Το ηθικό πλεονέκτημα και οι διεκδικητές του

Του Παναγιώτη Καπετανάκη

«Στην κατοχή είχαμε την προσδοκία ότι κάποτε αυτή η κατάσταση θα τελειώσει και θα διορθωθούν τα πράγματα. Τώρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει...»

Ναταλία Μελά, γλύπτρια, Το Βήμα, 12/12/13

Με αφορμή ένα περιστατικό πλαστοπροσωπίας, το οποίο καταγγέλθηκε στο πρόσφατο 36ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ με δελτία τύπου προσπάθησαν ο καθένας να διεκδικήσει ξανά το ηθικό πλεονέκτημα. Διαβάσαμε για μεθόδους (εργατοπατερισμού-παλαιοκομματισμού, για νοθεία και λαθροχειρία...), μια φρασεολογία που μας γυρίζει πίσω στην εποχή του Αβραάμ Μπεναρόγια, κατά τη διάρκεια της οποίας αυτή ήταν διαρκώς παρούσα στην τότε καθημερινότητα. Δεδομένο είναι ότι όλη αυτή η «μάχη» για να πειστούν οι μάζες για το ποιος έχει τα περισσότερα πλεονεκτήματα δεν είναι και τόσο καθαρή... σχεδόν πάντα χρησιμοποιούνται διάφορα τεχνάσματα, όπως και η σκόπιμη παραμόρφωση των γεγονότων. Για τις μεθόδους και τους τρόπους επηρεασμού των μαζών ασχολείται εκτενώς ο Αρθούρος Σοπενχάουερ στο έργο του «Ο συγγραφέας και το ύφος» από τη μια και ο Ουμπέρτο Έκο από την άλλη με το εξαιρετικής έμπνευσης έργο του «Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή».

Επειδή υπήρξε αναφορά στον εργατοπατερισμό, στη νοθεία και τον παλαιοκομματισμό αξίζει να αναφερθεί ένα περιστατικό με αυτά τα χαρακτηριστικά, το οποίο έγινε στις αρχαιρεσίες του μεγαλύτερου Συλλόγου Συνταξιούχων στον χώρο των τραπεζών, με πάνω από 13.000 μέλη. Εκεί εκπρόσωποι των παρατάξεων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή των αρχαιρεσιών τον Απρίλη του 2014 άλλαξαν τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, ανακηρύσσοντας ως τακτικά μέλη δύο παράνομους, οι οποίοι ποτέ δεν εκλέχθηκαν. Άλλαξαν την πλειοψηφία στο Δ.Σ. και εκλέχθηκε με την ψήφο του ενός παράνομου άλλο Προεδρείο, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των παραπάνω πολιτικών χώρων ποτέ δεν καταδίκασαν την παρανομία μέχρι σήμερα. Οι δικαστικές αποφάσεις 3029/15 και 1813/16 του Πρωτοδικείου και του Εφετείου Αθηνών είναι κόλαφος για τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε αυτό τον Σύλλογο.

Υπάρχουν, άραγε, απαντήσεις από τα συνδικαλιστικά όργανα αυτών των πολιτικών χώρων γι’ αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα; Ασφαλώς ΟΧΙ. Ωραία, λοιπόν, τα λόγια και τα δελτία τύπου περί ηθικού πλεονεκτήματος, στην πράξη όμως... Συνεπώς κρείττον του λαλείν το σιγάν... θα μπορούσε να τους πει κανείς και δεν θα είχε άδικο. Η περίπτωση του Συλλόγου Συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας, ασφαλώς δεν είναι το μοναδικό εκφυλιστικό φαινόμενο.

Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλα πολλά, τα οποία ως Κατακλυσμός σκεπάζουν σχεδόν τα πάντα. Όσοι μελέτησαν το σύνολο του έργου του Α. Σοπενχάουερ συμφώνησαν με το γενικό συμπέρασμα του έργου του ότι «η ανθρωπότητα και τα άτομα κατρακυλούν προς τον εκφυλισμό...». Τελικά, το αδιέξοδο θα εξακολουθεί να υπάρχει αν δεν αλλάξει το παραγωγικό και πολιτικό μοντέλο και αν δεν αλλάξουν οι φθαρμένοι και παρωχημένοι θεσμοί, όπως τα τελευταία χρόνια υποστηρίζουν όλο και περισσότεροι αναλυτές με παγκόσμια αναγνώριση.

Παναγιώτης Καπετανάκης
Τραπεζικός