπίσκεψή του στήν πόλη τῆς Βεροίας καί τό κήρυγμά του στό Βῆμα τῆς πόλεως, ἀλλά καί γιατί αἰῶνες τώρα δέν ἔπαυσε ποτέ νουθετῶν ἡμᾶς ὡς πνευ­ματικά του τέκνα καί ἐνισχύ­οντάς μας ὥστε νά καρποφοροῦμε ἐν ὑπο­μο­νῇ στό γεώργιο τῆς τοπι­κῆς Ἐκ­κλησίας τό ὁποῖο Ἐκεῖνος ἐφύτευ­σε διά τοῦ λόγου του καί ἐπότισε διά τῶν ἱδρώτων καί τῶν δακρύ­ων του.

Τήν ἐπιθυμία μας νά ἐκφράζουμε κατ᾽ ἔτος τήν εὐγνωμοσύνη, τόν σε­βασμό καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν ἀπόστολο Παῦλο μέσω τῶν πολλαπλῶν ἐκδηλώσεων τῶν Παυ­­λείων καί ἰδίως διά τοῦ ἐτη­σίου Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συ­νε­δρίου, προβάλλοντας τή ζωή καί τό ἀποστολικό του ἔργο ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς καί ὡς ἀπλανῆ ὁδηγό στήν πορεία τοῦ καθενός μας, ἐνίσχυσε ἡ πρόσφατη βρά­βευση τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητρο­πό­λεως ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν μέ τήν εὐκαι­ρία τῆς συμπληρώ­σεως εἰκο­σα­ετίας τῶν Παυλείων καί τῆς ἐκδόσεως εἴκοσι τόμων Πρα­κτι­κῶν τῶν Διεθνῶν μας Συνε­δρίων.

Ἀποδίδοντας εὐγνωμόνως τόν ἔπαινο αὐτό στόν μόνο αἴτιο, στόν οὐρανοπολίτη ἀπόστολο Παῦλο, ἐπιλέξαμε σέ μία κρίσιμη ἐποχή, σάν αὐτή πού διερχόμεθα, νά στρέ­ψουμε τά βλέμματα τῆς ψυ­χῆς μας στή δική του ὑπομονή καί καρτερία, μέ τίς ὁποῖες ἀντιμετώ­πισε τίς δυσκολίες καί τίς θλίψεις τῆς ἀποστολικῆς του πορείας καί νά προβάλλουμε αὐτές ὡς μέγιστο μάθημα καί ἄριστο δίδαγμα γιά ὅλους μας.

Οἱ δύο ἀρετές, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας, προεβλήθησαν καί μέσα ἀπό τίς εἰσηγήσεις τοῦ εἰκο­στοῦ πρώτου συνεδρίου τῶν «Παυ­­λείων», τό ὁποῖο ἔφθασε ἤδη στό τέλος του.

Ἡ ἐναρκτήρια εἰσήγηση μέ τίτλο «Ὑπομονή καί καρτερία στήν Παύ­λεια θεολογία» καθόρισε τό εὗ­ρος τῆς ἐννοίας καί τῆς σημα­σίας τῶν δύο ἀρετῶν στό κήρυγμα καί τή διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Οἱ ἑπόμενες δύο εἰσηγήσεις ἀνέ­δειξαν τό νόημα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας, ὅπως παρουσιάζε­ται στά ἱερά Εὐαγγέλια, ὅπου ὁ Χριστός περιγράφεται ὡς ἔνσαρκη ἔκφραση τῆς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ ἔναντι τῶν τέκνων του, καί στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, σύμ­φω­να μέ τήν ὁποία τό Ἐσφαγμένο Ἀρνίο διδάσκει καί δωρίζει ἀντο­χή ἐλπίδα καί γενναιοφροσύνη ἐν ἀνα­μονῇ τῆς Κρίσεως καί τῆς ἐσχατολογικῆς δικαιώσεως ὄχι μό­νο τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί κά­θε ὑπομείναντος ἐν ἀναμονῇ τοῦ Ἐρχομένου Ἰησοῦ, ἀλλά καί ἀκού­σαμε σχετικά μέ τή ἔννοια τῆς ὑπομονῆς στήν Πα­λαιά Δια­θήκη, τόσο ὡς ὑπομο­νή τοῦ ἀνθρώπου ὅσο καί ὡς ὑπο­μονή τοῦ Θεοῦ, καί τήν ἐξέλιξη τῆς σημασίας της στά κείμενα τῆς μεταιχμαλω­σια­κῆς ἐποχῆς, ὅπου ἡ ὑπομονή ἀποτελεῖ χαρακτηριστικό τοῦ δι­καίου ἀν­θρώ­που.

