Παρουσιάστηκε στη Βέροια η ποιητική συλλογή της Βάλιας Μπαμπέτσα «Μονοπάτια Λήθης» (φωτογραφίες, βίντεο)

Οι Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή και η συγγραφέας Βάλια Μπαμπέτσα παρουσίασαν το νέο της βιβλίο με τίτλο «Μονοπάτια Λήθης», την Κυριακή 23 Οκτωβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Βέροιας.

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε η Ασπασία Τασιοπούου, Υπεύθυνη Επικοινωνίας της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Η κα Τασιοπούλου ανέφερε πληροφοριακά στοιχεία της Βεροιώτισας συγγραφέως. Για όσους δεν την γνωρίζουν η Βάλια Μπαμπέτσα είναι δημοσιογράφος και τώρα σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ Θεσσαλονίκης. Έργα της έχουν διακριθεί κι έχουν δημοσιευθεί σε ευρωπαϊκά έντυπα. Τα «Μονοπάτια Λήθης» αποτελούν την δεύτερη προσπάθεια της συγγραφέως, ενώ το πρώτο έχει τον τίτλο «Η αγάπη είναι».

Για το βιβλίο μίλησε ο Κωνσταντίνος Μπακόλας, φιλόλογος. Ο κος Μπακόλας ανέφερε: «Η Βάλια σε αυτήν την ποιητική συλλογή κινείται στην περιοχή της συναισθηματικής αποκαθήλωσης του έρωτα και της απουσίας. Βασικό στοιχείο της ποιητικής γραφής είναι η ευαισθησία. Το λεξιλόγιο ταλαντεύεται ανάμεσα στην λυρική γραφή του Ομήρου και τον αντιποιητικό λόγο της καθημερινότητας. Οι εικόνες πολλές φορές είναι αφηρημένες, μα πάντοτε ιδεαλιστικές. Οι αισθήσεις σκόρπιες, χωρίς τάξη, αλλά συνάμα δίχως όρια. Η συγγραφέας στηρίζεται στην αξιοποίηση και προβολή των συναισθηματικών εντάσεων που απορρέουν από την ουσιαστική βίωση της ζωής. Επισημαίνει και παρουσιάζει τις διακυμάνσεις του ψυχικού της βίου, αναπαριστά το παρελθόν από την οπτική γωνία του παρόντος. Ο χρόνος αποτελεί σημαντικό στοιχείο στο έργο, αυτός ο αδυσώπητος εχθρός και η επίδρασή του πάνω στους ανθρώπους και στην ίδια. Το ύφος χρωματίζεται από το θέμα και το περιεχόμενο. Η ποιητική συλλογή αποτελεί μια υπαρξιακή και φιλοσοφική αναζήτηση της συγγραφέως. Το μήνυμα που μένει είναι «οι στιγμές μαραίνονται όταν δεν τις ζεσταίνεις με τη φλόγα της καρδιάς σου, όταν δεν τις ποτίζεις με όλο το φως της ψυχής σου».

Ακολούθησε η Αθηνά Μπουζίνη, φιλόλογος - ειδική αγωγός, η οποία απήγγειλε ποιήματα από το βιβλίο της συγγραφέως.

Στο τέλος τον λόγο πήρε η συγγραφέας Βάλια Μπαμπέτσα. Βαθιά συγκινημένη ανέφερε πως αφιερώνει αυτήν την παρουσίαση στον πατέρα της, που έφυγε από τη ζωή πριν δύο χρόνια. Η ίδια πιστεύει πως η ποίηση δεν θέλει τεχνική αλλά βαθιά ψυχή. Η ίδια έγραψε ποίηση τη στιγμή του φόβου της απώλειας. Αναζητούσε μονοπάτια λήθης για να ξορκίσει το φόβο και να κατανοήσει το συναίσθημα που δημιουργεί η απώλεια. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον πατέρα της, στην πηγή της έμπνευσής της.

Η ίδια χαρακτηρίζει την ποίησή της υπαρξιακή. Έκανε ιδιαίτερη μνεία στο ποίημα του οπισθόφυλλου κι έκλεισε λέγοντας «Η αγάπη μας οδηγεί σε μονοπάτια λήθης».

Από το οπισθόφυλλο

Πόσο οξύμωρο μοιάζει να αναζητάς Μονοπάτια Λήθης στην ποίηση χαράζοντας ανεξίτηλα με τις λέξεις τις στιγμές που θα ήθελες να ξεχάσεις για να μην χαθούν στο πέρασμα του χρόνου;
Σχεδόν με παράνοια μοιάζει... Αυτή είναι όμως η μαγεία της ποίησης... να βρίσκει το δρόμο, να χαράζει το μονοπάτι και να απαλύνει τον πόνο.
Στις μετρημένες τις βρεφικές ώρες της νύχτας
Ανάμεσα σε αιώνια λεπτά απόλυτης ανυπαρξίας
Η μόνη ύπαρξη αισθητή και οδυνηρή είσαι Εσύ...
Μετρώ τις στιγμές μα μου μοιάζουνε πελαγωμένες
Συλλέγω αντικείμενα άψυχα, αναμνήσεις ραγισμένες
Κουβάρι τις κάνω τις παίρνω στα χέρια μου
Με σωθικά σκισμένα πόδια που μοιάζουν με κλωνάρια λυγισμένα
Τρέχω μέσα στην θολωμένη μου άβυσσό...
Τις στιγμές που οχύρωσαν το παρελθόν επιζητώ να τις ξορκίσω
Εκείνες τις μικρές μα τόσο εκστατικές ώρες τις νύχτας...
Κανείς δεν ακούει το σπαραγμό ενός πληγωμένου αρπακτικού
Τον αλαλαγμό ενός θρήνου σιωπηλού
Ανοίγω τα χέρια κι αφήνω στο ξέφωτο ενός ψεύτικου γκρεμού
Το κουβάρι!
Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν το βλέπει!