Βασανιστήρια γλέντια

Του Χαραλάμπου Καπουρτίδη

Συμμετέχω σε πάρα πολλές κλειστές και ανοιχτές εκδηλώσεις, τύπου πανηγυριού, που διοργανώνονται από συλλόγους σε χωριά και πόλεις, εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που παρατηρώ-βιώνω και όσο περνούν τα χρόνια γίνεται εντονότερο, είναι ο μη αυτοέλεγχος του σώματος πολλών συμπατριωτών μας που συμμετέχουν στη χορευτική διαδικασία. Δηλαδή, ενώ ο χώρος (πίστα) είναι στη μέση άδειος, στις άκρες χορεύει ο ένας κύκλος επάνω στον άλλον. Είναι βέβαιο ότι εάν δεν υπήρχαν τα τραπεζοκαθίσματα οι συμμετέχοντες θα πήγαιναν χορεύοντας σε διπλανό νομό.

Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν συμμετέχουν συχνά σε τέτοιες διαδικασίες και το θεωρούν φυσιολογικό αυτό που γίνεται. Έτσι λειτουργώντας ασυναίσθητα παραδίδονται στην φυγόκεντρη δύναμη του σώματος, που τους οδηγεί όλο και πιο πίσω.
Οι ποντιακοί χοροί, αλλά και όλοι οι παραδοσιακοί χοροί είναι ομόκεντροι. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι κύκλοι πρέπει να σχηματίζονται αναλογικά γύρω από τον εσωτερικό – κεντρικό κύκλο, με σκοπό να μην πατάει ο ένας τον άλλον και έτσι να εκφράζεται ελεύθερα η ψυχή δια μέσου των κινήσεων του σώματος. Άλλωστε ο χορός και το τραγούδι είναι έκφραση ψυχής ενός λαού και η παράδοση κάθε λαού είναι ανάλογη με τις ανάγκες του και με τον τρόπο που ζει.

Σημαντική επίσης αιτία που «χαλάει» την διασκέδαση (διασκεδάζω σημαίνει κομματιάζω και πετώ μακριά τα θρύμματα του άγχους, της στεναχώριας, της ανίας, άρα συμμετέχω με καρδιά-σώμα και ψυχή), είναι η ανεξήγητη συμπεριφορά κάποιων, οι οποίοι μπαίνουν είτε μπροστά για να σύρουν τον χορό είτε ανάμεσα σε καλούς χορευτές-θύματα (οπότε εκεί καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται...). Συχνά τα ίδια αυτά άτομα «στηρίζονται» στους διπλανούς-καλούς χορευτές, τραβώντας και κουνώντας τους με τα σκληρά-σφιχτά τους χέρια, κάτι το οποίο είναι πραγματικά βασανιστικό και περιορίζει τη διασκέδαση τους. Είναι σίγουρο ότι αυτοί που προκαλούν τα παραπάνω φαινόμενα λειτουργούν ασυναίσθητα και ενώ οι ίδιοι περνούν θαυμάσια………οι υπόλοιποι βασανίζονται.

Πρέπει να συμπληρώσω, έτσι για να τα λέμε όλα, ότι υπάρχει ένα ποσοστό συμπατριωτών μας που εδώ και χρόνια διασκεδάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ξέροντας τα βήματα των χορών και συμμετέχοντας συχνά στη διαδικασία, τα εν λόγω άτομα απέκτησαν εσφαλμένη αυτοπεποίθηση. Χορεύουν δίπλα σε πρωτοχορευτές, αλλά οι κινήσεις των χεριών και των σωμάτων τους, δεν συμβαδίζουν με αυτές των διπλανών τους.

Θα παρακαλέσω λοιπόν από καρδιάς, τώρα που έχουν αρχίσει οι υπαίθριες και όμορφες εκδηλώσεις των συλλόγων, όσοι δεν ξέρουν από χορούς, να μάθουν μέσω των συλλόγων της περιοχής τους και να πιάνονται αρχικά στο τέλος του κύκλου, ώστε να αποκτήσουν την εμπειρία για να συμμετέχουν τελικά στην όλη διαδικασία με θετικό τρόπο.

Πρέπει να είμαστε κοντά στην παράδοση -είναι άλλωστε στην φύση του ανθρώπου- και να ενισχύουμε τις προσπάθειες των συλλόγων, ώστε όλα αυτά, ο πολιτισμός, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, ο εθελοντισμός, ο σεβασμός και η αγάπη να περνούν στις επόμενες γενιές. Για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, για ένα καλύτερο μέλλον.

Καλή αντάμωση λοιπόν σε παραδοσιακές βραδιές και μ’ ανασπάλετε ντο είπαμε.