Μία δεύτερη ἑνότητα ἀποτέλε­σαν οἱ εἰσηγήσεις σχετικά μέ τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία στήν ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν ἀποτύπωσή τους στή Βυζα­ντι­νή τέχνη.

Στήν ὑμνογραφία οἱ ὅροι ὑπο­μο­νή καί καρτερία χρησιμοποιοῦ­νται κυρίως γιά νά περιγράψουν τήν ἀνοχή καί τήν ψυχική καί σωμα­τική ἀντοχή τῶν δυσχερῶν, κυ­ρίως στήν ὥρα τοῦ πόνου, τῶν β­α­σανισμῶν, τῆς ὁμολογίας καί τοῦ μαρτυρίου, ἐνῶ στή βυζαντινή τέχνη ἐκφράζονται κυρίως μέσω τῆς ἀπεικονίσεως σκηνῶν ἀπό τή Σταύρωση, τήν Ἀποκαθήλωση καί τόν Ἐπιτάφιο Θρῆνο, καθώς καί σκηνῶν ἀπό τή ζωή ὁσίων καί ἁγίων, οἱ ὁποῖοι δια­κρίθηκαν γιά τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία τους, ὅπως ὁ πολύ­α­θλος Ἰώβ, οἱ ἀνα­χωρητές ὅσιοι, κυρίως οἱ δεν­δρίτες καί οἱ στυλίτες, καί βεβαίως οἱ μάρτυρες, καί παρου­σιάσθηκε ἡ ἐξέλιξη τῶν εἰκονο­γρα­φικῶν αὐ­τῶν θεμάτων στό πέρασμα τῶν αἰώ­νων.

Μία τρίτη θεματική ἑνότητα ἀπο­τελοῦσαν οἱ εἰσηγήσεις, οἱ ὁποῖες παρουσιάσθηκαν σέ διαφορετικές συνεδρίες, εἶχαν ὅμως ὡς θέμα τήν πρακτική ἄσκηση τῆς ὑπομο­νῆς.

Ἔτσι ἀκούσαμε γιά τίς ἀρετές τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, γιά τή θέ­ση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τε­ρίας στή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεο­φύτου τοῦ Ἐγκλείστου καί τήν ἐπίδραση σ᾽ αὐτήν τῆς διδασκα­λί­ας τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά τήν ἄσκηση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τερίας στή δύσκολη καί σκο­τεινή γιά τό εὐσεβές Γένος μας πε­ρίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, καί γιά τόν ρόλο τους στή ζωή καί τή δι­δα­σκα­λία συγχρόνων Ὁσίων καί Γε­ρό­ντων, καί τέλος γιά τή διά­στα­­ση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τε­ρίας στό μαρτύριο.

Τήν τέταρτη τέλος θεματική ἑνότητα ἀποτε­λοῦσαν οἱ εἰσηγή­σεις οἱ ὁ­ποῖ­ες παρουσίασαν τήν ὑπομονή σέ σχέση μέ τίς θετικές ἐπιστῆμες καί τήν ὑπομονή ὡς ἀντίδοτο τοῦ ἄγχους, ὄχι βεβαίως ὡς ἕνα αὐ­το­δύναμο συμπεριφο­ρι­κό ἀντίδοτο ἀλλά στό πλαίσιο τοῦ ὑγιοῦς ἐκ­κλη­σιαστικοῦ βίου.

Στήν ἴδια ἑνό­τητα ἀκούσαμε εἰ­σηγήσεις σχετικά μέ τή σημασία τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας ὡς ἀπάντησεως στίς ἐποχές κρί­σεως, σάν αὐτή πού διερ­χόμεθα τά τελευταῖα χρόνια, γιά τόν ρόλο τῶν δύο ἀρετῶν τόσο στή μονα­χι­κή ζωή ὅσο καί μέσα στόν ἔγγαμο βίο καί τήν οἰκο­γέ­νεια, ἐφόσον καί οἱ δύο ἐπιλογές ἔχουν ἕνα κοι­νό παρονομαστή, τήν κλήση καρ­τε­ρίας καί ὑπομο­νῆς, καί τέλος τήν ὑπομονή ὡς τήν ξεχασμένη ἐκείνη ἀρετή τῆς συγχρόνου ἐπο­χῆς πού ἀποτελεῖ μίμηση τοῦ Χρι­στοῦ καί ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στή σιωπή τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά δοκιμασθεῖ πε­ρισ­σότερο ἀπό ὅσο μπορεῖ νά ἀντέξει.

