H Επιστροφή του Βασιλιά!

Του Κωνσταντίνου Χατζηδημητρίου

Θα δανειστώ τον τίτλο του τρίτου βιβλίου της τριλογίας «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, «Η Επιστροφή του Βασιλιά», προς τιμήν του «Βασιλιά» του ελληνικού χάντμπολ Φιλίππου Βέροιας, που έχει πάρει το όνομα του από τον σπουδαίο Φίλιππο Β΄ (382-336 π.Χ.), τον Βασιλιά που έκανε τη Μακεδονία πανίσχυρο κράτος και πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Φυσικά και δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου, που έγινε και ταινία, αφού προβλήθηκε το έτος 2003. Είναι η πιο ιστορική και πιο πετυχημένη χρονιά στην ιστορία του Φιλίππου. Κατάκτηση του νταμπλ (το τελευταίο μέχρι σήμερα) και συμμετοχή στον τελικό του Τσάλεντζ Καπ, διάκριση που για πολλά χρόνια ήταν η μεγαλύτερη του αθλήματος σε συλλογικό επίπεδο.

Φυσικά οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Η «Επιστροφή του Βασιλιά» θα μπορούσε να θεωρηθεί εκτός από την επάνοδο του Φιλίππου στον πρωταθλητισμό και η επιστροφή του Γιώργου Φύκατα στον Προεδρικό θώκο του Συλλόγου. Ο άνθρωπος που έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία όχι μόνο του Φιλίππου, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού χάντμπολ. Είναι ο Πρόεδρος που έχει δαπανήσει τόσα χρήματα, όσο κανένας άλλος στο άθλημα με ένα νούμερο που αγγίζει τα τρία εκατομμύρια ευρώ (!) και φυσικά γράφουμε για δαπάνη και όχι για επένδυση, διότι από αυτά δεν του επιστράφηκε σχεδόν τίποτα. Κάτι που ήταν εις γνώση του και για αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη την προσφορά του στο ελληνικό χάντμπολ.

Επί εποχής του ο Φίλιππος είχε εξωπραγματικά μπάτζετ για τα ελληνικά δεδομένα. Έφερε στην Ελλάδα τους Ρώσους Χρυσούς Ολυμπιονίκες και Παγκόσμιους Πρωταθλητές Βιάτσεσλαβ Ατάβιν, Αλεξάντερ Τούτσκιν, τον εντυπωσιακό Πέπε Μανάσκοφ, τον Σουηδό Μπενιάμινσον και τον Ίλες με 200 συμμετοχές και 800 γκολ στην Εθνική Ουγγαρίας, κάτοχο του Κυπέλλου Κυπελλούχων και φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ!

Μετά από 12 χρόνια ο Φίλιππος Βέροιας, η ομάδα με τα περισσότερα (90) ευρωπαϊκά παιχνίδια στην ιστορία του ελληνικού χάντμπολ έχει την ευκαιρία να γράψει και πάλι ιστορία. Η Ευρώπη είναι στο «αίμα» του, εξάλλου ήταν ο πρώτος σύλλογος που έπαιξε με ξένη ομάδα. Ήταν το μακρινό 1977, πριν 38 χρόνια, όταν ο Φίλιππος ταξίδευσε στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία για να αντιμετωπίσει σε δύο φιλικούς αγώνες την Βαρντάρ Σκοπίων. Οι ήττες (35-28 και 17-15) σε αυτούς τους αγώνες ήταν το πιο ασήμαντο κομμάτι της ιστορίας...

Φυσικά οι εποχές των «παχιών αγελάδων» πέρασαν ανεπιστρεπτί και οι εποχές επιτάσσουν προσεκτικές κινήσεις. Παρόλα αυτά ο Φίλιππος διαθέτει διοίκηση και ρόστερ που είναι ικανά να τον οδηγήσουν σε νέες επιτυχίες. Καμία φορά αρκεί μία στιγμή, ένα παιχνίδι, μία πρόκριση για να γίνει το «κλικ», δηλαδή να καταλάβεις ότι έχεις τις δυνατότητες. Μια τέτοια στιγμή ήταν η πρόκριση επί της Κράσνονταρ μέσα στη Ρωσία. Τα κατάφερε ο... αποδεκατισμένος Φίλιππος των πέντε βασικών απουσιών στο δεύτερο ματς και τώρα ανοίγεται μπροστά του νέος ορίζοντας.

Στους «32» θα παίξει με την ΑΕΚ που σαφέστατα είναι ένας αντίπαλος στα μέτρα του, ενώ βλέποντας και τις υπόλοιπες ομάδες που έχουν απομείνει στο Τσάλεντζ Καπ με δυσκολία διακρίνεις κάποια ομάδα- φόβητρο. Αντίθετα ο Φίλιππος με τους μπαρουτοκαπνισμένους και ικανότατους παίκτες που διαθέτει (Σανίκης, Μαστορογιάννης, Καρυπίδης, Μπαντής, Παπαδόπουλος, Κότσιφας, Ανανιάδης), οι οποίοι έχουν παραστάσεις από Εθνικές ομάδες και μεγάλα πρωταθλήματα εξωτερικού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί -χωρίς υπερβολή- ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Αρκεί να το πιστέψει και να το διεκδικήσει με όλες του τις δυνάμεις.

Όσο για την Ελλάδα δεν χωράει αμφιβολία ότι θα είναι πρωταγωνιστής. Το υλικό που διαθέτει του δίνει βάσιμες ελπίδες ότι η «ξηρασία» των 12 χρόνων χωρίς πρωτάθλημα και 8 χρόνων χωρίς κύπελλο και γενικά τίτλο, είναι πιθανό να λάβει τέλος. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά οι προδιαγραφές υπάρχουν. Πέρασε τέσσερα χρόνια πολύ δύσκολα, που πάλευε ακόμα και για την παραμονή στην κατηγορία, ήρθε όμως η ώρα της επιστροφής, γιατί η καρδιά του Βασιλιά δεν σταματάει να χτυπάει ποτέ...

πηγή: www.sport-fm.gr