Χρήση του κυνηγότοπου: οι άγραφοι νόμοι του κυνηγιού που μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα

Με αφορμή μαρτυρίες που φτάνουν στον Κυνηγετικό Σύλλογο Βέροιας για διαφωνίες κυνηγών που προκύπτουν από τη διεκδίκηση της χρήσης ενός κυνηγότοπου, αναφέρουμε για μία ακόμη φορά τα αυτονόητα που θα πρέπει να τηρεί κάθε κυνηγός, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε όλοι το κυνήγι μας, σύμφωνα με τους γραπτούς και άγραφους νόμους που το διέπουν.

Στην πλειοψηφία τους οι κυνηγότοποι της Ελλάδας ανήκουν στο δημόσιο, γεγονός που σημαίνει πως όλοι οι πολίτες έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτούς.

Η ελευθερία όλων να κυνηγήσουν παντού, διαμορφώνει εύλογα μεγάλο κυνηγετικό συνωστισμό, συνήθως γύρω από τα αστικά κέντρα όπου συγκεντρώνονται πολλοί κυνηγοί, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάποιες – μεμονωμένες ευτυχώς – περιπτώσεις αντιπαραθέσεων σχετικά με το ποιός θα κυνηγήσει σε κάποιον κυνηγότοπο.

Τα προβλήματα με την «κατάληψη» κυνηγότοπου, αφορούν πρωτίστως τους κυνηγούς αγριόχοιρου. Η θήρα του αγριόχοιρου, εξ ορισμού προϋποθέτει μεγάλη έκταση για να στηθεί μία παγάνα, η οποία θα αποτελείται από ομάδα αρκετών κυνηγών και συνήθως διαρκεί πολλές ώρες, συχνά ως τη δύση του ηλίου. Έτσι, έχουμε αραιά και που, κάποια φαινόμενα αντιπαραθέσεων μεταξύ ομάδων κυνηγών αγριόχοιρου, σχετικά με το μέρος ή τα μέρη τα οποία θα κυνηγήσουν στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου.

Στην περιοχή μας, σε γενικές γραμμές, οι εκτάσεις στις οποίες ασκείται η θήρα του αγριόχοιρου είχαν συμφωνηθεί παλαιότερα προς όφελος όλων. Υπήρξαν και υπάρχουν όμως και μεμονωμένες περιπτώσεις στις οποίες για λόγους αντιπάθειας ή ανταγωνιστικότητας (ιδιότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την κυνηγετική δεοντολογία), δημιουργήθηκαν προβλήματα, τα οποία κάποιες φορές ήταν σοβαρά. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που δημιουργούνται νέες παρέες, αλλά εκεί τα πράγματα περιπλέκονται ίσως λίγο περισσότερο και απαιτείται ιδιαίτερη προσέγγιση σε κάθε περίπτωση χωριστά.

Ο «ανταγωνισμός» για τη χρήση κυνηγότοπου, παρατηρείται επίσης μεταξύ μίας ομάδας κυνηγών αγριόχοιρου και άλλων κυνηγών, κυρίως λαγού, μπεκάτσας ή φάσσας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εφόσον μία παρέα κυνηγών αγριόχοιρου έχει καταλήξει στο μέρος στο οποίο θα βάλει παγάνα και έχει ξεκινήσει η όλη διαδικασία, είναι προφανές πως θα πρέπει οι κυνηγοί άλλων θηραμάτων που βρίσκουν τους συναδέλφους τους στο μέρος έτοιμους να κυνηγήσουν, να επιλέγουν άλλη περιοχή, τόσο για λόγους σεβασμού προς τους κυνηγούς που βρίσκονται ήδη εκεί, όσο κυρίως για λόγους ασφαλείας.

Όταν όμως μία παρέα κυνηγών αγριόχοιρου δεν έχει καταλήξει στο ποιο από τα μέρη που βρίσκονται στον «τομέα» της θα κυνηγήσει, οφείλει να σεβαστεί τους κυνηγούς άλλων θηραμάτων που βρέθηκαν στην «περιοχή» της και να μη δημιουργήσει προβλήματα, περιμένοντας να βάλει την παγάνα της αργότερα ή σε συνεννόηση με όσους άλλους κυνηγούς βρίσκονται ήδη στον κυνηγότοπο.