Τό εἰκοστό πρῶτο συνέδριο τῶν «Παυ­λείων» ὁλοκληρώθηκε ἤδη. Ἡ φωνή τοῦ «στόματος τοῦ Χρι­στοῦ», τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστό­λου Παύλου, ἤχησε καί πάλι ὑπεν­θυμίζοντάς μας ὅτι «ὑπομονῆς χρεί­αν ἔχομεν», διότι ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία ἀποτελοῦν συστα­τικό στοιχεῖο τῆς πνευματικῆς ζω­ῆς καί ἀδιαπραγμάτευτη ὁδό ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν ἁγιότητα καί τή σω­τηρία.

Μέ τή λήξη τοῦ συνεδρίου ἔχου­με τή χαρά νά παρουσιάζουμε κα­τά τά εἰωθότα τόν τόμο τῶν Πρα­κτικῶν τοῦ Κ´ Συνεδρίου μέ θέμα: «Ἀπόστολος Παῦλος καί πολιτι­σμός», εὐχαριστῶντας ὅλους ὅσους συνέβαλαν μέ κάθε τρόπο στήν ἐπιτυχῆ ὁλοκλήρωσή του.

Εὐχαριστίες ὅμως ἀνήκουν καί σέ πολλούς ἄλλους.

Ἔκφραση εὐγνώμονος εὐχαρι­στί­­ας ὀφείλεται στόν Παναγιώ­τατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς Μακαριω­τάτους προκαθημέ­νους τῶν λοι­πῶν πρεσβυγενῶν καί νεωτέρων Πατριαρχείων καί τῶν Αὐτοκε­φά­λων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι τίμη­σαν τό Συνέδριό μας μέ τήν ἀπο­στολή τῶν Σεβασμιω­τά­των ἐκπρο­σώ­πων τους καί τῶν μη­νυμάτων τους.

Εὐχαριστίες ὀφείλουμε στά μέλη τῆς Ἐπιστημονικῆς καί τῆς Ὀρ­γα­νωτικῆς Ἐπιτροπῆς ἀλλά καί τῆς Γραμματείας τοῦ Συνεδρίου, τά ὁ­ποῖα συνέβαλαν στήν ἐπιτυχῆ διορ­γάνωση καί πραγματοποίηση τοῦ Συνεδρίου μας. Ἰδιαιτέρως εὐ­χαριστοῦμε τούς ἐκλεκτούς καί δια­κεκριμένους εἰσηγητές, χωρίς τή συμμετοχή τῶν ὁποίων δέν θά ἦταν δυνατή ἡ ὀργάνωση καί ἡ ἐπιτυχία τοῦ Συνε­δρίου.

Εὐχαριστίες ἀνήκουν καί σέ ὅσους τίμησαν μέ τήν παρουσία τους τό συνέδριό μας καί μέσω αὐτῆς τόν ἅγιο ἔνδοξο ἀπόστολο Παῦλο καί τίς πρός τιμήν του ἐκ­δη­λώσεις: τίς πολιτικές καί στρα­τιωτικές ἀρχές τῆς πόλεως καί τοῦ νομοῦ μας, τόν ἱερό κλῆρο, τούς εὐ­λαβεῖς μο­να­χούς καί τίς μο­να­χές, τόν εὐ­σεβῆ λαό τῆς ἐπαρχίας μας καί ὅλους τούς παρεπι­δη­μοῦντες.

Εἶναι αὐτονόητο, βεβαίως, ὅτι ἡ μεγαλύτερη εὐχαριστία καί εὐ­γνω­­­μοσύνη μας ἀνήκει στόν πνευ­ματικό ἀμφιτρύωνα αὐτοῦ τοῦ Συνεδρίου, στόν οὐρανοβάμονα ἀπό­στολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος μᾶς συνεκάλεσε, μᾶς συνεκέντρωσε, μᾶς ἐνίσχυσε καί μᾶς ἐστήριξε ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες. Τοῦ εἴμεθα εὐγνώμονες καί τόν παρακαλοῦμε ταπεινά νά μᾶς ἐνισχύει πάντοτε διά τῶν εὐχῶν του «ἵνα δι᾽ ὑπο­μο­νῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶν­τες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τε­λειω­τήν Ἰησοῦν».

Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στον πολιούχο Βεροίας

Την Κυριακή 28 Ιουνίου το πρωί τελέστηκε στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλοχίου και με τη συμμετοχή 14 αρχιερέων που λαμβάνουν μέρος στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο των ΚΑ΄Παυλείων είτε ως εκπρόσωποι, είτε ως εισηγητές ή σύνεδροι.

Στον όρθρο χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης κ. Ιουστίνος ενώ το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων ο οποίος τόνισε:

«Ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερ­ναούμ προ­σ­ῆλ­θεν αὐτῷ ἑ­κατόν­ταρ­χος παρακα­λῶν αὐ­τόν καί λέ­γων· κύριε, ὁ παῖς μου βέ­βληται ἐν τῇ οἰ­κίᾳ πα­ραλυτικός, δει­νῶς βα­σανιζόμε­νος».

Στήν εἴσοδο τῆς Κα­πε­ρναούμ μᾶς μεταφέρει τό σημερινό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνωσμα. Ἐκεῖ πού ἕνας πα­τέρας ἐκθέτει τόν πόνο του στόν Χρι­στό. Ἐκεῖ πού ἕνας ἑκα­τόνταρ­χος, παρα­μερί­ζο­ντας τίς ὅποιες προκα­τα­λήψεις, ἱκετεύει γιά τό παιδί του.

Εἶναι ἄγνωστο πόσον καιρό ἤ πό­σα χρόνια ἦ­ταν παράλυτο τό παιδί τοῦ ἑκατοντάρχου, ὅ­μως ἐκεῖνος τό ἀντι­με­τώπιζε μέ ὑπο­μονή καί καρτερία, ὅπως καί τώ­ρα πού παρακαλεῖ τόν Χριστό νά ἐπέμβη.

Τό αἴτημά του εἶναι συγ­κρατη­μένο· εἶναι δια­­κριτικό. Δέν θέλει νά ἐπιβαρύνει τόν Χρι­στό. Δέν θέ­λει νά τοῦ μεταβάλει τό πρό­γραμ­­μα. Διστάζει νά τόν ὑπο­δεχθεῖ στήν οἰκία του, γιατί δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἱκανό γιά νά τόν φιλοξενήσει ὑπό τήν στέγην του.

Ἡ ψυχραι­μία πού δεί­χνει ὁ ἑκα­τόνταρχος καί ἡ λογική πού κυ­ρι­αρ­χεῖ στήν ἀντίδρασή του στόν διάλογό του μέ τόν Χριστό, ἀπο­δει­κνύει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμε­τω­πί­ζει τήν τραγική κατάσταση τοῦ παιδιοῦ του. Δέν θρη­νεῖ, δέν ὀδύρεται, δέν κραυγάζει, δέν δια­μαρτύρεται, δέν πανι­κο­­βάλεται. Παρακαλεῖ μέ εὐπρέπεια καί ἠρε­μία. Καί δέν εἶναι αὐτό ἀδια­φο­ρία ἤ ψυχρότη­τα ἔναντι τῆς ἀσθενείας τοῦ παι­διοῦ του. Δέν εἶ­ναι πα­ραίτηση ἀπό τήν προ­σπά­θεια γιά θερα­πεία. Εἶναι ὁ τρό­πος μέ τόν ὁποῖο ἀντιμε­τω­πί­ζει ὁ ἑκατόνταρχος τήν ὀδυ­νηρή δοκι­μασία του.

Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλ­λος ἀπό τήν ὑπο­μο­νή καί τήν καρτερία. Για­­τί ὅταν ὑποφέρεις, ὅταν ἀντι­με­τωπίζεις κά­­τι τό­σο σκληρό ὅσο ἡ πα­ρα­λυσία τοῦ παιδιοῦ σου, δύσκολα μπορεῖς νά ἐλέγξεις μέ ἄλλο τρόπο τά συναισθήματά σου. Δύσκολα μπορεῖ νά κυ­ριαρ­χήσει ἡ λο­γι­κή στό θυμικό, ἐάν δέν ὑπάρ­χει κάτι ἄλλο πού νά μπορεῖ νά σέ κάνει νά ἀντέξεις, πού νά μπορεῖ νά σέ στηρίξει γιά νά στα­θεῖς ὄρ­θιος, πού νά μπο­ρεῖ νά σέ κάνεις νά προσ­βλέπεις σέ κάτι κα­λύτερο. Καί αὐτό εἶναι μόνο ἡ ὑπο­μονή καί ἡ καρτερία. Ἡ ὑπομονή πού στη­ρίζε­ται στήν πί­στη καί ἀν­τα­νακλᾶ τήν ἐλπίδα.