Σε άλλους νομούς, οι κυνηγοί (ιδίως αγριόχοιρου), καλούνται να καλύψουν πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν στον κυνηγότοπο, αλλά εκεί δεν υπάρχει ιδιαίτερος κυνηγετικός συνωστισμός.

Υπάρχουν δηλαδή περιοχές με μικρό κυνηγετικό συνωστισμό, αλλά αυτές συνήθως βρίσκονται μακριά από τα αστικά κέντρα.

Στην περιοχή μας, σε μικρή απόσταση από την πόλη της Βέροιας (λιγότερο από 20 λεπτά), δραστηριοποιούνται οι περισσότερες παρέες κυνηγών αγριόχοιρου αλλά και άλλων θηραμάτων, οι οποίες έχουν το προνόμιο να ξοδεύουν ελάχιστο χρόνο και χρήμα σε οδοιπορικά για να ασκήσουν την αγαπημένη τους δραστηριότητα. Είναι αναμενόμενο σε αυτές τις συνθήκες να υπάρχει μεγαλύτερος συνωστισμός και αυτό θα πρέπει να θυμόμαστε όλοι πως αποτελεί επιλογή μας. Σε όποιον δεν αρέσει η πολυκοσμία στο βουνό, μπορεί να ξοδέψει χρόνο και χρήμα και να βρεθεί σε μέρη με πολύ λιγότερο ή και καθόλου συνωστισμό. «Και κοντά στο σπίτι και μόνος στο βουνό» δε γίνεται.

Δεν υπάρχει κανείς γραπτός νόμος που να προσδιορίζει τη διαδικασία και τα κριτήρια με τα οποία μπορεί κάποιος να κυνηγήσει σε μία περιοχή, αποκλείοντας κάποιον άλλο κυνηγό.

Είναι θέμα άγραφων νόμων και κυνηγετικής δεοντολογίας, το να κυνηγά σε ένα μέρος αυτός ή αυτοί που έφτασαν πρώτοι σε σημείο ορατό από τους άλλους κυνηγούς.

Κανείς δε μπορεί να λύσει τυχόν διαφορές που μπορεί να προκύψουν μεταξύ κυνηγών σχετικά με τη χρήση ενός κυνηγότοπου εκτός από τους ίδιους.

Είναι θέμα αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας και τήρησης της κυνηγετικής δεοντολογίας και ηθικής, το να λύνουμε τις διαφορές μας ήρεμα και πολιτισμένα, με σεβασμό και ευγένεια προς τους συνάδελφους κυνηγούς.

Με καλή διάθεση, αμοιβαίο σεβασμό και συνεννόηση, βρίσκεται πάντα ο τρόπος να κυνηγήσουμε όλοι ευχάριστα χωρίς να δημιουργείται πρόβλημα σε κανέναν.

Η ηρεμία, η ψυχραιμία, το καλό σημάδι, η καλή διάθεση αλλά και οτιδήποτε άλλο απαιτεί μία κυνηγετική έξοδος για να θεωρηθεί ικανοποιητική και πετυχημένη, χάνονται αυτόματα σε κάθε περίπτωση που εμπλακούμε σε μία μη πολιτισμένη διαφωνία, με φωνές, οργή, θυμό και απώλεια ελέγχου.

Καλούμε επομένως όλα τα μέλη μας, να αξιολογήσουν όσα γράφονται παραπάνω και να τα έχουν υπόψη τους σε περίπτωση που βρεθούνε μπροστά σε κάποια αντιπαράθεση μεταξύ κυνηγών, γεγονός το οποίο φυσικά ευχόμαστε να μη συμβεί σε κανέναν.

Για τον Κυνηγετικό Σύλλογο Βέροιας,

Ο Πρόεδρος
Σιδέρης Αθανάσιος

Ο Επιστημονικός Συνεργάτης της ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ,
Γκάσιος Αλέξανδρος