Γι᾽αὐτό καί ὁ ἑκατόν­ταρ­χος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικο­πῆς, ὅταν πληροφορεῖται τήν ἄφι­ξη τοῦ Χριστοῦ, σπεύδει νά ζη­τήσει τή βοήθειά του. Γιατί πι­στεύει.

Γι᾽ αὐτό σπεύδει νά τόν ἱκετεύσει νά θε­ρα­πεύσει τόν υἱό του, ἔστω καί ἄν θεωρεῖ ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά τόν δεχθεῖ στήν οἰκία του. Γιατί ἐλπίζει.

Ἔτσι ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία του γίνονται τά μέσα μέ τά ὁποῖα ὁ ἑκατόνταρχος ὑπερ­βαί­νει τή δυ­σκολία καί τήν ὀδύνη τῆς ἀσθε­νείας τοῦ παιδιοῦ του καί ἐπι­­­­τυγ­χάνει ἐν τέλει τή θερα­πεία του.

Αὐτή ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία πού μᾶς πα­ρου­­σιάζει τό εὐαγ­γελι­κό ἀνάγνωσμα μέ τό πα­ράδειγμα τοῦ ἑκα­το­ν­­τάρχου καί τῆς θε­ρα­πείας τοῦ παραλύτου υἱοῦ του ἀποτελεῖ καί τό θέμα τῶν φετινῶν ΚΑ´ Παυ­λείων καί τῶν ἐκ­δη­λώ­σεων πού πραγ­μα­­το­ποιοῦνται αὐ­τόν τόν μῆνα στήν Ἱερά Μη­τρό­πολή μας, ἀλλά καί τοῦ Διεθνοῦς Ἐπι­στημο­νι­κοῦ Συνεδρίου πού καί φέτος ὀργανώ­σα­με πρός τιμήν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλη­σίας, ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Παύλου.

Καί τό εὐαγγελικό μή­νυμα ἔρ­χεται νά ἐνι­σχύ­σει ὅσα ἀκού­σα­με ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες σχετικά μέ τίς δύο ἀρε­τές, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία. Ἔρχεται νά μᾶς ἐνισχύσει στήν προσπάθειά μας νά οἰκει­ωθοῦμε τήν ἀρετή τῆς ὑπο­μο­νῆς καί τῆς καρτερίας, γιατί ἀποτε­λοῦν τό μόνο μέσο γιά νά ἀντιμετωπίσουμε καί νά ὑπερ­βοῦμε καί ἐμεῖς τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες πού ἀντιμετωπί­­ζουμε καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοι­νω­νία καί ὡς ἔθνος. Ἔρχεται νά μᾶς ἐνι­σχύ­σει τήν πίστη καί τήν ἐλ­πίδα μας στόν Θεό, στήν ὁποία στη­ρίχθηκε ὁ τιμώμενος πρωτο­κο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος, ἀλλά καί ἡ ἁγία βασιλίς Ὑπομονή, τῆς ὁποίας τήν εὐλογία ἀπολαμ­βά­νουμε αὐτές τίς ἡμέρες αὐτές διά τῆς πα­ρουσίας τῆς τι­μίας καί χαρι­τοβρύτου αὐ­τῆς καρᾶς, τήν ὁποία ἐκό­μισε στήν Ἱερά Μη­τρόπολή μας ἡ ἀγάπη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μη­­­­τροπολίτου Κορίν­θου κ.κ. Διονυσίου.

Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, ὅπως εὐχαρι­στῶ καί ὅλους τούς ἄλ­­λους Σε­βασμιωτάτους καί θεο­φιλεστάτους ἐκ­προ­σώ­πους τῶν πρε­σ­βυ­­γενῶν καί νεω­τέ­ρων Πα­τριαρ­χείων καί τῶν Αὐτο­κε­φάλων Ἐκ­κλη­σιῶν καί τούς Σεβα­σμι­ωτάτους εἰ­­ση­γητές τοῦ Διεθνοῦς Ἐπιστημο­νι­κοῦ Συνε­δρίου μας, πού λαμ­πρύ­νουν μέ τή συμ­μετοχή τους τό σημε­ρινό πολυ­αρχιερα­τι­κό συλλεί­τουρ­­γο καί ὅλες τίς ἐκ­δηλώσεις πρός τι­μήν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλησίας, οὐρα­νο­βάμο­νος ἀπο­στό­λου Παύλου, τοῦ ὁποίου οἱ πρεσβεῖες εὔ­χομαι νά στηρίζουν ὅ­λους μας στόν ἀγῶ­να τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τερίας τῆς καθ᾽ ἡμέ­ραν ζωῆς μας.